#برشی_از_یک_کتاب ♦️اعتماد به کودکان برای این که خودشان در لیوان نوشیدنی بریزند، برای بسیاری از والدین امری غیر قابل تصور است؛ اما این کار مهارتی است که باید به چند بخش تقسیم شود و در قالب تمرینی جذاب آموخته شود. اگر پارچ دسته‌دار اندازه‌ی کودک برای او تهیه کنید که درست به اندازه‌ی دست‌های کوچکش باشد تا وقتی هم که پر شد، بیش از حد سنگین نشود، آن گاه تبحر یافتن او در ریختن نوشیدنی بسیار آسان‌تر می‌شود. وقتی برای گام اول به او آموزش دهید که چیز جامدی مانند عدس یا برنج نپخته را از یک پارچ کوچک به پارچ دیگری بریزد، در این صورت کل فرایند آسان‌تر هم می‌شود. برای این تمرین که اولین تمرین به شمار می‌رود، پارچ‌های بسیار کوچک، مانند همان‌هایی که برای خامه استفاده می‌شود، بهترین اندازه را دارد. استفاده از پارچ چینی یا شیشه‌ای، به جای پارچ پلاستیکی، کودکتان را به استفاده‌ی دقیق‌تر و محتاطانه‌تر، ترغیب می‌کند. گذاشتن سینی رنگی زیر پارچ‌ها هم ایده‌ی خوبی است؛ به این صورت که عدس‌ها یا برنج‌هایی که روی آن می‌ریزند، به راحتی دیده می‌شوند و زمانی که تمرین به پایان رسید به راحتی می‌توان آن‌ها جمع کرد. به کودکتان نشان دهید چگونه دستگیره‌ی پارچ را با هر دستی که بیشتر راحت است، بگیرد. به او بگویید چگونه پارچ را زیر پارچ دیگری که با آن یکی دستش نگه داشته، بگذارد. این کار به او حداکثر کنترل را می‌دهد. تمرین او ریختن عدس یا برنج خشک از یک پارچ به پارچ دیگر است. او سپس باید با پارچ دیگر این فرایند را تکرار کند. 📚 برگرفته از کتاب کودکی حیرت انگیز به روش مونته سوری ╔═°•.🍭 .•╗ @kidiyo ╚═ °•.🍭 .•╝

#برشی_از_یک_کتاب ♦️همۀ بچه‌ها با استعداد هستند؛ ولی همۀ آن‌ها هر استعدادی را ندارند. به‌ ندرت پیش می‌آید ورزشکاری، موسیقیدان هم باشد؛ و یا ریاضیدانی، نقاش باشد. و یا بعید است که یک مهندس، سیاستمدار باشد. حس شادی و رضایت را در کارهایی پیدا کنیم که در آن‌ها استعداد داشته باشیم و تمایل ذاتی به‌ سمتشان داشته باشیم. اگر قبل‌ از هر اقدامی، و به‌جای ثبت‌ نام‌ کردن فرزندانمان در هر‌ کلاسی که به‌ دستمان می‌رسد، استعدادهای ذاتی آن‌ها را پیدا کنیم، خدمت بزرگی به آن‌ها می‌کنیم. 👈🏻برای فهمیدن این استعداد، با قراردادن او در معرض انتخاب‌های تا حد امکان زیاد، تحقیقاتتان را شروع کنید. توجه داشته باشید که من نگفتم او را در کلاس‌ها یا جاهای مختلف ثبت‌نام کنید؛ به‌ جای این کار، او را برای تماشای مسابقات فوتبال، مشاهدۀ کنسرت‌ها و موسیقی‌های مختلف و دیدن نقاشی‌های موزه‌های هنری ببرید. به دخترتان دقت کنید تا ببینید چه‌ زمانی چشمانش برق می‌زنند، به نظرات و برداشت‌هایی که از آن اتفاق دارد خوب گوش کنید و از او بپرسید که آیا باز‌ هم دلش می‌خواهد به آن مکان برود؟ 👈🏻اینکه او هیجان‌زده هست یا نه به شما پاسخ را نشان می‌دهد. آیا مجذوب آن جایی که او را برده‌اید شده و با‌ اشتیاق می‌خواهد تجربۀ بیشتری از آن جا داشته باشد؟ و یا بی‌توجه به راه خود ادامه می‌دهد تا کار دیگری برای انجام‌ دادن پیدا کند، برای رسیدن زمان استراحت مدام بی‌قراری می‌کند، یا روی هر تکه کاغذی که در کیفتان پیدا می‌کند نقاشی می‌کشد تا وقتی که زمان رفتن فرا برسد؟ 📚 برگرفته از کتاب از دخترت قهرمان بساز ╔═°•.🍭 .•╗ @kidiyo ╚═ °•.🍭 .•╝

#برشی_از_یک_کتاب ♦️94) سعی نکنید هر روز و هر دقیقه فرزندتان را سرگرم کنید؛ 👈🏻درست است که او را دوست دارید و می‌خواهید با او بازی کنید و به او چیز یاد بدهید، اما این به نفع کودک نیست. اجازه دهید هر روز مدت زمانی با خودش تنها باشد و سر خودش را با اسباب‌بازی‌هایش گرم کند. خودتان هم همان اطراف باشید. وقتی کودک خودش چیزهای مورد علاقه‌اش را پیدا می‌کند، شناخت از خودش هم بیشتر می‌شود. ♦️95) در انجام دادن تکالیف فرزندتان این‌گونه می‌توانید کمک کنید: 👈🏻زمانی که فرزندتان از مدرسه به خانه می‌آید، بعد از استراحتی کوتاه و صحبت و غذا خوردن و بودن با خواهر و برادر، از او بپرسید برای امروز چه تکالیفی دارد؟ 👈🏻سوال بعدی آن است که بپرسید به نظرت چقدر طول می‌کشد؟ با این سوال به او پیش بینی را می‌آموزید. 👈🏻بعد سوال کنید چه زمان یا زمان‌هایی قبل از خواب می‌خوای آن‌ را انجام دهی؟ با این سوال اداره کردن زمان و برنامه‌ریزی را یاد می‌گیرد. از او بخواهید اجازه دهد به او یادآوری کنید. 📚 برگرفته از کتاب صد نکته تربیتی در مورد کودک ╔═°•.🍭 .•╗ @kidiyo ╚═ °•.🍭 .•╝

#برشی_از_یک_کتاب ♦️می‌دانم باید احساسات را پذیرفت، ولی وقتی فرزندم به من می‌گوید:«ازت متنفرم.» نمی‌دانم باید چه واکنشی داشته باشم! 👈🏻اگر این شما را ناراحت می‌کند، به فرزندتان بگویید که ناراحت شده‌اید. مثلاً بگویید:«نمی‌خواهم این را بشنوم. اگر از من ناراحتی، به روش دیگری آن را بیان کن.» ♦️آیا راهی غیر از فهم احساسات، برای کمک به فرزندی که ناراحت است، وجود دارد؟ 👈🏻فرزند من تحمل بسیار کمی دارد. مطمئنم اگر به او بگویم: «می‌فهمم کلافه‌ای.»، خیلی کمک کننده خواهد بود، ولی مشکل این است که وقتی در چنین وضعیتی است انگار اصلاً صدای مرا نمی‌شنود. 🔴در برخی از اوقات وقتی کودک به شدت ناراحت است، یک فعالیت فیزیکی می‌تواند از تجربه‌ی دردناک او بکاهد. مثلاً: بعد از مشت زدن به متکا، پرتاب دارت یا فعالیت‌های دیگر آرام‌تر شده‌اند، اما یکی از بهترین فعالیت‌هایی که نتیجه هم داده است این است که کودکان احساساتشان را نقاشی کنند. ✍🏻روزی من تازه از کارگاه آموزشی برگشته بودم که دیدم پسر سه ساله‌ام ناراحت روی زمین نشسته است. همسرم هم آن جا ایستاده بود و کلافه به نظر می‌رسید. همسرم گفت: «چطور این مشکل را حل می‌کنی!؟» فکر می‌کردم باید کاری کنم. به «جاشوا» نگاه کردم که هنوز فریاد می‌زد و روی زمین با مدادی در دست نشسته بود. خم شدم، به «جاشوا» گفتم: «با کشیدن نقاشی به من بگو که چقدر و به چه دلیل عصبانی هستی.» 📚 برگرفته از کتاب چگونه با کودک حرف بزن، گوش کند، گوش کن، حرف بزند. ╔═°•.🍭 .•╗ @kidiyo ╚═ °•.🍭 .•╝

#برشی_از_یک_کتاب ♦️در جست‌وجوی چرایی بودن معنایش این نیست که هر بار موقعیتی تربیتی پیش می‌آید، باید از کودکمان بپرسیم «چرا این کار رو کردی؟»، چون واقعیت این است که اغلب اوقات این پرسش بیشتر از آنکه نشان‌دهنده‌ی کنجکاوی ما باشد، نشان‌دهنده‌ی قضاوت و عدم پذیرش از سوی ماست. به‌علاوه بچه‌ها مخصوصاً کوچک‌ترها گاهی اصلاً نمی‌دانند چرا ناراحت‌اند یا چرا فلان کار را کرده‌اند. بینش شخصی و آگاهی آن‌ها از اهداف و انگیزه‌های خودشان هنوز خیلی پرورش‌یافته نیست. به همین علت توصیه‌ی ما این نیست که درباره‌ی چرایی رفتار از کودک بپرسید، بلکه پیشنهاد می‌کنیم خودتان در جست‌وجوی چرایی باشید. یعنی سؤال «چرا؟» را در ذهن خودتان مطرح کنید، اجازه بدهید کنجکاوی‌تان محرکتان شود و فکر کنید رفتار فرزندتان در آن موقعیت خاص از کجا سرچشمه گرفته است. 👈🏻گاهی رفتاری که باید بررسی و تصحیح بشود، به‌ اندازه‌ی تزیین کردن در و دیوار با لوازم آرایش یا مسخره‌بازی‌های توی توالت بی‌خطر نیست. گاهی فرزندمان تصمیماتی می‌گیرد که منجر به خراب شدن وسایل، جراحتِ اعضای بدن یا آسیب به روابطش با دیگران می‌شود. در این شرایط جست‌وجوی چرایی مهم‌تر هم می‌شود. لازم است کنجکاو باشیم که چه چیز موجب شد فرزندم موقع عصبانیت، چکش را پرتاب کند، بچه‌ی دیگری را هل بدهد یا ناسزا بگوید. فقط پرداختن به بدرفتاری کافی نیست. اغلب اوقات رفتار انسان با منظور و قصدی رخ می‌دهد. لازم است بدانید علت پشت هر رفتار چیست و چه چیزی موجبش شده است. 📚 برگرفته از کتاب تربیت بدون قشقرق ╔═°•.🍭 .•╗ @kidiyo ╚═ °•.🍭 .•╝

#برشی_از_یک_کتاب ♦️تربیت فرزند در جامعۀ امروز، یکی از اصلی‌ترین دغدغه‌های پدران و مادران است. وجود رقیبان زیاد در مسیر تربیت فرزند حساسیت مسأله را چند برابر کرده است. بسیاری از والدین در جامعۀ ما با عطش فراوان به دنبال راهی برای تربیت صحیح فرزند هستند که باید به این عطش و انگیزه احترام گذاشت. بچه که بودم مادرم برایم جوجه می‌خرید؛ از همین جوجه‌های رنگی؛ دانه‌ای پنج تومان. اولش فکر نمی‌کردم بزرگ کردنشان کار چندان سختی باشد؛ اما بعد فهمیدم پرورش جوجه‌ها فوت و فن خودش را دارد. چند جوجه از بین رفتند تا توانستم جوجه‌داری را یاد بگیرم. پیرزن‌ها و پیرمردهای محله‌مان از دستم عاصی بودند؛ از بس که به سراغشان می‌رفتم و از تجربه‌هایشان می‌پرسیدم. یک بار که دوستم گفت کتابی دربارۀ جوجه‌ها در یک کتاب‌فروشی دیده، سر از پا نشناختم. به سراغ کتاب‌فروش رفتم. کتاب، گران بود؛ اما قیمتش برایم مهم نبود. من دغدغۀ بزرگ کردن جوجه‌هایم را داشتم.... من تنها نگران پرورش جسم جوجه‌هایم بودم و همین نگرانی مرا وا می‌داشت که به دنبال راه صحیح پرورش آن‌ها باشم. حالا که بزرگ شده‌ام، بچه‌هایی دارم که باید هم جسم و هم روحشان را پرورش دهم؛ اما یک سؤال: دغدغۀ من برای پیدا کردن راه تربیت فرزندانم، آیا به اندازۀ نگرانی‌ام برای پرورش جوجه‌هایم هست؟ 📚 برگرفته از کتاب منِ دیگرِ ما/ جلد اول ╔═°•.🍭 .•╗ @kidiyo ╚═ °•.🍭 .•╝

#برشی_از_یک_کتاب ♦️بسیاری از حالت‌های کودک درون تاکنون شناسایی شده‌اند: ‌معمول‌ترینشان کودک طبیعی، کودک شکننده،‌ کودک زخمی،‌ کودک مورد بی‌اعتنایی/ کودک رهاشده، و کودک خشمگین هستند. همچنین اجزای «بزرگ‌سال» گوناگونی نیز وجود دارند، مثلاً بخش‌هایی که پرورش‌دهنده هستند و سایر بخش‌هایی که منتقد هستند. وقتی از این همه وجوه متفاوت آگاهی پیدا می‌کنیم، درمی‌یابیم که طبیعی است که از «کار روی اجزای روانی» ‌صحبت کنیم. معمولاً افراد پیش خودشان هم همین‌طوری فکر می‌کنند و بسیاری از درمانگران نیز این زبان را انتخاب می‌کنند. اغلب برای کاوش این اجزای درونی تنها لازم است به خود اجازه دهیم در این چهارچوب فکر کنیم، تمایل داشته باشیم تردید و ترس را کنار بگذاریم، و بیشتر دقت‌ کنیم. اگر به احساسات، الگوهای رفتاری‌، تفاسیر درونی‌ و زبان بدنتان توجه ‌کنید رفته‌رفته می‌توانید در جریان اجزای گوناگون خودتان، که تجربه‌تان را شکل می‌دهند، قرار بگیرید. این اجزا نیازها و انگیزه‌ها و باورها و خاطرات و رنگ‌وبوی بخصوص خودشان را دارند. برخی از مردم از فکر اینکه چنین اجزای متمایز و به‌نظر مستقلی، همچون شخصیت‌هایی جداگانه، درونشان عمل می‌کند آشفته می‌شوند. آن‌ها به فکر چیزی می‌افتند که آن را اختلال چندشخصیتی می‌خوانیم و از این موضوع وحشت می‌کنند. 📚 برگرفته از کتاب مادری که کم داشتم ╔═°•.🍭 .•╗ @kidiyo ╚═ °•.🍭 .•╝

#برشی_از_یک_کتاب ♦️در یک کلاس تربیت کودک، از والدین پرسیدم که مشکل فرزند شما چیست؟ هر کس مشکلی را مطرح کرد؛ گاهی مشکلات شبیه هم و گاهی متفاوت بود. اما همه از وضعیت رفتاری فرزند خود گله داشتند. پیشنهاد کردم اجازه دهید قبل از ورود به پاسخ سوالات شما و ارائه ی راه حل، ابتدا ویژگی های کودکان خود را بشناسیم و با این سوال شروع کردم: شما که این قدر از رفتار کودک خود ناراضی هستید، اصلاً کودک خود را می‌شناسید؟ آیا بهتر نیست که برای شروع شناخت فرزندمان، از روانشناسی رشد آغاز کنیم؟ 🌀کودکان را تنبیه کنیم یا نه؟ 👈🏻اگر می‌توانستیم کودکانمان را فقط با استفاده از روش های مثبت تربیت کنیم، خیلی عالی بود، اما نمی‌توانیم؛ برای آموختن الگوهای رفتاری شایسته، هم روش‌های مثبت و هم روش‌های منفی لازم هستند. ما قصد نداریم تنبیه را بپذیریم یا رد کنیم. بلکه می‌خواهیم روش صحیح آن را بیاموزیم، تا هنگامی که تنبیه به عنوان یک روش تربیتی ضرورت یافت، تأثیر بیشتری داشته باشد. ✨حضرت علی علیه السلام می‌فرمایند:«آنجا که مدارا کردن بهتر است، مدارا کن و در جایی که جز با درشتی کار انجام نمی گیرد، درشتی کن.» 👈🏻با مطالعه سیره‌ی معصومین، موردی یافت نمی‌شود که آن بزرگواران یکی از فرزندان خود یا دیگران را تنبیه بدنی کرده باشند. 📚 برگرفته از کتاب با پرخاشگری کودکم چه کنم ؟ ╔═°•.🍭 .•╗ @kidiyo ╚═ °•.🍭 .•╝

#برشی_از_یک_کتاب ♦️بی‌توجهی یا انکار احساسات برای بهداشت روانی آینده‌ کودک ‌قطعاً مضر است. شاید ندانید که این کار را می‌کنید یا شاید این کار را انجام دهید، چون فکر می‌کنید به نفعش است. هنگامی‌ که دیگران، خصوصاً فرزندانمان، ناراحتند، انکار ‌کردن احساسشان راه ‌حل پیش‌فرض ماست. شاید تلاش برای تحقیر، قضاوت، منحرف ‌کردن یا سرزنش احساساتشان ‌کار درستی به‌ نظر برسد. ما نمی‌خواهیم کسی که دوستش داریم ناراحت باشد و نمی‌خواهیم با آغوش باز پذیرای ناراحتی یا خشمش باشیم، ناراحتی و خشمی که برای ما خطرناک و نگران ‌کننده باشد؛ انگار که به‌ نوعی این احساسات را تقویت می‌کنیم، اما وقتی آن را نمی‌پذیریم، ناپدید نمی‌شوند. فقط در جایی پنهان می‌شوند؛ جایی که بدتر می‌شوند و بعد در زندگی مشکل ایجاد می‌کنند. احساسات باید شنیده شوند. نمی‌خواهم شما به خاطر نحوه‌ی واکنش به احساسات فرزندتان احساس بدی داشته باشید، اما تأکید می‌کنم درک‌کردن و جدی ‌گرفتن و تأیید احساسات فرزند مهم است. شایع‌ترین علت افسردگی بزرگ‌سالان اتفاقی که برایشان می‌افتد نیست، بلکه این است که در کودکی در رابطه‌ با پدر و مادر یاد نگرفته‌اند چطور آرام شوند. اگر به فردی بجای اینکه درک شود و آرام شود گفته شود که احساسش را رها کند یا از شدت گریه به خواب رفته باشد یا با خشمش تنها گذاشته شده باشد، ظرفیتش برای تحمل احساسات ناخوشایند و دردناک کم‌ می‌شود، در حالیکه ناسازگاری‌های عاطفی بیشتر می‌شوند و توانایی‌شان‌ برای تحمل آن‌ احساسات افول می‌کند. 📚 برگرفته از کتاب کتابی که آرزو می‌کنید والدینتان خوانده بودند ╔═°•.🍭 .•╗ @kidiyo ╚═ °•.🍭 .•╝

#برشی_از_یک_کتاب ♦️وقتی اشتباه می‌کنید، یا به وعده خود عمل نمی‌کنید، عذرخواهی کنید؛ والدین حتی وقتی اشتباه می‌کنند، برای خود دلیل دارند. یکی از مهم‌ترین مشکلات موجود، عقایدی هستند که معذرت‌خواهی کردن از کودک را نشانه ضعف والدین می‌دانند. به همین دلیل اولین گام مؤثر در این رابطه، مبارزه عملی با این عقاید قدیمی و باطل است. همچنین دسته‌ای دیگر از والدین فکر می‌کنند که تنها راه آموزش کودکان اعمال قدرت است. آن‌ها نیز هیچ‌گاه تن به معذرت‌خواهی کردن از فرزندان خویش نمی‌دهند. در ضمن نباید از معذرت‌خواهی به عنوان ترفندی برای آرام کردن شرایط استفاده کرد، بلکه این عمل باید با صداقت و آگاهی کامل صورت بگیرد. 👈🏻مستقل بودن را به کودکانتان بیاموزید؛ ترغیب کودک به مستقل بودن، اگر چه برای کودک آزادی عمل به وجود ‌می‌آورد و در کنار آن محدودیت‌هایی را نیز دارد، ولی به کودکتان یاد ‌می‌دهد که کنترل خویش را که یکی از کلیدهای موفقیت در زندگی است را در خودش تقویت نماید. همواره به این نکته توجه نمایید که استقلال، تمرد یا سرکشی نیست. پس تفاوت بین تمرد و مستقل بودن را برای فرزندتان توضیح دهید. استقلال داشتن بخشی از طبیعت انسان است که فرد ‌می‌خواهد کنترل داشتن بر چیزهای دیگر را احساس کند، نه اینکه به وسیله دیگران کنترل شود. 📚 برگرفته از کتاب تجربه‌های یک مادر موفق ╔═°•.🍭 .•╗ @kidiyo ╚═ °•.🍭 .•╝

#برشی_از_یک_کتاب ♦️بسیاری از کودکان حتی نمی‌دانند کاری که انجام می‌دهند بد است. باید به آن‌ها آموخت که چه کاری بد و چه‌ کاری خوب است. پس، آنچه را فرزند شما نمی‌داند به او آموزش دهید. کودکی که معنی یک کلمه بد را نمی‌داند و آن را بر زبان می‌آورد مستوجب تنبیه نیست. باید با گفتن جمله‌ای مانند:«گفتن این کلمه بد است.» به او آگاهی داد. در چنین شرایطی بهتر است کلمه جایگزین مناسبی را با همان وزن و آهنگ یافت و به او معرفی کرد. اما اگر کودک معنی آن کلمه را می‌داند و آن را بر زبان می‌آورد باید با آرامش و جدّیّت به او گفت:«این نوع سخن گفتن تو را نمی‌پسندم. مطمئنم می‌توانی جمله مناسب و بهتری به کار ببری.» در صورت اصرار به تکرار این رفتار، بهتر است او را مثلاً جریمه نقدی کرد و بخشی از پولش را از او گرفت. کودکان گاه به یکدیگر لقب‌های نامناسب می‌دهند. آن‌ها معمولاً بدون آنکه معنی کلمات بد را بدانند یا از زشتی رفتار خود آگاه باشند چنین می‌کنند. می‌توان با کمی دقت در عملکرد آن‌ها نمونه‌هایی از اشتباه را یافت و درصدد رفع مشکل برآمد. تجربه شخصی من نیز مؤید همین نکته است. زمانی که پسرم خردسال بود هنگام بازی کردن به خواهرش گفت:«پدرسگ.» او را فراخواندم و با مهربانی پرسیدم:«آیا معنی پدرسگ را می‌دانی؟» پاسخ منفی بود. گفتم:«پدرسگ یعنی اینکه پدر تو، یعنی من، سگ است؛ آیا من سگ هستم؟» گفت:«نه.» گفتم:«آیا خواهرت سگ است؟» پاسخ منفی بود. سپس برایش توضیح دادم که به کار بردن این کلمات خوب نیست. 📚 برگرفته از کتاب تربیت به کمک داستان در خانه و مراکز آموزشی و تربیتی ╔═°•.🍭 .•╗ @kidiyo ╚═ °•.🍭 .•╝

#برشی_از_یک_کتاب ♦️بچه‌ها از اینکه بتوانند در کارها به بزرگ‌ترها کمک کنند خیلی لذت می‌برند. خیلی بیشتر از آنچه فکرش را بکنید. یادم هست وقتی داشتیم میز بزرگ پذیرایی را جابجا می‌کردیم پسر 4 ساله برادرم آمده بود و به خیال خودش یک سر میز را گرفته بود و به ما کمک می‌کرد. آخر کار هم قدرتمندانه دستش را به کمر زد و گفت: «عمو اگه من نبودم به شما کمک کنم چطوری میز رو جابجا می‌کردید؟» من هم گفتم:«آره عمو جون. اگه تو نبودی اصلاً نمی‌شد. مرسی که هستی» اصولاً بعد از یک همکاری موفقیت‌‌آمیز رفتار بچه‌ها خیلی بهتر می‌شود. پس این فرصت عالی را به‌ هیچ‌ وجه از دست ندهید و برای او هم سهمی در کارهای خانه کنار بگذارید. نمک غذا را به دست او بدهید تا بریزد. دستمال به دستش بدهید تا با همراهی شما گرد و غبار میز و صندلی را پاک کند و... آخر سر هم او را ببوسید و از او تشکر کنید. 📚 برگرفته از کتاب نوموخام ╔═°•.🍭 .•╗ @kidiyo ╚═ °•.🍭 .•╝