فکرش را بکن! کسی، گندم خودش را باد داده، غربال و تمیز کرده، بعد هم در انباری در بسته بگذارد. بعد از مدتی به انبار سرکشی کند، ولی گندمش را آفت‌زده ببیند. به ناچار گندم‌ها را بیرون بیاورد، دوباه باد می‌دهد و پاک می‌کند و به انبار بسپارد. تصور کن باز هم وقت سرکشی گندمش را آفت گرفته ببیند! باز گندمش را بیرون می‌آورد، پاک کند و به انباربسپارد، ولی آفت، باز هم دامن‌گیر گندم او شود. دوباره باد دادن و غربال، دوباره سپردن به انبار؛ کاری که مدام تکرار می‌شود. دست آخر از آن همه گندم جز مقداری کم باقی نمی‌ماند؛ مقداری که آفت، حریف آسیب زدن به آن‌ها نیست. امام اهل یقین، امیرالمومنین علی «علیه السلام» فرمود: شما هم مثل همان بار گندمید! باید همان طور خالص شوید؛ آن قدر که از میانتان جز یک گروه باقی نماند؛ گروهی که فتنه‌ها حریف آن‌ها نباشد. آرزویتان برای ظهور محقق نمی‌شود، مگر این که گروهی از شما به روی دیگری آب دهان بیندازد. گروهی نیز گروه دیگر را دروغگو بخواند. تا آن جا که از شما جز گروهی اندک استوار و محکم باقی نماند. گروهی که در میانتان مثل سرمه‌ی در چشم، و نمک درون غذا هستند. و چه اندک است، نسبت سرمه به چشم، و نمک به غذا! 📚 برگرفته از کتاب شریف #مکیال_المکارم #اللهم_عجل_لولیک_الفرج_بحق_زینب_کبری_سلام_الله_علیها #اللهم_صل_علی_محمد_و_آل_محمد_و_عجل_فرجهم

#مکیال_المکارم جلد ۱

#مکیال_المکارم جلد ۲