یک پژوهشگر موفق پس از کنار گذاشتن روحیه #خودمحوری، و پیش از انجام #پژوهش، باید از دیگر مراکز علمی و پژوهشگران #آگاهی_کافی داشته باشد تا وقت خود را برای پژوهشی که دیگران انجام داده اند، هدر ندهد. پژوهشگر باید این روحیه را در خود تقویت کند که اگر دید کسی یا مرکزی مشغول یک کار پژوهشی است و #به‌درستی و با #قصد_صحیح هم کار می‌کند، با او همکاری کرده، به اندازه توان خود او را یاری کند، نه اینکه فوراً دست‌به کار شود و همان پژوهش را جداگانه انجام دهد. نباید مقید باشیم که حتماً باید به اسم فلان جا یا فلان کس کاری انجام دهیم؛ بلکه باید بکوشیم فعالیت‌های مراکز متعددی را که کارهای همسو انجام می‌دهند، هم‌کاسه کرده، همه را با هم مربوط کنیم تا کاری کامل‌تر و بهتر انجام شود؛ مگر اینکه کار ما در سطح دیگری باشد؛ یعنی آنها سطحی از مطالب را بررسی می‌کنند که مثلاً بالاتر از حد معمول خوانندگان است و ما می‌خواهیم پژوهشی انجام دهیم که نتیجه آن برای عموم مردم فایده بیشتری داشته باشد؛ که این، البته توجیه درستی است. کتاب: درباره پژوهش علامه مصباح یزدی (رضوان الله تعالی علیه) ص 34