کمر بر قتل عشّاق آن نگار تندخو بندد خدا یارش بُود، کز بهرِ قتل من نکو بندد نمی‌خواهد مگر یک لحظه‌ام آید نفس بیرون که پیوسته غمش در سینه‌ام راه گلو بندد؟ نمی‌خواهد مگر تا پر فشاند وقت جان دادن که مرغِ بِسملِ دل را چنین محکم به مو بندد؟ ز حُسنت هر که دارد گفت‌وگویی بر گمان خود نقاب آن بِه که بُگشایی که لب از گفت‌وگو بندد به جز زلف پریشانت که زندانِ دل ما شد نبیند هیچکس چوگان که ره بر سِیرِ گو بندد امیدم بر دهانت بود، نازت بست بر من در که را بر هیچ امّید است، باید در بر او بندد؟ ندانم بر سر صلح است با من یار یا بر کین که گَه بر چشم مونس رو گشاید، گاه رو بندد #مونس_شیرازی @Loveyoub