#آیا_می_دانستید💡 در زمان حکومت" نادرشاه" مرقد امام علی (ع) به دستور او تعمیر و تزیین شد، مجری این کار" میرزا مهدی خان منشی استرآبادی" بود. پس از اینکه تعمیرات گنبد زرین مرقد به پایان رسید، میرزا مهدی خان که شخص باسوادی بود تصمیم گرفت، آیه ای یا شعری مناسب را انتخاب کرده و دستور دهد که آنرا بر روی گنبد بنگارند، اما مهدی خان هر چه جستجو کرد، عبارت مناسبی به ذهنش نرسید. در نهایت مهدی خان به نزد نادر رفته و از او می خواهد که جمله ای را انتخاب کند، نادر در جواب می گوید :"پیدا کردن یک جمله که این همه تحقیق نمی خواهد، بنویسید :" یدالله فوق ایدیهم "یعنی دست خداوند بالای دست هاست. میرزا مهدی خان با شنیدن این جمله دچار حیرت می شود، چون نادرشاه شخص باسوادی نبود ولی جمله‌ای از قرآن کریم را انتخاب کرده بود که براستی در شأن حضرت علی (ع) بود و از طرفی دیگر یکی از القاب حضرت علی هم یدالله بوده است. میرزا مهدی خان منشی پیش خودش می گوید:" یا کسی این جمله را به شاه گفته است و یا یک جور الهام غیبی به او شده است" ، در نتیجه میرزا برای فهمیدن این موضوع، بعد از گذشتن چند روز با حالتی شرمنده دوباره به نزد شاه رفته و می گوید : " با نهایت شرمساری جمله شما را فراموش کرده ام، اگر امکان دارد، اعلی حضرت لطف کرده و دوباره آن را برای من تکرار کنند. " نادر پس از شنیدن این سخن کمی فکر می کند و بعد می گوید :"خودم هم فراموش کردم، هر چه آن روز گفتم و در یادتان مانده آنرا بنویسید." پس میرزا مهدی خان می فهمد که جاری شدن آن جمله بر زبان نادرشاه یک الهام غیبی بوده است. این عبارت از زمان نادر در بین مردم به صورت یک مثل رواج پیدا کرد . در واقع عبارت یدالله فوق ایدیهم قسمتی از آیه ی یازدهم سوره ی الفتح است که ترجمه ی کل آیه این است که :"آنان که با تو بیعت کردند جز این نیست که با خدا بیعت کردند و دست خداوند بالای دست‌هاست." این عبارت در پاسخ به افرادی به کار می رود که به قدرت های ظاهری این جهان مغرور شده اند و غافل از این هست که این قدرت خداوند است که بالاتر از همه ی قدرت ها زودگذر این جهان قرار دارد. #منبع ریشه های امثال و حکم https://eitaa.com/joinchat/3071213621Cb5c37cbcf2