🔹 آقا جان... یه عمر فقط از ظهورت گفتم... بلد بودم شعر بخونم، اشک بریزم، حتی گاهی متن‌های قشنگ بنویسم... ولی هیچ‌وقت برای اومدنت “آدم” نشدم. 🔹 این روزا هر چی به خودم نگاه می‌کنم، می‌بینم فقط حرف بود... فقط ادعا... من حتی وقت دلتنگی‌هامم یاد تو نمی‌افتم. تو دنبال سیصد و اندی مردی... ولی من هنوز با بچگی‌هام درگیرم، با دلبستگی‌هام، با ترس‌هام، با راحت‌طلبی‌هام... 🔹 شرمنده‌ام آقا... که فقط وقتِ گریه‌هام، وقت بی‌پناهی، وقت شکست، یاد تو افتادم... وقت‌هایی که حتی دوست نداشتم خودم رو ببینم، تو رو صدا کردم... 🔹 میدونی؟ گاهی به خودم میگم شاید بهتره نباشم اون روزی که میای... شاید دیدن من، فقط دل تو رو بیشتر بسوزونه... من، مردِ یار بودن نبودم... 🔹 اما با همه‌ی این حرفا، هنوز یه چیزی تو دلم هست که پاک نشده... یه دلتنگی که هیچ‌وقت از بین نرفت... یه حسی که هنوز تو خلوت‌ترین شبام اسم تو رو زمزمه می‌کنه... اگه اومدی و من نبودم، فقط بدون... رفتم با دلی که هنوز دوستت داشت، حتی اگه لایق نبود باهات باشه... 💔 🪶فونت فرح / خانم محب علی #نه_یار_شدیم_نه_رفتیم #شرمنده_ایم #دلتنگی #یا_صاحب_الزمان #منتظر_بی_لیاقت