#فاذا_فرغت_فانصب دیر رسیدم... سیر تا پیاز هماهنگی ها را خودشان انجام داده بودند... کیفیت مهمانان حاضر و چیدمان حرفه ای محیط و روایت جذاب از یک کار مشترک بزرگ و مورد نیاز همین ساعات... من هم مثل بقیه دعوت بودم ، مثل بقیه آمده بودم بشینم ببینم این همه سر و صدا برای چیست !؟ خیلی آرام انتهای سالن نشستم ، یکی یکی بچه ها برای انجام امور محوله می رفتند و می آمدند آنها فقط می رفتند و می آمدند اما من در دنیای خاطراتم سیر می کردم و دائم جمله ای در ذهنم نقش می بست : بچه ها بزرگ شدند ... از کوچه خاطرات اردوهای تشکیلاتی ، کلاس های مبانی خوانی ، سخت گیری های طاقت فرسا برای تحقق کار خواست ها ، نظام برنامه ریزی ، غم و غصه خوردن در نظام رفاقت تمدنی.. رد شدم حالا بچه هایی که میانگین سنی جمعشان به زور و ارفاق به ۲۳ سال می رسد ، رونمایی از ۳ کتاب و ۳ سیر نمایشگاهی کاربردی با پیوست دوره های آموزشی شده است کار همین آتیش پاره هایی که دیگر بزرگ شده اند ... لبخند شیرینی بر لبانم نشست ، جلسه تمام شد... با مهمانان خداحافظی کردم و آرام خداقوت گفتم و از سالن خارج شدم ... کتابها را خواندم ، تمام که شد ، چشمانم اصرار داشت ببارد اما مثل همیشه ضمختی به خرج دادم اما حال خوشی داشتم... تمام این سالها کنایه هایی که از فهیم و غیر فهیم ، از خودی و نخودی و بی خودی شنیده بودم برای خادمی یک نظام تربیتی در ذهنم گذشت... آرام گفتم : الحمدلله،بچه ها بزرگ شدند ... حالا باید سراغ گام دیگر رفت بچه ها ادامه ی مسیر... و من ، سراغ بچه های دیگر... چون فاذا فرغت فانصب... #مسافر۱۴۴۴ https://eitaa.com/joinchat/475857096Ca23a929024