🎨وقتی هنرجو هنوز نمیتونه قلم رو هدایت کنه، استاد باید چیکار کنه؟ در مدتی که مشغول یادگیری خوشنویسی هستم، به یک نکته‌ی مهم رسیدم که دوست دارم با شما عزیزان به اشتراک بذارم: به‌نظر من یکی از مهم‌ترین نقش‌های استاد، مخصوصاً در ابتدای راه هنرجو، اینه که نذاره هنرجو به هر دلیلی پا پس بکشه. اما این موضوع به این معنی نیست که استاد مدام هنرجو رو تشویق کنه یا فقط بگه "عالیه" و "خوبه"... 🎯 بلکه باید حد تعادل رو رعایت کنه. هم دقت داشته باشه، هم دلسوزی. ✍️ در شروع کار، هنرجو هنوز تسلطی بر قلم نداره. در واقع، این قلم هست که هنرجو رو هدایت می‌کنه، نه هنرجو قلم رو. اینجاست که حضور مؤثر استاد معنی پیدا میکنه. 🔍 استاد باید با دقت اشتباهات هنرجو رو بشناسه تمرین‌های اختصاصی و هدفمند براش در نظر بگیره و قدم‌به‌قدم راه درست رو بهش نشون بده 💬 ولی نقش استاد فقط در آموزش نیست... استاد باید مثل یک مشاور، یک روانشناس و یک همراه روحی، مراقب حال و هوای هنرجو هم باشه. هرجا ناامیدی، خستگی یا شک سراغ هنرجو اومد، باید کنارش باشه، باهاش صحبت کنه، دلداری بده، و حس همدلی منتقل کنه. من شخصاً معتقدم: کسی که میخواد خوشنویسی یاد بگیره، باید اون رو از اعماق وجودش درک کنه... نه فقط به عنوان یه مهارت فیزیکی، بلکه به‌عنوان یه سفر روحی و هنری. ✨ خوشنویسی فقط نوشتن نیست... یک مسیر از درونه به بیرونه. و در این مسیر، استاد نقش یه راه‌بلد آگاه و دلسوز رو داره. #نقش_استاد #مسیر_هنر #تعلیم_با_عشق #سفر_خوشنویسی #دلنوشته_هنری