مرا که هیچ گلی هم‌نامم نیست ، و هیچ خیابانی به نامم شعر هم اگر نگویم مرا چگونه به یاد خواهی آورد؟ ╭━═━━═━╮ ❤️@Loveyoub❤️ ╰━═━━═━╯

خوش می‌روی در جان من خوش می‌كنی درمان من ...! ای دين و ای ايمان من ای بحــر گوهر دار من ... ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‍‌‍‌‍‌ ╭━═━━═━╮ ❤️@Loveyoub❤️ ╰━═━━═━╯

ای یار نافرمان من وی در کمین جان من ای دیدنت درمان من دردم به درمان تازه کن... ╭━═━━═━╮ ❤️@Loveyoub❤️ ╰━═━━═━╯

خواست با دستش ببندد پلک پر‌پر را نشد خواست تا با گریه شویَد پلکِ دیگر را نشُد خواست بردارد از این پاشیده در آغوشِ خویش دست را، پا را نشُد،  تَن را نشُد، سر را نشُد #حسن_لطفی #علی_اکبر #ماه_محرم

عشقت آبرومه لطفت ارزومه محمود کریمی

عشق اگر عشق باشد، باقی میماند. حتی اگر معشوق نباشد. قلبی که‌ یک‌بار عمیقا متعلق به کسی شده باشد دیگر‌ نمیتواند تماما به شخص دیگری متعلق شود، این خاصیت عشق است. یک نفر میتواند به تمامی در درون قلب آدم زیست کند. چه حضور داشته باشد یا نه. اما قانون زندگی، قانون عجیبی‌ست. زندگی میتواند ادامه داشته باشد حتی اگر دیگر معشوقمان کنارمان نباشد. قلب، مانند خانه‌ای خالی به بقایش ادامه میدهد. خانه ای که خاطرات، چهار ستون آن را نگه داشته‌اند. شاید کسانی وارد شوند یا خارج شوند. اما صاحبخانه، همان معشوق است. زندگی، دیگرانی را بر سر راهِ از دست دادگان قرار میدهد، آنها هم ادامه میدهند. با غم، با درد، با فقدان. ادامه دادن حتی با وجود درد، با جایگزین نشدنِ شخصی دیگر به جای معشوق، پذیرفتن اینکه میتوانیم با قلبی خالی دیگرانی را هم داشته باشیم، خودش خاصیت زندگی‌ست. زندگی و عشق، شاید دوستان خوبی نباشند برای هم، اما دوستان وفاداری هستند. وفادار به ادامه دادن و دوام آوردن، هر‌ یک به تنهایی یا گاهی هم با هم!