در نفسهاي آخرم، بر زمين مانده پيكرم مي چكد اشك غربتم بر قدمگاه مادرم بي قرارم در اين شام دلگير ندارم توان زير زنجير امان از تن خسته و پير رضا جان كجايي كه مردم من از جدايي من غريبم من غريبم * صورت فاطمي من پُر ز رد كبودي است چون شكنجه گرم خدا نانجيبي يهودي است رد شلاق به روی تن من پر از زخم سر و گردن من شده پاره پيراهن من پر از آه و افسوس به لبهايم ذكر قدوس من غريبم من غريبم * در دل آه و گريه ها غصه اي مي كشد مرا با لب تشنه خوانده ام روضه ي شاه كربلا جد من را لب تشنه كشتند بميرم زير دشنه كشتند كسي را شبيهش نكشتند سرش را بريدند تنش را در خون كشيدند يا حسين جان يا حسين جان 👤 حاج مهدی #رسولی. @asharmadahiii