🥀چگونه بگذرم ... از سیم خاردارهای نَفْسی ؛ که شما را از من گرفته است باید گذشت از این دنیا به آسانی #دل_نوشته

#یادمان #دلنوشته #سرزمین_عشق... سرزمین عشق! تنها اسمی که برای این #مناطق به ذهنم رسید! فقط بردن نام #شلمچه، #طلائیه، کانال #کمیل و ... کافی‌ست تا #بغض راه گلویت را ببندد مثل حال الان من. اتفاقی نیفتاده، فقط لحظه‌ای تصور کردم روی خاک #شلمچه نشسته‌ام!😔 حاج حسین یکتا دارد #شب‌های بله برون را روایت می‌کند: «اینجایی که نشستی شلمچه ایرانه...» بعد از جغرافیا، درس معارف را شروع می‌کند: «بچه‌ها معبر شهادت چیه؟ ✨✨✨✨ معبر خلاصی از دست #نفس چیه؟ باور کنید اشک است و اشک است و اشک! گریه است و گریه است و گریه! » بعد صحبت‌های بغض آلود آقا: «چنانچه از سیم #خاردار می‌خواهی رد بشی، اول باید از سیم #خاردار نفست عبور کنی..!» 🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾 اصلا فکر کردن به این فضا هم دل را زیر و رو می‌کند، چه برسد به حضور.مثلا تصور کن الان در ورودی یادمان کانال #کمیل و حنظله ایستاده‌ای.... ✨🌾🌾🌾🌾 روبرویت را نگاه کن که نوشته: #کانال کمیل، معبری به سوی #خدا. کمی جلوتر می‌روی؛ به نزدیکی کانال که می‌رسی، متن دست‌نوشته‌ی یکی از شهدای کانال را می‌بینی: «#امروز_روز_پنجم_است_که_در_محاصره‌ایم_آب_راجیره_بندی_کرده‌ایم. #عطش_همه_را_هلاک_کرده_است. همه را جز شهدا که حالا کنار هم در انتهای کانال خوابیده‌اند. دیگر شهدا تشنه نیستند. #فدای_لب_تشنه‌ات‌ای_پسر_فاطمه» 🕊🕊🕊🕊🕊🕊🌾🌾 بعد از این‌ها عجیب می‌چسبد روضه‌ای درست وسط کانال! همانجا که ابراهیم هادی و یاران به یاد تشنگی عزیز زهرا تشنه جان داده اند. یا مثلا کنار اروند را تصور کن با روایت گری حاج حسین کاجی؛ چه آتشی به دل می‌زند این روایت. ✨✨✨✨✨✨✨ #دل_نوشته