https://eitaa.com/Khotoomatmojarab 🔔قابل توجه مادحین و روضه خوان های مجالس اباعبدالله 👇👇👇 ✅ بخونید و حتما منتشرش کنید پارسال دهه اول محرم را تصادفاً ایران بودم. چرا تصادفاً؟ روزیم‌ بود ایران باشم. شبی فرصتی دست داد و بدعوت یکی از دوستانم در مراسم عزداری نوجوانان هم مدر‌سه‌ای پسرش شرکت کردم. مجلس جمع و جور و با صفایی بود و پیدا بود خانواده‌ها برای تاثیر گرفتن بچه‌هایشان وقت گذاشته و شرکت کرده بودند. کاری به دوبس دوبس حِ سین حِ سین مداح ندارم. در حین عزاداری مداح اصلی با حرارت و شدت روی تشنگی طفل شیرخوار کربلا تاکید می‌کرد. چنان تاکیدی کرد که من برآشفتم و منتظر شدم تا مجلس تمام شود و با مسوول نوجوانان هیات صحبت کنم. نوجوانانی که در ابتدای بلوغ بودند و یواشی پشت لبی سبز کرده بودند. اول گفتم با مسوول صحبت کنم و تمام ولی دیدم این درد مداحی امروز ماست، این کاستی و ایراد سبک و محتوای عزاداری ماست و همین شد تا اگر عمری داشتم محرم امسال پستی درباره‌اش بنویسم. کجای تاکید بر تشنگی طفل شیرخوار من را خشمگین و آشفته کرد؟ مداحی درباره سینه خشکیده و بی شیر مادر طفل، رباب.همسر و ناموس امام سوم ما و عروس پیامبر. این چه ادبیات سبک و پستی‌ است که برای گریاندن مردم از حرمت همسر امام حسین باید مایه گذاشت؟ آن هم در مجلس پسرهای تازه بالغ؟ جدا از مجلس نوجوانان وقتی روایتهای فراوان از زاویه‌های متعدد واقعا کربلا موجود است چه نیاز است به چگونگی اندام یک بانو اشاره شود؟ کدام جوانمرد با غیرتی در برابر چنین هتک حرمتی سکوت می‌کند؟ آیا همین مداح راضی می‌شود جامعه درباره اندام همسرش ولو به نیکویی و شایستگی یاد کند؟ پارسال به بخشی از نگارش داستان کودکی زندگی پیامبر خدا(ص) در کتاب کودکان و وصف بد نویسنده از خشک بودن سینه‌های حلیمه اعتراض کردم و عزیزانی در دایرکت معترض شدند یعنی پسر شما شیر خوردن بچه از سینه مادر ندیده؟ خیر! ندیده! من بعنوان یک‌ زن از شنیدن و تکرار این روایت خجالت می‌کشم و معذب می‌شوم. همت کنیم به این ادبیات روایی معترض شویم و بخواهیم تشنگی طفل شش ماهه با حرمت بیشتری بیان شود. #سمیه_بشارتی #نشر‌بدین #ختومات_مجرب https://eitaa.com/Khotoomatmojarab

https://eitaa.com/Khotoomatmojarab 🔔قابل توجه مادحین و روضه خوان های مجالس اباعبدالله 👇👇👇 ✅ بخونید و حتما منتشرش کنید پارسال دهه اول محرم را تصادفاً ایران بودم. چرا تصادفاً؟ روزیم‌ بود ایران باشم. شبی فرصتی دست داد و بدعوت یکی از دوستانم در مراسم عزداری نوجوانان هم مدر‌سه‌ای پسرش شرکت کردم. مجلس جمع و جور و با صفایی بود و پیدا بود خانواده‌ها برای تاثیر گرفتن بچه‌هایشان وقت گذاشته و شرکت کرده بودند. کاری به دوبس دوبس حِ سین حِ سین مداح ندارم. در حین عزاداری مداح اصلی با حرارت و شدت روی تشنگی طفل شیرخوار کربلا تاکید می‌کرد. چنان تاکیدی کرد که من برآشفتم و منتظر شدم تا مجلس تمام شود و با مسوول نوجوانان هیات صحبت کنم. نوجوانانی که در ابتدای بلوغ بودند و یواشی پشت لبی سبز کرده بودند. اول گفتم با مسوول صحبت کنم و تمام ولی دیدم این درد مداحی امروز ماست، این کاستی و ایراد سبک و محتوای عزاداری ماست و همین شد تا اگر عمری داشتم محرم امسال پستی درباره‌اش بنویسم. کجای تاکید بر تشنگی طفل شیرخوار من را خشمگین و آشفته کرد؟ مداحی درباره سینه خشکیده و بی شیر مادر طفل، رباب.همسر و ناموس امام سوم ما و عروس پیامبر. این چه ادبیات سبک و پستی‌ است که برای گریاندن مردم از حرمت همسر امام حسین باید مایه گذاشت؟ آن هم در مجلس پسرهای تازه بالغ؟ جدا از مجلس نوجوانان وقتی روایتهای فراوان از زاویه‌های متعدد واقعا کربلا موجود است چه نیاز است به چگونگی اندام یک بانو اشاره شود؟ کدام جوانمرد با غیرتی در برابر چنین هتک حرمتی سکوت می‌کند؟ آیا همین مداح راضی می‌شود جامعه درباره اندام همسرش ولو به نیکویی و شایستگی یاد کند؟ پارسال به بخشی از نگارش داستان کودکی زندگی پیامبر خدا(ص) در کتاب کودکان و وصف بد نویسنده از خشک بودن سینه‌های حلیمه اعتراض کردم و عزیزانی در دایرکت معترض شدند یعنی پسر شما شیر خوردن بچه از سینه مادر ندیده؟ خیر! ندیده! من بعنوان یک‌ زن از شنیدن و تکرار این روایت خجالت می‌کشم و معذب می‌شوم. همت کنیم به این ادبیات روایی معترض شویم و بخواهیم تشنگی طفل شش ماهه با حرمت بیشتری بیان شود. #سمیه_بشارتی #نشر‌بدین #ختومات_مجرب https://eitaa.com/Khotoomatmojarab