ما آزمودهایم در این شهر بخت خویش
بیرون کشید باید از این ورطه رخت خویش
از بس که دست میگزم و آه میکشم
آتش زدم چو گل به تن لختلخت خویش
دوشم ز بلبلی چه خوش آمد که میسرود
گلگوش پهن کرده ز شاخ درخت خویش
کای دل تو شاد باش که آن یار تندخو
بسیار تندروی نشیند ز بخت خویش
خواهی که سخت و سست جهان بر تو بگذرد
بگذر ز عهد سست و سخنهای سخت خویش
وقت است کز فراق تو وز سوز اندرون
آتش درافکنم به همه رخت و پخت خویش
ای #حافظ ار مراد میسر شدی مدام
جمشید نیز دور نماندی ز تخت خویش
عضو هیأت علمی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری:
۴۰ درصد جمعیت ایران سفر نمیروند.
۷۰ درصد بقیه هم به ضرورت سفر میروند.
#اقتصاد
فرمانده انتظامی تهران بزرگ:
متاسفانه حجم #سلاح در پایتخت مقداری زیاد شده است و ما گزارشی درباره آن را به مسئولان و دستگاههای مربوطه اعلام کردیم.
جوانگرایی
بحثی که در طی سالیان گذشته همواره محل بحث و تبادل نظر مسئولان بوده است.
بعضی کلا با آن مخالف بودهاند و برخی نیز با چگونگی اجرای آن. برخی هم #جوانگرایی را فقط در فرزندان و اقوام خود پنداشتهاند!
در مقالهای که در #روزنامه_جوان فردا چاپ خواهد شد، نگاه منتقدانهای به آن داشتهام.
وقت کردید بخوانید.
http://www.javann.ir/004TtD
بررسی ابعاد یک انحرافی که در جوانگرایی در کشور وجود دارد.
#ایران_قوی
لینک روزنامه جوان:
http://www.javann.ir/004TtD
http://www.javann.ir/004TtD
یک انحراف در جوانگرایی
🔻 ساختارهای مدیریتی و اداره یک کشور، همچون پیکره یک موجود زنده، دائم در حال تغییر و تحول و جذب و دفع و تعالی یا پسرفت هستند. دوران رشد و بلوغ دارند و چرخه عمر را طی میکنند و درست مانند یک موجود ذیحیات، نیاز دائمی به بررسی، مراقبت و نگهداری دارند.
پرواضح است که اگر سیر این تغییر و تحولات و کاهشها و افزایشها به صورت درست و صحیح انجام گیرد، سیستم روز به روز قوت گرفته و بر میزان کارایی و کارآمدی آن افزوده میگردد و بالعکس، اگر ورودی و خروجیهای سیستم و سامانههای کنترلی و هشداردهی فاقد شاخصهای مناسب و استاندارد باشد و بهطور خلاصه سیستم دارای اختلال باشد، عملکرد سیستم آرام آرام کاهش مییابد و کارآمدی و بهرهوری آن، سیر نزولی به خود خواهد گرفت و سرعت رسیدن به ناحیه افول در منحنی عمر، با شتاب بیشتری طی خواهد شد. این نکته در هر سیستم و ساختاری، بزرگ یا کوچک، مانند یک سنت قطعی و خدشهناپذیر عمل کرده و توجه به آن بر تصمیمگیران و تصمیمسازان ضروری است، خصوصاً در ابرساختارهایی مانند نظام اداره و دستگاه دیوانسالاری که امورات یک کشور بر عهده آن است، اهمیت آن نیز دوچندان میشود.
🔻 اما یکی از مهمترین و اصلیترین زیرنظامهایی که تعیینکننده آینده کوتاهمدت و بلندمدت یک سیستم خواهد بود و غالباً هم به دلیل ویژگیهای خاص و پیچیدگیهای منحصر به فردی که دارد، دچار حاشیه است، زیرنظام جذب به عنوان ورودی اصلی سیستم است، به این معنی که اگر فرآیند مهم جذب، عادلانه، دقیق، مبتنی بر ضوابط و شایستهمحور باشد، آنگاه میتوان انتظار داشت آینده سیستم، «احتمالاً» منتج به کارآمدی، پیشرفت، کارکرد صحیح و کارایی خواهد شد، اما در غیر این صورت نمیتوان انتظار زیادی از دستگاه و ساختار و نوع اداره آن داشت. قابل ذکر است اینکه گفته شد با اصلاح زیرنظام جذب، «احتمالاً» در آینده نه چندان دور دستگاه کارکرد مطلوبی خواهد داشت، به این دلیل است که به رغم اهمیت غیرقابل انکار منبع انسانی، اما عوامل متعدد دیگری همچون مدیریت، راهبرد و... نیز در جهتدهی حرکت و میزان کارآمدی ساختار اثرگذارند. به هر روی اهمیت نیروی انسانی کارآمد و کارآزموده و توجه و عمل به اصل شایستهسالاری بر هیچکس پوشیده نیست، اما یکی از شاخصهای مهم نیروی انسانی کارآمد که توانایی ایجاد تحول در سیستم را دارد، توجه و اجرای جوانگرایی است.
🔻 این جوانان هستند که میتوانند تحول را در سیستم ایجاد کنند و منتقد شجاعانه ساختارهای معیوب و مختل باشند. جوانان هستند که سرچشمه جوشان ایدهها و افکار خلاقانه هستند. جوانان هستند که میتوانند مانند موتور محرک و پرتوانی، سیستم را رو به جلو پیش ببرند. این جوانان بودند که در بدو شکلگیری و به ثمر رسیدن انقلاب اسلامی نقش بسیار پررنگ و بیبدلیل بازی کردند. جوانان بودند که در طول ۴۰ سال گذشته، در گردنههای خطیری مانند جنگ تحمیلی با آن شرایط حساس و بحرانی، توانستند آن را اداره کرده و تمامیت ارضی و یکپارچگی ایران و از همه مهمتر انقلاب اسلامی را حفظ و حتی صادر کنند. جوانان بودند و هستند که به دلیل ویژگیهای خاص جوانی مثل عدمدلبستگی و دارا بودن جسارت و شجاعت، کار را پیش بردند. در حقیقت تجربه اعتماد به جوانان در انقلاب، جنگ تحمیلی، جهاد سازندگی، دفاع از حرم و نابودی داعش و... پیش روی ماست و همچون چراغ راهی میتواند در نقاط گنگ و تاریک هدایتگر ما باشد. اما از آنجا که این مطلب صحیح مستعد به بیراهه رفتن است، لذا نیاز دائمی به مراقبت و آسیبشناسی دارد. در واقع نیاز به ارائه تعریف دقیقی وجود دارد که آیا منظور از جوانگرایی، صرفاً توجه به سن است؟ یا شاخصههای دیگری نیز وجود دارد که میتواند به این شاخص جوانگرایی اضافه شده و آن را بلوغ بخشیده و موجب استفاده حداکثری از مزایای آن و حداقلسازی آسیبهای آن شود.
🔻 حقیقت این است که باید در فرآیند جوانگرایی و انتخاب جوانان، حتماً دو ویژگی مورد توجه قرار گیرد؛ تخصص و تعهد. تخصص باعث میشود رشته امور از دست نرود و کارایی بیشینه گردد و نتیجه مورد نظر حاصل شود و تعهد است که باعث خواهد شد اثربخشی تضمین گردیده و سیستم از مسیر اصلی منحرف نشود. معالاسف در برداشت الکنی که از جوانگرایی در کشور وجود دارد، این دو نکته کمرنگ بوده و ضوابط، جای خود را با روابط عوض کردهاند؛ اصول متعالی و اصیل انتخاب نیروی کارآمد کمرنگ شده و برساختههای ذهنی تصمیمگیران و انتخابکنندگان در حال جایگزینی با اصول بیریشه و خودساخته و غیراصیل است، به عنوان یک مثال که در تمامی سالیان پس از انقلاب وجود داشته، توجه به روابط خانوادگی و روابط حزبی، فارغ از هرگونه سنجش دقیق در جذب به کلیت سیستم و متعاقب آن عدم توجه به شایستگی شایستگان است. این عمل به خودی خود یک آسیب کوتاهمدت برای سیستم خواهد داشت و یک آسیب بلندمدت: آسیب کوتاهمدتِ آن، دلسردی و ناامیدی جوانانِ بااستعداد بوده و باعث از دست دادن این سرمایه باارزش میشود؛ سرمایهای که جبران آن تقریباً غیرممکن یا بسیار دشوار خواهد بود، آسیب بلندمدت آن، ناکارآمدی و بدکارکردی سیستم و ساختار است. در اینجا البته فرقی میان سازمانها، نهادها یا وزارتخانههای مختلف وجود ندارد و همه در برابر این اصل انکارناپذیر یکسانند، خواه آنجا وزارتخانه مهم و کلیدی مثل وزارت امور خارجه باشد، خواه نهاد اثرگذاری مانند صداوسیما باشد و خواه این نهاد، ارتش و سپاه باشد. اگر امروز توجه نداشته باشیم و ورودی سیستم دقیق، شایستهمحور و مبتنی بر تعهد و تخصص نباشد و اگر امروز بذر صحیحی کاشته نشود، نمیتوان انتظار داشت فرداهای ۱۰ الی ۲۰ ساله آینده محصول باکیفیتی نیز برداشت نمود و سیستمها و ساختارهای کارآمد و مردمپسندی داشته باشیم.
🔻 برای جا افتادن و فهم عمیق این بحث و نشان دادن اهمیت و ضرورت آن، خصوصاً در کسانی که در آینده این کشور تأثیرگذارند و تصمیمات امروز آنان آینده یک ملت را رقم خواهد زد، حتماً به توضیحات بیشتری نیاز است، اما در این مقال بیش از این مجال نیست. نتیجهگیری آنکه باید حتماً به جوانان میدان داد و به آنان اعتماد کرد، به فرموده امام صادق (ع): «عَلَیکَ بِالأَحداثِ فَإِنَّهُم أسرَعُ إلى کُلِّ خَیرٍ»، جوانان را دریاب، زیرا آنان سریعتر به کارهاى خیر روى مىآورند. (کافی، جلد٨). اما باید توجه داشته باشیم که این جوانان، فقط از آشنایان و اقوام و فامیلهای سببی و نسبی مسئولان نباشند و به معیارهای شایستگی و تعهد نیز نیمنگاهی داشته باشیم.
روزنامه جوان
۱۹ آبان ۴۰۰
🖋 مصطفی غفاری
﷽
در اینستاگرام هم همراهمان باشید:
https://www.instagram.com/MGhafari_ir/
رواج پدیده خانههای اشتراکی:
دو یا چند خانواده به طور اشتراکی مستاجر یک خانه میشوند.
محسن مسعودیان جامعهشناس:
از روی اجبار است.
#بحران_هویت
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
ملاحظه این #مردم که شما را روی کار آوردند را بکنید؛
و این #جمهوری را تضعیف نکنید...
عضو کمیسیون آموزش مجلس:
به نظر میرسد که نسبت تحصیلات و #ازدواج و فرزندآوری نسبتی معکوس دارد؛ هر چه خانمها به سمت این رفتند که درس بخوانند، ازدواج و بچهدار شدن در آن ها کمتر رخ داده است.
#بحران_جمعیت
ظروف یکبارمصرف (از جمله بشقاب و کارد و چنگال و پلیمر مصنوعی موسوم به پلیاستایرن) در انگلیس حذف میشود.
http://www.Javann.ir/004ULd
🔹 از انحراف در جوانگرایی تا دلسردی نخبگان 🔹
در استفاده از جوانان توانمند، متخصص و متعهد و ایجاد چرخش نخبگانی در مراکز و پستهای مدیریتی و کلیدی، شک و شبههای وجود ندارد. منطق نیز همین را میگوید که بالاخره مدیران و تصمیمگیران بازنشسته میشوند و نیاز به جایگزینی، «جانشینپروری» و تزریق فکر جدید و نیروی جوانی به ساختار وجود دارد، اما بحث اصلی برسر نحوه اجرای آن است. برخی مدیران این جوانگرایی و احیاناً جانشینپروری را فقط و صرفاً در افراد نزدیک به خود میبینند، یعنی دایره «معتمدین» را عمداً یا سهواً به قدری کوچک کردهاند که دیگر کسی جز نزدیکان نسبی یا سببیشان در آن باقی نمیماند.
نگارنده به برخی امورات خاص امنیتی یا نظارتی واقف و منکر لزوم استفاده از نزدیکان فکری یا فامیلی در این مشاغل به خاطر وجود حساسیتهای خاص آنها نیست، اما تعمیم این موقعیتهای خاص به همه مشاغل و پستها را به دور از عدالت، انصاف و اصل شایستهگزینی دیده و منتقد جدی آن هستم.
دو خطر عمده در جوانگرایی بسته و سلیقهای وجود دارد:
۱- خطر بدکارکردی، ناکارآمدی و نهایتاً زوال سیستمی و
۲- خطر دلسردی نخبگان و ناامیدی مردم و نهایتاً ایجاد گسل بین نخبگان و حاکمیت، لذا تصمیمگیران و تصمیمسازان (از هر جناح و تفکری که باشند)، اگر فقط دوستدار نظام و قوی شدن آن باشند، باید به عنوان یکی از راههای مؤثر در ایجاد امید در مردم و پررنگ کردن اعتماد کمرنگ شده آنان و همچنین برای حفظ و نگهداشت نخبگان و ایجاد تحول در ساختار و نهایتاً نیل به کارآمدی، در انتخابها و انتصابهای خود کمال دقت را داشته باشند، از محور حق و عدالت دور نشوند و افراد دارای ایده و نخبه را دیده و بشنوند و در نهایت از آنان که نور چشم ملت هستند استفاده کنند و شعاع دایره اعتماد خود را به اندازه همه شایستگان گسترش دهند.
اما اگر این چرخش مدیریتی و انتخابها و انتصابها، مبتنی بر اصول و قواعد ذکر شده باشد، مزایای بسیار زیادی برای کشور و ساختار اداری کشور به دنبال خواهد داشت.
از جمله:
- جوانان نخبه امیدوار شده و حفظ میشوند و به سادگی از دست نمیروند (این از دست رفتن، میتواند هم جسمی و فیزیکی باشد و هم فکری که در اینجا نوع دوم مدنظر است).
- اعتمادِ از دست رفته مردم آرام آرام بازسازی میشود.
- دست دشمنان از ایجاد هجمه رسانهای خالی میماند.
- انرژی و فکر نو به سیستم تزریق میگردد.
- و مهمتر از همه اینکه با انتخاب درست، امور نیز کمکم به روال صحیح خود بازگشته، نظم در سیستم جاری شده و کارآمدی در دسترستر قرار میگیرد.
نکته مهم اینکه همیشه یادمان باشد هر جا به جوانان شایسته اعتماد شد، نتیجه فراتر از انتظار به دست آمد؛ از جنگ هشت ساله دفاع مقدس گرفته تا انرژی هستهای و پیشرفتهای نظامی، بنابراین اگر ما اصلاح امور، اجرای عدالت و در یک کلمه خواستار ایران قوی هستیم، باید از امروز به فکر آن باشیم و کار را به دست کاردان بسپاریم.
📚 منبع: روزنامه جوان
٣ آذرماه ١۴٠٠