غزلِ کار خدا من آن دیر آشنا را می‌شناسم من آن شیرین ادا را می‌شناسم به زور و زر نگردد رامِ هرکس من آن بی‌اعتنا را می‌شناسم بپرهیزید از چشم و نگاهش من آن برقِ بلا را می‌شناسم غمِ عشقست و باید گریه‌ها کرد من این درد و دوا را می‌شناسم محبّت بین ما کارِ خدا بود از اینجا من خدا را می‌شناسم ز مهرِ او به من صد رشک دارید من ای مردم، شما را می‌شناسم دل ما را به تاری مو توان بست من این بی دست و پا را می‌شناسم #معینی_کرمانشاهی #ای_شمعها_بسوزید #کارخدا