#مادرانه❣ برای بچه، همیشه آغوش مادر امن‌ترین جای دنیاس، حتی اگه در دهان پلنگ باشه😔 🌹@KASHKOOLMAAREFAT🌹

بازدید وزیر بهداشت از خوابگاه دانشجویی پسران برای بررسی نحوه ی اجرای پروتکل های بهداشتی فقط وضعیت خوابگاه 🤣🤣🤣 پیش خودش گفته کرونا از اینا میترسه ، سمتشون نمیاد 😂👌🤦‍♂️ 🍃🌺@KASHKOOLMAAREFAT🌺🍃

☔️🌧 #حرف_حساب 😐یادمان باشد تا سه ماه پیش نقدهای اصلی به رئیس‌جمهور [روحانی] ناظر به بی‌تحرکی مفرط، بی‌اطلاعی و ایجاد بی‌اعتمادی عمومی بود!👌 امروز اما تمرکز اصلی منتقدان معطوف است به «سهو لسان» رئیس جمهور! خود همین نشانه‌ای است از تغییرات مثبت و تفاوت‌های اساسی! 🍃🌹@KASHKOOLMAAREFAT🌹

#سلام_امام_زمانم💞 هر صبح، به شوق عهد دوباره با شما چشمم را باز میکنم🌿 #عهدمیکنم‌باشما، هر روز که می‌گذرد، عاشقانه تر از قبل چشم به راهتان باشم...🧡 السَّلاَمُ عليكَ يا وَعْدَ اللهِ الَّذِى ضَمِنَهُ✨ الّلهُمَّ‌عَجِّلْ‌لِوَلِیِّکَ‌الْفَرَج 💖@KASHKOOLMAAREFAT❤️

📜 #درمحضراهل_بیت سئِلَ الاْمامُ الْحُسَینُ علیه السلام عَنِ #الاْدَبِ، فَقالَ: هُوَ اَنْ تَخْرُجَ مِنْ بَیتِک، فَلا تُلْقِی اَحَداً اِلاّ رَأَیتَ لَهُ الْفَضْلَ عَلَیک از امام حسین علیه السلام معنای #ادب را پرسیدند؟ امام علیه السلام فرمود: (ادب) آن است که از خانه که خارج می شوی به هرکسی برخورد می کنی او را برتر از خود بینی(یعنی همیشه دیگران را از خود بهتر بینی و احترام آنها را نگهداری) از آفت های خطرناک برای روح انسان، «خودبرتربینی» است. از این صفت در روایات، با تعبیر «عُجب» هم یاد شده است. کسانی که این صفت را دارند، خود را از همه بهتر، خوب تر، خالص تر، داناتر و نیکوکارتر می دانند. از این رو، پیوسته به بدگویی و غیبت دیگران می پردازند و از عیوب خویش غافلند! از همه ایراد می گیرند، ولی حاضر نیستند کسی از آنان انتقاد کند، چون خود را بی عیب می پندارند. نقطه ی مقابل این صفت، که امام از آن به عنوان «#ادب» یاد می کند، آن است که همه را بهتر و برتر از خود پندارند و در نتیجه به دیده ی حقارت به آنان نگاه نکند و به نکوهش آنان نپردازد. این نگرش، انسان را متواضع بار می آورد و از خودخواهی و غرور می رهاند. اگر کسی با این دیدگاه با افراد روبه رو شود، رفتاری متعادل و احترام آمیز خواهد داشت. در حدیث است که خداوند، ولیّ خود را در میان مردم پنهان کرده است، بنابراین هیچ کس را نباید حقیر شمرد و به دیده ی حقارت به او نگریست زیرا شاید او از اولیای خدا باشد و تو نشناسی. خود برتربینی، انسان را به غیبت و توهین و تحقیر دیگران می کشاند. #معنای_ادب 🍃🌺@KASHKOOLMAAREFAT🌺🍃

🔔⚠️یه #تلنگر جدی به رفقای خوب کشکول معرفت: خوب به ترجمه ی آیه ای که تو عکس نوشته شده دقت کنید این خطابِ خداوند به نمازگزان!!! نه کافران و انسان های تارک الصلاه ❌ حتی مایی که #نماز میخونیم ولی غفلت داشته باشیم و نسبت به نماز و وقتش سهل انگاری داشته باشیم مورد خشم و غضب قرار میگیریم. 🍃🥀@KASHKOOLMAAREFAT🥀

❣️🌧 #کلام_بزرگان 💫تو عبادت کردن بی حالی .....⁉️👌 #علامه_حسن‌زاده_آملی 🍃🥀@KASHKOOLMAAREFAT🥀🍃

🌸🌿 #شهیدانه🥀 ترجیح میدم کثافت های توالت رو خالی کنم .....‼️😱😔 #عکس_نوشته 🥀@KASHKOOLMAAREFAT🥀

✍ #نکته : ✅ چگونه یار بگیریم؟! 🍃 «امام صادق(ع) مى‌فرمايد: "اگر مى‌خواهى يار بگيرى، بايد او را در چند مرحله بررسى كرده باشى: در سفر، در حضر، در غضب و در رضا" گاهى انسان به اميد اينكه به چيزى مى‌رسد، خيلى راحت فداكارى مى‌كند، ولى اين در واقع فداكارى نيست؛ چون اميد دارد كه اين لقمه را بدهد و لقمۀ چرب‌ترى را به دست آورد، اما هنگامى كه به سفر مى‌رود امكانات او همين است و بس، اگر صندلى خود را رها كند، بايد تا آخر، سرش به سقف ماشين بخورد. در اينجاست كه فداكارى معنا مى‌دهد و روحيه‌ها و افراد شناخته مى‌شوند. يكى از اساتيد ما نقل مى‌كرد: دو رفيق بودند كه مدت‌ها با هم بودند. شريک و هم مغازه بودند. همديگر را امتحان كرده بودند. روزى از روزها با هم به سفر حج رفتند. سفر حدود سه يا چهار ماه طول كشيد. در سفر، بر سر اينكه اول چه كسى قليان بكشد، دعواشان شد. يكى به ديگرى مى‌گفت: تو تنباكوها را مى‌كشى و دود قليان را مى‌گيرى. خلاصه دعواى مفصلى داشتند. از طرفى هم نمى‌توانستند از همديگر جدا شوند. لذا كار به مصالحه كشيد. دو طرف قليان را سوراخ كردند و با هم كشيدند. وجودهايى كه در حَضَر، اين قدر فانى و فداكار هستند، در سفر نسبت به هم، سخت‌گير و خشن مى‌شوند. همين كه به راحتى و فراغتى مى‌رسند، شُل مى‌شوند. همين كه غضب مى‌آيد، آنچه در وجود آنهاست، ديوارهايى كه بسته است باز مى‌شود، نيروهايى كه كنترل شده، سركش مى‌شود. تو با اين توجه، براى خود رفيق بگير. رفيقت را به غضب وادار كن، ببين چطور با تو كنار خواهد آمد! در حالت‌هاى طبيعى، در راه‌هاى هموار، هر راننده‌اى خوب رانندگى مى‌كند. در پيچ و خم و درگيرى‌هاست كه تعادل از دست مى‌رود و درست لحظه‌اى كه به آن احتياج داريم، آن را از دست مى‌دهيم. لحظه‌اى كه به تسامح و گذشت احتياج داريم، از دوست خشونت و سخت‌گيرى مى‌بينيم. لحظه‌اى كه دست خود را دراز مى‌كنيم تا ميوه‌اى بچينيم يا دست را مى‌بُرند و يا درخت را مى‌سوزانند. بايد مهره‌هايى را انتخاب كنيم كه در حادثه‌ها متزلزل نشوند. اين چنين افرادى التهاب ندارند و سقف‌هاى سنگين بر دوش آنها تَرَک بر نخواهد داشت.» ‌‌ 📚 حرکت، ص۲۴۴ ✍ #استاد_علی_صفایی_حائری #عین_صاد 🍃🌺@KASHKOOLMAAREFAT🌺🍃