پس از پیروزی انقلاب اسلامی به رهبری حضرت امام خمینی، عراق به عنوان کشوری که مرکزیت علمی تشیع را داشت، طبیعتاً نخستین جایی بود که از انقلاب اسلامی ایران، تأثیر پذیرد به خصوص که شهید آیتالله سیدمحمدباقر صدر از سالهای بسیار دور، در اندیشه تشکیل یک حکومت اسلامی بود و مباحث اقتصاد اسلامی را، به همین منظور و به شیوهای نوین مطرح ساخته بود. آیتالله صدر، از نخستین افرادی بود که نهضت و انقلاب اسلامی را، تأیید و حمایت کرده بود.
بیتردید وجود شهید سیدمحمدباقر صدر و یارانش، خطر جدی برای استعمار و نماینده او در سرزمین عراق، یعنی حزب کافر بعث و صدام حسین بود. هم از این رو از فردای پیروزی انقلاب اسلامی در ایران و به موازات ایجاد مزاحمتهای پی در پی برای جمهوری اسلامی، فشار بر حوزه علمیه نجف و بهویژه شخص شهید آیتالله سیدمحمدباقر صدر، روز به روز بیشتر میشد! مجالس درس برای مدتی تعطیل شد و شاگردان او نیز، به گونههایی تهدید میشدند، اما شهید صدر بر ادامه راه خود مصمم بود. پس از سپری شدن مدتی، شهید صدر در خانه خویش محصور شد و دیگر اجازه ملاقات با وی، به کسی داده نمیشد. با این همه شاگردان او از جمله حاج شیخ محمدرضا مهدیزاده، به تصور اینکه این اتفاقات همانند موارد مشابه و گذشته، موقتی است به گونهای خود را مخفی میکردند و منتظر بودند این دوران سخت، سپری شود و دوباره بتوانند از محضر استاد خود بهرهمند شوند. به همین دلیل، با وجود آنکه اوضاع در عراق نامساعد بود، در این کشور ماندگار شدند. با گذر زمان و شتاب تحولات انقلابی در عراق، در اوایل اسفند ۱۳۵۸، رژیم بعثی حاکم بر این کشور، تصمیم بر قلع و قمع اطرافیان و مصاحبان شهید صدر گرفت و در این طریق، از هیچ جنایتی ابایی نداشت! در این برهه، برخوردها با نزدیکان آن شهید والامقام، بسیار شدید شد.
بر آستان جانان
کار به جایی رسید که هرکس که به هر شکل، با شهید آیتالله سیدمحمدباقر صدر ارتباط داشت، دستگیر میشد! آیتالله حاج شیخمحمدرضا مهدیزاده نیز، در صبحگاه پنجشنبه ۲۳ اسفند ۱۳۵۸، در بازگشت از زیارت حرم شریف امیرالمؤمنین (ع)، به دست مأموران حزب بعث دستگیر شد و تا مدتی کوتاه پس از دستگیری، اطلاعاتی از حیات ایشان در دست بود. بعد از مدتی، شهید آیتالله صدر دستگیر و به شهادت رسید، اما رژیم جنایتکار بعث کوچکترین اطلاعی از خیل عظیم یاران و دیگر مجاهدان دستگیر شده، بروز نداد و از طرفی پیگیریهای خانواده شهید آیتالله مهدیزاده در ایران، از مسیر صلیب سرخ جهانی نیز، هیچ سودی نداشت! تا بعد از سقوط حزب بعث و حکومت صدام حسین و باز شدن سیاهچالهای مخوف آن، اثری از هیچ کدام از دستگیرشدگان حتی خواهر مکرمه شهید صدر «بنتالهدی» نیز، به دست نیامد. در این میان، اما تنها اسامی آنان- که حدود ۴۰۰ نفر بودند- اعلام شد که در زمره شهدایی بودند که در زندانها به شهادت رسیدهاند. شهید آیتالله محمدرضا مهدیزاده دستجردی نیز، از آن جمله بود. به این ترتیب، هنوز مشخص نیست که ایشان در چه مقطعی و چگونه به شهادت رسیدند و محل دفن آنان نیز، تاکنون معلوم نیست! آنان مظلومانه و غریبانه سر بر آستان جانان نهادند و حدیث ایمان و پایمردی خویش را، بر سینه تاریخ نشاندند. یادش گرامی باد
#شادی_روحش_صلوات