81.5K
جناب #سعدی میگوید:
پارسایی را دیدم بر کنار رودی که زخم شیر داشت و به هیچ دارو به نمیشد.
مدتها در آن رنجور بود و شکر خدای عزّوجل علی الدوام گفتی. پرسیدندش که شکر چه میگویی؟ گفت: شکر آن که به مصیبتی گرفتارم نه به معصیتی.
#دکتر_توانانیا
@Loveyoub
دمی با دوست در خلوت به از صد سال در عشرت
من آزادی نمیخواهم که با یوسف به زندانم
#سعدی
@Loveyoub
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
لاابالے چہ ڪند دفتر دانایے را
طاقت وعظ نباشد سر سودایے را
آب را قول تو با آتش اگر جمع ڪند
نتواند ڪہ ڪند عشق و شڪیبایے را
دیدہ را فایدہ آن است ڪہ دلبر بیند
ور نبیند چہ بود فایدہ بینایے را
عاشقان را چہ غم از سرزنش دشمن و دوست
یا غم دوست خورد یا غم رسوایے را
همہ دانند ڪہ من سبزهٔ خط دارم دوست
نہ چو دیگر حیوان سبزہ صحرایے را
من همان روز دل و صبر بہ یغما دادم
ڪہ مقید شدم آن دلبر یغمایے را
سرو بگذار ڪہ قدے و قیامے دارد
گو ببین آمدن و رفتن رعنایے را
گر برانے نرود ور برود باز آید
ناگزیر است مگس دڪہ حلوایے را
بر حدیث من و حسن تو نیفزاید ڪس
حد همین است سخندانے و زیبایے را
سعدیا نوبتے امشب دهل صبح نڪوفت
یا مگر روز نباشد شب تنهایے را
#سعدے
@Loveyoub
ڪیست آن ڪش سر پیوند تو در خاطر نیست
یا نظر با تو ندارد مگرش ناظر نیست
نہ حلالست ڪہ دیدار تو بیند هر ڪس
ڪہ حرامست بر آن ڪش نظرے طاهر نیست
همہ ڪس را مگر این ذوق نباشد ڪہ مرا
ڪان چہ من مینگرم بر دگرے ظاهر نیست
هر شبے روزے و هر روز زوالے دارد
شب وصل من و معشوق مرا آخر نیست
هر ڪہ با غمزہ خوبان سر و ڪارے دارد
سست مهرست ڪہ بر داغ جفا صابر نیست
هر ڪہ سرپنجہ مخضوب تو بیند گوید
گر بر این دست ڪسے ڪشتہ شود نادر نیست
سر موییم نظر ڪن ڪہ من اندر تن خویش
یڪ سر موے ندانم ڪہ تو را ذاڪر نیست
همہ دانند ڪہ سودازدہ دلشدہ را
چارہ صبرست ولیڪن چہ ڪند قادر نیست
گفتہ بودم غم دل با تو بگویم چندی
بہ زبان چند بگویم ڪہ دلم حاضر نیست
گر من از چشم همہ خلق بیفتم سهلست
تو مپندار ڪہ مخذول تو را ناصر نیست
التفات از همہ عالم بہ تو دارد سعدی
همتے ڪان بہ تو مصروف بود قاصر نیست
#سعدى
@Loveyoub
دلم تا عشقباز آمد در او جز غم نمیبینم
دلی بی غم کجا جویم؟ که در عالم نمیبینم
دمی با همدمی خرم ز جانم بر نمیآید
دمم با جان برآید چون که یک همدم نمیبینم
مرا رازیست اندر دل به خون دیده پرورده
ولیکن با که گویم راز؟ چون محرم نمیبینم
قناعت میکنم با درد چون درمان نمییابم
تحمل میکنم با زخم چون مرهم نمیبینم
خوشا و خُرَّما آن دل که هست از عشق بیگانه
که من تا آشنا گشتم دل خرّم نمیبینم
نم چشم آبروی من ببرد از بس که میگریم
چرا گریم؟ کز آن حاصل برون از نم نمیبینم
کنون دَم دَرکش ای سعدی که کاراَزدست بیرون شد
به امید دمی با دوست وان دم هم نمیبینم
#سعدی
@Loveyoub