#نقش خانواده در نگرش افراد به شغل #قسمت_سوم نقش خانواده به دو صورت مستقیم و غیر مستقیم در شکل گیری نگرش فرزندان مشخص می شود: ۱-نقش مستقیم خانواده ها در نگرش فرد به شغل و کار فرد از طریق همانندسازی و الگوپذیری از والدین نگرش هایش را شکل می دهد. این همانندسازی ابتدا از ظاهر آغاز می شود. مثلا فرزند دختر دوست دارد لباس هایی مانند مادر بپوشد و یا فرزند پسر دوست دارد علاقه مندی های پدر مثل علایق ورزشی او را دنبال کند. به تدریج کودکان در مسیر شناسایی محیط پیرامون خود از ظاهر فراتر رفته و عقاید والدین خود را نیز جذب می کنند. آن ها سعی می کنند دنیا را مانند افراد مهم زندگی خود ببینند. پس بسیار مهم است که از همان دوران کودکی برای کودکان الگوی مناسبی باشید. والدینی که خود مسئولیت پذیر نیستند، پشتکار کمی دارند و در موقعیت های دشوار خیلی زود دلسرد می شوند، نمی توانند بعدها از فرزندشان انتظار داشته باشند که خلاف این ها رفتار کنند. ۲-نقش غیر مستقیم خانواده ها در نگرش فرد به شغل و کار پایه های کسب استقلال، هویت فردی و اجتماعی، ارزش های اخلاقی، سازگاری، روحیه مسئولیت پذیری و مشارکت جویی در خانواده شکل می گیرد. تمامی این عوامل نقش تعیین کننده ای را در نگرش و رفتار حرفه ای فرد ایفا می کند. در نتیجه شیوه تعامل خانواده با فرزند و تاثیری که خانواده در شکل گیری شخصیت او می گذارد به طور غیرمستقیم نگرش شغلی او را در آینده رقم می زند. البته باید این نکته را در نظر گرفت که تحقیقات نشان دهنده رابطه دوسویه ای بین خودپنداره فرد (تصویری که فرد از شخصیت خود دارد) با موفقیت شغلی وجود دارد. به این معنی که افراد دارای خود پنداره مثبت تر موفقیت های شغلی بیشتری کسب کرده اند، همچنین کسانی که موفقیت شغلی و یا تحصیلی داشتند، خودپنداره قوی تری را شکل داده اند. ادامه دارد....