۰۰۴۵ ❣️ مهدی شناسی ما روایاتى درباره غیبت ولىّ عصر عجل الله تعالى فرجه الشریف در زمان غیبت شنیده و خوانده ایم كه در بعضى از این زمینه‌ها، نقاط ابهامى وجود دارد؛ براى مثال، نقل مى‌كنند كه در روایتى، درباره‌ی وظیفه مردم زمان غیبت امام زمان (علیه السلام) آمده است: كُونُوا أحلاسَ بُیُوتُِكم؛ یعنى مثل پلاس در گوشه اتاق بیفتید و از خانه بیرون نروید و به جامعه كارى نداشته باشید. آیا این امكان دارد كه انسان با جامعه سر و كارى نداشته باشد و از خانه بیرون نیاید؟! روایات دیگرى را نیز نقل مى‌كنند كه در دوره‌ی آخرالزّمان، جبّاران و كافران بر مردم مسلّط مى‌شوند، و زمین از فساد سرشار مى‌شود. روایتى را نقل كرده اند كه در این دوره اگر زن‌ها مار بزایند، از فرزند بهتر است. روایتى هم وجود دارد كه در دوره‌ی آخرالزّمان، عُزوبت و مجرّد ماندن حلال مى‌شود؛ یعنى مردان نباید زن بگیرید؛ چون اگر بچه دار شدند، فرزندان ایشان دشمنِ دین مى‌شوند و در زمین فساد مى‌كنند و عواقبِ بدِ اعمالِ فرزندان براى پدران باقى خواهد ماند. به فرض كه سند این روایات صحیح باشد، آیا دستورهاى شرعى تعبّدى هستند یا مطالب ارشادى؟ آیا این روایات به تمام اعصار آخرالزّمان از زمان غیبت امام زمان (علیه السلام) تا قیامت مربوط مى‌شود؟ آیا حتّى عصر حضور پیامبر و امامان معصوم (علیهم السلام) نیز جزو این دوران بوده است؟ آیا در طول این قرون، در مكان‌هایى كه مسلمانان زندگى مى‌كرده‌اند، این مطالب صادق بوده است؟ آیا در دوره‌ی آخرالزّمان، مؤمنان هم نباید بچه‌دار شوند؟! كافران به این حرف‌ها و اعمال اهمّیتى نمى‌دهند و اگر قرار باشد فرزندان مؤمنان، دشمنان دین شوند، كافران بهتر مى‌توانند این كار را انجام دهند. در این صورت، نتیجه بچه‌دار نشدن مؤمنان این مى‌شود كه نسل آنان منقرض شود. در صورتى كه این روایات، صحیح باشند، روایاتِ مهمل و بیهوده‌اى هستند. ادامه دارد #ولایت .

قرآن کریم صفحه‌ ⇔۰۴۶ #قرآن

🔸ترتیل صفحه ۰۴۶ قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده 🔸مقام‌ : بیات 🛑 فایل بدون ترجمه ☘️☘️☘️☘️ .

🔸ترتیل صفحه ۰۴۶ قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده_مقام بیات 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه ☘️☘️☘️☘️ .

         ┄━═━━⊰❀﷽❀⊱━━═━┄ نکته تفسیری صفحه ۴۶ چند نکتة دیگر درباره‌ی انفاق: صدقه آشکار و پنهان: بدون شک انفاق و صدقه در یکی از این دو حالت اتفاق می­ افتد؛ یا آشکار است و دیگران از آن باخبر می­ شوند و یا پنهان است و فقط خدا از آن آگاه است. خداوند به ما می­ فرماید که انفاق در هر دو صورت خوب است. انفاق آشکار باعث تشویق دیگران به این کار خوب می شود و نیازمندان جامعه را از یاس و ناامیدی نجات می بخشد و روح امید و نشاط را در زندگی سخت و پررنج آنان می­دمد. شخصی به نام ابوطفیل می‏ گوید: «علی(ع) را دیدم که کودکان یتیم را صدا زد و با مهربانی عسل در دهانشان گذاشت. آنقدر این صحنه زیبا بود که یکی از همراهان امام گفت: ای کاش من هم یتیم بودم!» [1] در مقابل، صدقه پنهانی نیز بسیار با ارزش است. زیرا فقط خدا از آن باخبر است و انسان از وسوسه‌ی شیطان برای ریا و خودنمایی در امان می‏ باشد و نیّتش کاملاً پاک و خالص خواهد ماند. هم­چنین صدقه‌ی پنهانی باعث می­ شود که آبروی افراد نیازمند، حفظ شود و آنان احساس شرمندگی و حقارت نکنند. در تاریخ نقل شده که در شبی شخص نیازمندی نزد حضرت علی(ع) آمد و از او کمک خواست. آن حضرت چراغ خانه را خاموش کرد و به او فرمود: «این کار را کردم تا شرمندگی را در چهره­ ات نبینم. نیازت را بگو» [2] هم­چنین گفته­ اند که آن حضرت به کسی که نزد او آمده بود، فرمود که خواسته­ اش را روی خاک بنویسد تا حضرت صدای او را برای کمک­ خواستن نشنود و تا جایی که ممکن است آبروی او حفظ شود. [3] به همین خاطر اگر­چه صدقه‌ی آشکار خوب و با ارزش است، ولی صدقه‌ی پنهانی از آن بهتر است و علاوه بر پاداش فراوان انفاق، باعث بخشیده­ شدن بخشی از گناهان انسان می­شود. پیشوایان ما به هر دو صورت، انفاق می­ کردند و ما را تشویق فرموده­ اند. امیرمؤمنان علی(ع) چهار درهم داشت؛ درهمی را در شب، درهمی را در روز، درهمی را آشکار، درهمی را در نهان انفاق کرد و خداوند در ستایش او آیه 274 این سوره را نازل فرمود. [4] امام صادق(ع) فرموده است: «صدقه‌ی آشکار هفتاد نوع بلا را دور می­ کند و صدقه‌ی پنهان، آتش خشم خدا را خاموش می­ سازد». [5]   به چه کسی صدقه دهیم؟ از نظر قرآن، انفاق و صدقه به همه‌ی نیازمندان کار نیکو و ارزشمندی است؛ ولی این آیه به ما می­ گوید که افراد محتاج و فقیری که به خاطر شرم و حیا از دیگران درخواست کمک مالی نمی­ کنند، در اولویت قرار دارند. افراد آبرومندی که مردم بی­خبر فکر می­ کنند آنان اشخاص ثروتمندی هستند و به قول معروف «با سیلی صورت خود را سرخ نگه می دارند». روشن است که کمک به این افراد، لازم­ تر است. زیرا نیازمندانی که آشکارا از مردم کمک می­ خواهند، بالاخره به خواسته خود می­ رسند؛ ولی افراد آبرومند و خاموش، رنج و سختی زندگی را تحمل می­ کنند و تن به گدایی نمی­ دهند. حضرت محمد(ص) فرموده­ اند: «خداوند بنده‌ی تهی­دستی را که عائله­‌مند و آبرودار است دوست می دارد». [6] امامان نیز فرموده­ اند که این افراد برای گرفتن زکات واجب نیز در اولویت قرار دارند. [7]   [1] مناقب ابن شهر آشوب، ج2، ص75 [2] بحارالانوار،ج41، ص36 [3] امالی صدوق، ص273 [4] المیزان، ج2، ص401 [5] بحارالانوار، ج93، ص179 [6] مجموعه ورام، آداب و اخلاق در اسلام، ص26 [7] اقتباس از تهذیب الاحکام، ج4، ص57 #تفسیر .

۰۰۴۶ ❣️ مهدی شناسی صرف نظر از سلسله روایات جعلى و دروغینى كه به دست ما رسیده است، اگر روایات صحیحى نیز به دست ما برسد، به این ابهام مبتلا مى‌شویم كه منظور گوینده در فلان روایت چه بوده است و ما به چه اندازه مى‌توانیم به عموم و اطلاق روایات تمسّك كنیم. گاهى متأسّفانه كار به جایى مى‌رسد كه همین روایاتِ عمومىِ غیرمعتبر با مضامین عجیب و غریب، بر محكمات كتاب و سنّت حاكم، و بین مردم چنان شایع مى‌شود كه گویى آن محكمات فراموش شده یا اصلا وجود نداشته است. چه بسا این روایات، سند معتبرى نیز نداشته و در مضمون آن نیز اختلاف باشد؛ ولى با این حال، چنین روایاتى را ملاك عمل قرار داده، به آن‌ها استناد مى‌كنیم و محكمات كتابِ سنّت را به فراموشى مى‌سپاریم. اگر این اعمال در مسائل شخصى پیش بیاید، مشكل چندانى پدید نمى آورد؛ براى مثال در شك بین ركعت سوم و چهارم نماز؛ امّا بعضى از این روایات با سرنوشت حیات میلیون‌ها مسلمان پیوند مى‌یابد و استفاده از هر دسته آن‌ها، جامعه مسلمانان را به شكل خاصّى در مى‌آورد. فرض كنید اگر بخواهیم به این روایت عمل كنیم كه در دوره‌ی آخرالزّمان، عزوبت حلال است و مسلمانان نباید بچه‌دار شوند، به واقع چه اتّفاقى خواهد افتاد. نتیجه پیروى از این روایت این است كه فقط نسل كافران باقى مى‌ماند و نسل مسلمانان منقرض مى‌شود. آیا عقل ما نمى‌تواند تشخیص دهد كه این سخن، كلام معصوم است یا نه؟! ما نباید این روایات را دستور شرعى و تعبّدى براى كلّ جامعه اسلامى در دوره‌ی آخرالزّمان در نظر بگیریم. این كه در دوره‌ی آخرالزّمان، مسلمانان نباید بچه‌دار شوند؛ نباید از خانه‌هایشان بیرون روند و نباید در مسائل اجتماعى جامعه شركت كنند، عقیده بسیار نادرستى است. این عقیده نیز كه انسان باید به انتظار ظهور امام زمان (علیه السلام) در گوشه‌اى بنشیند و فقط ذكر بگوید، عقیده‌اى انحرافى است. دستورهاى شرع، تابع مصالح اجتماعى است. این طور نیست كه وقتى به شرع رسیدیم، عقل را در نظر نگیریم. بدون در نظر گرفتن عقل در فقه، هیچ مسأله فقهى را نمى توان اثبات كرد. اگر فقیهان، بعضى از مسائل را تصریح نكرده‌اند، براى آن است كه انسان مى‌فهمد فلان روایت، به اصول عقلى استناد دارد. روایات و آیات فراوانى در زمینه‌ی امر به معروف و نهى از منكر در قرآن آمده است كه اگر امر به معروف و نهى از منكر ترك شود، بر مردم بلا نازل خواهد شد. دین از بین مى‌رود و نماز و روزه بین مردم فراموش مى‌شود. در این صورت، اعتقاد به این كه چون دوره‌ی آخرالزّمان است، باید از امر به معروف و نهى از منكر دست برداریم و در گوشه‌ی خانه بنشینیم و فقط ذكر بگوییم، نادرست است. این عقیده كه هركسى باید دین خود را نگه دارد، عقیده‌ی اشتباهى است؛ زیرا اگر امر به معروف و نهى از منكر نبود، اسلام به من و شما نمى‌رسید. اگر تعلیم و ارشاد و اصلاح در اجتماع نمى‌بود، دین اسلام و جامعه اسلامى باقى نمى‌ماند. آیا هیچ عقل سالمى مى‌پذیرد كه به چنین روایاتى عمل كنیم و سرنوشت میلیون‌ها مسلمان را با آن رقم بزنیم؟!  ادامه دارد #ولایت

📢 هشدار رهبر انقلاب به بشار اسد: 👈 مراقب نقشه جدید غرب برای سوریه باشید ✏️ رهبر انقلاب: غربی‌ها و دنباله‌های آنها در منطقه قصد داشتند با جنگ علیه سوریه، نظام سیاسی این کشور را ساقط و سوریه را از معادلات منطقه حذف کنند اما موفق نشدند و اینک نیز قصد دارند با شیوه‌های دیگر و از جمله وعده‌هایی که هیچگاه به آنها عمل نخواهند کرد، سوریه را از معادلات منطقه خارج کنند. 🔹️بخشی از بیانات رهبر انقلاب در دیدار رئیس‌جمهور سوریه. ۱۴۰۳/۳/۱۰ 💻 Farsi.Khamenei.ir