🎥 ریلزها با ما چه می‌کنند؟ @kr_shahidi

#صرفا_جهت_یادآوری 🔰 وبینار رایگان دنیای صورتی دختران ( روانشناسی تربیت دختران ) 📌 لینک ورود وبینار : https://bbb01.dte.ir/b/cze-c53-ljg-nkm ✅ویژه پدر و مادرها اطلاعیه این #وبینار را با دیگران به اشتراک بگذارید تا برای دخترانمان زندگی روشن‌تر و شادتری بسازیم! #کانال استاد #شهیدی #فرزندپروری_مثبت ┏━━━🍃🍂━━━┓ http://eitaa.com/joinchat/2963668994C3beed48182 ┗━━━🍂🍃━━━┛

🎧🎙🎧🎙🎧 🔰صوت وبینار دنیای صورتی دختران ( روانشناسی تربیت دختران ) سخنران: حجه الاسلام مسعود شهیدی ✅ویژه پدر و مادرها مربیان و مشاوران #کانال استاد #شهیدی ┏━━━🍃🍂━━━┓ http://eitaa.com/joinchat/2963668994C3beed48182 ┗━━━🍂🍃━━━┛

❔❓❔❓❔ سوال یکی از اعضای محترم کانال از استاد شهیدی: سلام وقتتون بخیر، ببخشید من دختر شش ساله ای دارم سه ساله مهد میره حاضر جوابه و از الفاظ مناسب استفاده نمیکنه ما خودمون مراقب هستیم. بهش توضیح میدم و باهاش صحبت میکنم میفهمه ولی انگار عمدی از الفاظ زشت استفاده میکنه. با جیغ زدن کارشو پیش میبره و اگه بی محلی کنم با هر روشی که بتونه کاری میکنه که واکنش بگیره ازم . میگه ببخشید ولی باز تکرار میکنه. راهنمایی میخوام ازتون کلافه شدم گاهی آنقدر منو عصبی میکنه که متأسفانه تنبیه میشه. پاسخ استاد شهیدی 👇👇👇 https://eitaa.com/kr_shahidi/1038

✅✅✅ پاسخ استاد شهیدی 👇👇👇 سلام علیکم وقتتون بخیر با توجه به توضیحات شما، می‌خواهم رفتار دختر شما را تحلیل کنم و راهکارهایی هم با ذکر مثال ارائه بدهم تا بتوانید با آرامش، ثبات و آگاهی بیشتر با او برخورد کنید. تحلیل رفتار دختر شما: رفتارهایی مثل استفاده از الفاظ زشت، جیغ زدن، اصرار به گرفتن واکنش، و عذرخواهی بدون تغییر واقعی، اغلب نشان‌دهنده‌ی نیاز به «توجه»، «قدرت‌نمایی» یا حتی «آزمون مرزها» در کودکان این سن است. در این سن، کودک هنوز در مرحله‌ی رشد مهارت‌های خودتنظیمی و یادگیری مرزهای اجتماعی است. او می‌خواهد بداند تا کجا می‌توانم بروم؟ چه چیزی مادرم را ناراحت یا خوشحال می‌کند؟ چه زمانی توجه کامل او را جلب می‌کنم؟ گاهی رفتارهای نامطلوب کودک (مثل جیغ زدن یا بددهنی) نقاب‌هایی هستند برای بیان نیازهای عاطفی سرکوب‌شده، یا ابزارهایی برای گرفتن کنترل فضای خانه. چرا گفت‌وگو و توضیح گاهی کافی نیست؟ شما به‌درستی با او صحبت می‌کنید؛ اما رفتار هنوز تکرار می‌شود. چرا؟ چون کودک با عمل، بیشتر یاد می‌گیرد تا با کلام. اگر بعد از الفاظ بد، حتی برای سرزنش هم واکنشی دریافت کند، کودک می‌آموزد: بددهنی توجه می‌آورد. مثال ملموس: فرض کنید او می‌گوید: «تو اصلاً مامان خوبی نیستی!» اگر شما عصبانی شوید و بگویید: «حق نداری اینو بگی!» او احساس قدرت می‌کند چون شما را تحت تأثیر قرار داده. ولی اگر آرام و با ثبات بگویید: «تو الان ناراحتی، ولی وقتی با احترام حرف بزنی بهتر کمکت می‌کنم.» و بعد واقعاً بی‌تفاوت بمانید، کودک پیام را دریافت می‌کند که الفاظ بد ابزار موفقی نیستند. راهکارهای عملی: 1. توجه مثبت پیشگیرانه: هر روز چند دقیقه توجه انحصاری مثبت به او بدهید. فقط بازی، فقط گوش دادن، فقط لذت. نه آموزش، نه تذکر، نه اصلاح. این به او احساس امنیت و دیده شدن می‌دهد. 2. بی‌توجهی هدفمند و ثبات در واکنش: وقتی بددهنی می‌کند یا جیغ می‌زند، بدون خشم، سکوت و بی‌توجهی کامل داشته باشید. حتی نگاه هم نکنید. بعد از آرام شدنش، با آرامش بگویید: «من فقط با دختری که مودبانه خواسته اش را می گوید،حرف می‌زنم. وقتی خواستی درست بگی، من آماده‌ام.» 3. تمرین جایگزین رفتاری: با او نقش بازی کنید. بگذارید «مامان بدزبان» بشود و شما «کودک مؤدب». بعد جاها را عوض کنید. این روش غیرمستقیم یاد می‌دهد که کلمات چه اثری دارند. 4. برچسب نزنید، رفتار را جدا کنید: نگویید «تو دختر بدی هستی که این حرفا رو می‌زنی»، بگویید: «تو دختر خوبی هستی، ولی این رفتار خوب نیست.» 5. برنامه‌ی پاداش رفتاری با مشارکت خودش طراحی کنید: مثلاً بگویید: «اگه امروز بدون جیغ کارت رو گفتی، یه ستاره می‌گیری، ۵ تا ستاره یه جایزه کوچولو داره». اما مراقب باشید پاداش فقط مادی نباشد؛ گاهی با یک بغل عاشقانه یا ده دقیقه وقت بیشتر با مامان، مؤثرتره. این مورد نیاز به توضیح بیشتر داره که در دوره های فرزندپروری خودم گفته ام اگر می دانید، بهش عمل کنید. 6. خودتنظیمی هیجانی خودتان را تمرین کنید: کودک آینه‌ی احساسات ماست. اگر شما در لحظه‌ی عصبانیت، نفس عمیق بکشید، از صحنه دور شوید یا فقط به آرامی بگویید «الان خیلی ناراحتم و بعداً حرف می‌زنیم»، او هم یاد می‌گیرد چگونه با هیجانش کنار بیاید. جمع‌بندی: دختر شما بیمار یا نافرمان نیست؛ او در حال رشد است. فقط برای «توجه»، «کنترل موقعیت» و «کشف مرزها» رفتارهایی دارد که اگر به‌درستی هدایت نشوند، به الگوهای رفتاری پایدار تبدیل می‌شوند. تنبیه بدنی یا خشم، نه‌تنها رفتار را درست نمی‌کند، بلکه پیام غیرمستقیمی به او می‌دهد که برای کنترل دیگران باید زور گفت یا درد رساند. شما تنها نیستید، و کلافگی شما طبیعی‌ست. ولی اگر کودک احساس کند «مادرم باوجود رفتارهای سخت من، هنوز هم قوی و آرام و ثابت‌قدم است»، به اوج امنیت روانی می‌رسد. موفق باشید ✍مسعود شهیدی

❓سوال یکی از مخاطبین کانال از استاد: سلام و عرض ادب من یه دختر۶/۵ساله و یه پسر۳/۵ساله دارم. دخترم از نظر جسمانی بدن قوی ای داره و پسرم بسیار ضعیفه. این باعث شده که دخترم احساس قدرت کنه،هی زور میگه،مثلا تو بازی هاشون هی برادرش رو اذیت میکنه،برادرش فقط برای دفاع مجبوره گاز بگیره. دخترم با قلدری حرف میزنه،جملاتش همه امری هست،و لحن حرف زدنش قبلاً با من و الان با پدر و مادربزرگ و پدربزرگش هم بی ادبانه و هم دستوری هست. رفتار بی احساس و خشکی هم داره لطفاً منو راهنمایی کنید 🙏 پاسخ استاد شهیدی 👇👇 https://eitaa.com/kr_shahidi/1041

✅✅✅ پاسخ استاد شهیدی 👇👇👇 سلام وقتتون بخیر برای اینکه بتونم به خوبی راهنمایی کنم ابتدا لازمه به بررسی دقیق مسئله بپردازم و بعد راهکارهای عملی بدهم: 1. چرا دختر شما این‌گونه رفتار می‌کند؟ در این سن (۶ تا ۷ سالگی)، بچه‌ها در حال یادگیری قدرت، نقش اجتماعی و آزمودن مرزها هستند. وقتی یک کودک احساس قدرت بدنی و تسلط در یک محیط داشته باشد، اگر هدایت درستی نشود، ممکن است آن قدرت را به شکل کنترل دیگران یا حتی قلدری بروز دهد. این قلدری لزوماً به معنای بد بودن کودک نیست، بلکه نشان‌دهنده‌ی یک نیاز تربیتی و احساسی است که پاسخ داده نشده. مثال ساده: فرض کنید به کودکی چکش داده‌اید، ولی آموزش نداده‌اید که با آن میخ بکوبد. طبیعی است که ممکن است با چکش به میز یا حتی دیگران ضربه بزند. قدرت بدنی دختر شما مثل همان چکش است که باید یاد بگیرد چطور درست از آن استفاده کند. 2. چرا پسرتان گاز می‌گیرد؟ پسر شما از نظر جسمانی ضعیف‌تر است و احتمالاً احساس ناتوانی و تهدید از طرف خواهرش می‌کند. چون زبان و مهارت دفاع از خود را هنوز یاد نگرفته، تنها راهی که بلد است، دفاع بدنی مثل گاز گرفتن است. این هم نشانه‌ی ضعف شخصیتی نیست، بلکه واکنشی غریزی و غیراصولی است که نیاز به آموزش مهارت‌های هیجانی و دفاع سالم دارد. 3. ریشه لحن امری و بی‌احساس دختر چیست؟ وقتی می‌فرمایید: «جملاتش امری‌ست، بی‌احساس صحبت می‌کنه، بی‌ادبانه با پدر و مادربزرگش حرف می‌زنه» این نشان می‌دهد که او در فضای اطراف خود با الگوهای مشابه مواجه بوده. کودکان بیشتر از آن‌که از گفته‌های ما بیاموزند، از رفتارها، لحن‌ها، و ارتباطات ما یاد می‌گیرند. مثال قرآنی: در آیه ۳۱ سوره اسراء، خداوند حتی هنگام نهی از کشتن فرزندان به دلیل فقر، لحن محبت‌آمیز و همراه با دلسوزی دارد. این یعنی نهی، تأدیب، و آموزش هم باید با محبت، کرامت و ادب همراه باشد. 4. راهکارهای عملی و کاربردی الف) آموزش لحن محترمانه با بازی با دخترتان بازی‌هایی انجام دهید که در آن نقش‌ها عوض می‌شود. مثلاً بگویید: «تو الان مامان منی، به من بگو چی بپوشم!» بعد از اجرای بازی، از او بپرسید: «فکر می‌کنی مامان تو دوست داشت این‌طوری باهاش حرف بزنی؟ چه لحنی مهربون‌تر بود؟» یادگیری از طریق نقش بازی، مؤثرترین راه آموزش لحن و ادب به کودک است. ب) جدی ولی آرام با قلدری برخورد کنید اگر دیدید دخترتان زور می‌گوید یا اذیت می‌کند، بلافاصله واکنش قاطع و غیرعاطفی بدهید. مثلاً بگویید: «الان وقت بازی نیست چون کسی قانون بازی رو رعایت نکرد. ما وقتی با هم مهربونیم، می‌تونیم بازی کنیم.» یادتان باشد: قاطع بودن به معنی دعوا یا داد زدن نیست؛ یعنی کودک بداند که رفتارش پیامد دارد. ج) تقویت رابطه‌ی خواهر و برادر با همکاری، نه رقابت بازی‌هایی طراحی کنید که فقط با همکاری انجام می‌شوند. مثلاً: ساختن برج لگو با هم بازی با توپ که باید با هم پاس بدهند پختن کیک یا درست کردن کاردستی مشترک به دخترتان وظیفه بدهید از برادرش «محافظت» کند، نه او را کنترل. مثلاً بگویید: «برادرت امروز حالش خوب نیست، تو بهترین مراقبشی. فکر می‌کنی چطور بهش کمک کنی؟» د) تقویت پسر در زمینه‌هایی که قوی است به پسرتان حس توانمندی بدهید. او ممکن است در حرف زدن، نقاشی، دقت یا مهربانی از خواهرش جلوتر باشد. آن‌ها را برجسته کنید. مثلاً بگویید: «چه صدای آرومی داری موقع بازی. این خیلی قشنگه. خواهرت هم از این یاد می‌گیره.» ه) الگوسازی عاطفی به دخترتان احساس را آموزش دهید. وقتی کاری می‌کند، از او بپرسید: «فکر می‌کنی برادرت الان چه احساسی داره؟» یا «اگر کسی با تو این‌طوری حرف بزنه، چه حسی داری؟» با تکرار این سؤال‌ها، کم‌کم او به جای دیدن فقط خودش، دیگران را هم می‌بیند (توسعه‌ی همدلی). 5. در حدیث پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله «أکرِموا أولادَکُم وَ أحسِنوا آدابَهُم» تکریم و گرامی داشتن کودک مهم شمرده شده است. یادمان باشد گرامی‌داشتن کودک یعنی دیدن نیازهای عاطفی، یاد دادن با احترام، و حفظ اقتدار در عین مهربانی. جمع‌بندی رفتار دختر شما قابل اصلاح است و نشانه‌ی بیماری یا آسیب روانی نیست. با کمی دقت، آموزش اصولی، الگوسازی مناسب و همراهی با هر دو کودک در مسیر تربیت، می‌توانید به زودی نتایج دلگرم‌کننده‌ای ببینید. ✍مسعود شهیدی https://eitaa.com/kr_shahidi/32

✅✅✅✅✅ عنوان پرسش و پاسخ: وقتی کودک ۳ ساله‌ام در لباس پوشیدن لج می‌کند، چه کنم؟ ❓❓پرسش مادر: کودک ۳ سال و نیمه‌ام در پوشیدن لباس دچار مشکل است. گاهی وسط تابستان می‌خواهد کاپشن بپوشد، گاهی در زمستان حاضر نیست کلاه و لباس گرم بپوشد. بعضی وقت‌ها لباس مهمانی را در خانه می‌پوشد و خراب می‌کند، یا برای مهمانی لباس‌های نامناسب می‌پوشد. با صحبت متوجه نمی‌شود و نمی‌دانم چطور بین حفظ عزت‌نفس او و اقتدار والدین تعادل برقرار کنم. ✅پاسخ استاد شهیدی ۱. سن طلایی "من خودم می‌دونم!" کودک بعد از ۲ یا ۳ سالگی تا حدود ۵ سالگی در مرحله‌ای است که احساس «استقلال» در او فوران کرده؛ مدام می‌خواهد خودش انتخاب کند، تصمیم بگیرد، و خودش را مهم احساس کند. پس اصرار او برای انتخاب لباس (حتی نامناسب) اتفاقاً یک نشانه خوب از رشد ذهنی و شخصیتی اوست. مثال ساده: وقتی کودک می‌گوید: "من کاپشن می‌خوام بپوشم"، معنایش این نیست که سردش است، بلکه می‌خواهد بگوید: "من مهمم، من هم باید تصمیم بگیرم!" ۲. مرز آزادی و مسئولیت در لباس پوشیدن در تربیت اسلامی و روان‌شناختی، اصل بر حفظ عزت‌نفس کودک است؛ یعنی به او حس مهم بودن بدهیم. اما آزادی بی‌مرز، تربیت را به لجبازی تبدیل می‌کند. راهکار چیست؟ نه زور، نه رها کردن! بلکه انتخاب‌های هوشمندانه: بازی انتخاب: دو یا سه لباس مناسب را جلویش بگذارید و بگویید: "دو تا لباس خوشگل برات گذاشتم، انتخاب با خودته." کودک را در نقش بزرگ‌تر ببرید: مثلاً بگویید: "کمک کن ببینیم این لباس مهمونی رو بذاریم برای روز خاص، یا امروز بپوشیم؟ تو چی فکر می‌کنی؟" آزمایش محدود: اگر تابستان است و اصرار به پوشیدن کاپشن دارد، اجازه بدهید برای ۵ دقیقه بپوشد. بعد از عرق کردن، خودش درمی‌آورد! تجربه مستقیم از هزار کلمه مؤثرتر است. ۳. اقتدار پدرانه: آری، اما نه زور و ترس‌آفرینی اقتدار یعنی ثبات، اعتماد، و روشنیِ قانون، نه تهدید و نه اجبار. پدر می‌تواند بگوید: "بابا جان، الان تابستونه. اگه کاپشن بپوشی گرمت میشه، ولی اگه خواستی توی ماشین بپوش و وقتی رسیدیم دربیار. باشه؟" اینجا هم پدر اقتدار خود را حفظ کرده، هم کودک را تحقیر یا وادار به زور نکرده. ۴. چرا کودک حرف ما را نمی‌فهمد؟ چون «منطق ما» برای کودک معنا ندارد. او هنوز توانایی تحلیل‌های پیچیده مثل «سرما می‌خوری» یا «لباس مهمونی خراب می‌شه» را ندارد. در عوض از زبان "داستان و بازی" استفاده کنید: مثلاً یک عروسک را بیاورید و بگویید: "امروز لی‌لی (عروسک) اشتباهی لباس زمستونی پوشید، عرق کرد و رفت درمانگاه! تو کمکش کن لباس درست بپوشه..." کودک در بازی بهتر آموزش می‌بیند تا در دستور و نصیحت. ۵. رویکرد قرآنی و نبوی: تربیت با حکمت، نه با تحمیل خدای متعال حتی در برابر انسان‌های خطاکار هم زبان محبت، گفت‌وگو و تبیین را برمی‌گزیند. در آیه‌ای عمیق از سوره طه، خطاب به حضرت موسی (ع) درباره فرعون می‌فرماید: > "فَقُولَا لَهُ قَوْلًا لَیِّنًا لَعَلَّهُ یَتَذَكَّرُ أَوْ یَخْشَى" (سوره طه، آیه ۴۴) "با او [فرعون] با نرمی سخن بگویید، شاید پند گیرد یا بترسد." اگر خداوند به پیامبری که مأمور گفت‌وگو با طغیانگرترین انسان تاریخ است فرمان به نرمی می‌دهد، چگونه ما با کودکی سه‌ساله جز با مهربانی و حکمت رفتار کنیم؟ و اما حدیثی زیبا از پیامبر اعظم (ص): > "مَنْ كَانَ عِنْدَهُ صَبِيٌّ فَلْيَتَصَابَ لَهُ" (الکافی، ج۶، ص۴۹) "هر کس کودکی دارد، باید خود را کودک‌صفت کند برای او." یعنی برای تربیت کودک، باید دنیای او را درک کرد، با زبان او سخن گفت، و حتی گاهی همراه او در بازی و خیال‌پردازی‌ها شریک شد. نتیجه: نه همه‌چیز را آزاد بگذارید، نه همه‌چیز را به زور حل کنید. کودک ۳ ساله‌تان در حال تمرین استقلال است. با استفاده از حق انتخاب محدود، بازی، داستان، و مشارکت دادن او، می‌توانید هم عزت‌نفسش را حفظ کنید، هم خودش لباس مناسب بپوشد. یادتان باشد: "هرگاه کودک احساس کند که نظرش شنیده می‌شود، کمتر برای تحمیل نظرش لجبازی می‌کند." ✍ مسعود شهیدی https://eitaa.com/kr_shahidi/32