مادر!‌ وقتی از تو می‌نویسم، احساس می‌کنم کاغذِ زیر دستم خیس می‌شود. واژه‌ها وقتی به نام و یاد تو می‌رسند، اشک می‌ریزند و هرچه قلم در آغوششان می‌گیرد، آرام نمی‌گیرند. واژه‌ها ابرِ بهارند و ناله‌های تو رعد و مصیبت تو، برقِ این ابرهاست که واژه‌ها چنین به یاد اشک‌های تو، پاییزی می‌بارند. برای همین است که مصیبت تو را نمی‌توان نوشت. وقتی از تو می‌نویسم، باید دلم را سنگ ‌کنم که تاب بیاورد توصیف مصیبت تو را. 📚مجموعه ریحانه خدا، واژه های خیس، صفحه ۱۳ 🔸 لینک تهیه کتاب🔻 🌐 http://ketabefetrat.com #فاطمیه #ریحانه_خدا #واژه_های_خیس #محسن_عباسی_ولدی @abbasivaladi

●○●○●○●○●○●○●○●○● ما می میریم! مرگ می آید بی آنکه خبر کند. می آید، بی آنکه مهلت دهد. ما میمیریم. عمر نوح هم اگر بدهند باز میمیریم‌. تکرار کنید: ما میمیریم ما میمیریم ما میمیریم دلبستگی های ما به دنیا از ان روست که مرگ را باور نکرده ایم. همین حالا کمی سکوت کنید! شاید صدای پای مرگ را بشنوید. #ریحانه_خدا۲ #مرگ #آقای_عباسی_ولدی ✍@Khattashi

○●○●○●○●○●○●○●○●○●○ ما میمیریم؛ اما مرگ نیستی نیست. باور کنیم که نیست نمیشویم! ما تا ابد هستیم. این جمله بیش از (ما میمیریم) تکانمان می دهد. کمی ساکت شویم و در این جمله بیندیشیم: ما تا ابد هستیم ما تا ابد هستیم ما تا ابد هستیم انس با ابدیت بلاهایی را که ما در دنیا نامشان را زجر می گذاریم به کاممان شیرین می کند، مثل عسل. وقتی به ابدیت فکر میکنید دنیا برایتان چیزی نیست جز یک چشم بر هم زدن ان وقت است تحمل خروار خروار سختی برایتان اسان میشود زیرا هر چه طولانی باشد چشم بر هم زدنی بیشتر نیست. #ریحانه_خدا۲ #مرگ #آقای_عباسی_ولدی ✍@Khattashi

○●○●○●○●○●○●○●○●○●○ ما میمیریم و تا ابد هستیم، اما ابدیتمان را در همین دنیایی رقم میزنیم که چشم بر هم زدنی بیش نیست! دنیا گذرگاه ابدیت است. لحظه های بودن ما در این دنیا هدیه های خداست برای ساختن خانه ای در ابدیت. آنها که در دنیا برای دنیا زندگی می کنند نه مرگ را باور کرده اند نه ابدیت را می فهمند نه حتی خود دنیا را. اگر این را باور کردید فریادتان، سکوتتان خشمتان، مهرتان اشکتان، لبخندتان رفتارتان، گفتارتان همه ابدیت را نشانه میگیرد. #ریحانه_خدا۲ #محسن_عباسی_ولدی ✍@Khattashi

. دیروز اگر دخترِ به دنیا آمده را زنده به گور میکردند، امروز دختران را زنده زنده در آتش هوا و هوس میسوزانند. جان دادن دخترکان دیروز چند لحظه بیشتر طول نمیکشید اما جان دادن دخترکان امروز به اندازه ی کل عمرشان به درازا میکشد. چه جان دادن زجرآوری: مرگ تدریجی آن هم در میان آتش! نه آنچه دیروز بر زن میگذشت شایسته اش بود نه آنچه امروز بر او میگذرد. زن پیش از زن بودن انسان است. مسیر زمین تا آسمان، مرد و زن نمیشناسد.✨ ص۱۲۱ #ریحانه_خدا۲ 🌸 🌸🌸