#گناه_انبیاء ✅ علت توبه و استغفار انبیا ✍️ محمد احسانی فر گرچه آيات و رواياتى كه در ظاهر بدوى خود نوعى گناه را به معصومان(ع) نسبت مى دهند با دلايل عقلى و نقلى عصمت آنان تنافى ظاهرى دارند، اما اين تنافى با حمل آنها بر «گناهان منزلتى » به سهولت قابل دفع است؛ زيرا با عصمت از گناهان عادى منافاتى ندارد؛ چه اين كه گناهان عادى موجب استحقاق عذاب اخروى مى گردند، حال آن كه گناهان منزلتى مايه نوعى كاستى در بهره مندى از بخشى از عنايات ويژه الهى و يا حدّ اكثر، ابتلاى به برخى از گرفتارى ها در دنيا خواهد بود. 🔖 توضیح: بنده گرچه معصوم باشد، داراى نقص و قصورى ذاتى است، كه هر قدر به طاعت و عبادت برخيزد باز هم، به حقّ، احساس مى كند كه از عهده اداى حقّ بندگى بر نيامده است. از اين رو، سعى مى كند با توبه و استغفار آن را جبران كند. به عبارت ديگر، استعداد و ظرفيت اسمى انسان در كمال يابى به قدرى است كه در كمال انسانى، يعنى در عبوديت خداوند سبحان و وارستگى از غير او، هر قدر بالا رود، باز در عقل و وجدانش خود را در اداى وظيفه عبوديت مقصّر مى بيند. دو. اولياى الهى در سلوك پيوسته خود، هميشه، در تكامل و نيل به معرفت كامل ترى از عظمت و ساير اسما و صفات الهى هستند. در نتيجه، معرفت و عبادات پيشين خود را وافى به اداى حقّ بندگى ندانسته، خود را با چنان طاعات و عباداتى گنهكار مى شمارند، و از همان عبادات نيز استغفار مى كنند. سه. هر گونه توجّهِ عادى(و غير مِرآتى) به غير خداى متعال، بلكه كاستى از انقطاع و شدّت توجّه به او را بر خود گناه مى شمارند و از آن استغفار مى كنند. چهار. با توجّه به تفاوت معصومان(ع) در مراتب عصمت، بعيد نيست كه برخى از آنان، علاوه بر ترك اولى ، احياناً دچار ترك مستحبّ و يا انجام بعضى از مكروهات غير منفِّر گردند، كه با توجّه به بلندى مقام و منزلتشان، آنها را بر خود گناه و مخالف حدود بندگى و حقوق ربوبى بشمارند. ┄┅═══••✾❀✾••═══┅┄ اهداف معصومان(ع) از استغفار استغفار از گناهان منزلتى اهدف گوناگونى مانند: رفع كاستى حال قرب و حضور قلب يا مصونيت و رهايى از كيفرهاى غير اخروى و يا مصونيت و رهايى از حرمان نسبى از برخى عنايات ويژه اوليا و يا صرفاً براى دستيابى به حال حضور بيشتر و مقام قرب و منزلت برتر دارد. 📚 مقاله پژوهشي در روايات فُطرس ملَك #کانال_علوم_ومعارف_حدیث @MaarefHadith