دعا به هنگام #یاد_مرگ ┈┄┅═✾•••✾═┅┄┈ 💬 آموزه‌هایی از #دعای چهلم ✨ از آرزوهای دور و دراز بپرهیزیم. ✨ از خدا بخواهیم #مرگ را پیش روی ما مجسم بدارد و لحظه‌ای ذهن ما را از یاد آن تهی نکند. ✨ از خدا بخواهیم ما را به کارهای شایسته موفق کند، تا مرگ برای ما خانهٔ آرامشی باشد. ✨ از خدا بخواهیم ما را در حالی بمیراند که گمراه نباشیم و طاعت او را ناپسند نشماریم و دست از نافرمانی کشیده باشیم. ✨ خدا ضامن پاداش نیکوکاران و اصلاح‌کننده عمل مفسدان است. 🌐 @Mabaheeth

#نهج_البلاغه | #حکمت ۷۴ 🏷️ ضرورت #ياد_مرگ ┄┅═✧ا﷽ا✧═┅┄ ❁• وَ قَالَ عليه‌السلام نَفَسُ اَلْمَرْءِ خُطَاهُ إِلَى أَجَلِهِ ┅───────────────┅ ☜ و درود خدا بر او، فرمود: انسان با نفسى كه مى‌كشد، قدمى به سوى مرگ مى‌رود. ─┅•═༅𖣔✾✾𖣔༅═•┅─ ♻️ ترجمه فیض‌الاسلام: امام عليه السّلام (در نزديكى مرگ) فرموده است: نفس كشيدن مرد گام او است بسوى #مرگ خود(زيرا هر نفَس از عمر او كم كرده و به مرگ نزديك مى‌نمايد مانند گام برداشتن كه شخص را به مقصدش نزديك مى‌گرداند). 🇯‌ 🇴‌ 🇮‌ 🇳

📖 امام عليه السلام در اين كلام كوتاه و حكيمانۀ خود اشاره به كوتاهى #عمر انسان در دنيا كرده مى‌فرمايد: «فرمان #مرگ نزديك است و مدّت همراهى (با مردم و مواهب دنيا) كوتاه»؛ (الْأَمْرُ قَرِيبٌ‌ وَ الِاصْطِحَابُ‌ قَلِيلٌ‌) واژۀ «امر» اشاره به پايان زندگى و فرا رسيدن مرگ است، همان‌گونه که در آيۀ 14 سورۀ «حديد» آمده است: «وَ غَرَّتْكُمُ‌ اَلْأَمٰانِيُّ‌ حَتّٰى جٰاءَ‌ أَمْرُ اَللّٰهِ‌» ؛ و آرزوهاى دور و دراز شما را #فريب داد تا فرمان خدا رسيد». «اصطحاب» به معناى همراه و همنشين بودن با مردم دنيا يا با مواهب و نعمت‌هاى حيات است. اين حقيقتى است كه همگان آن را مى‌دانيم و آثار آن را همه روز با چشم مشاهده مى‌كنيم؛ هر روز پيكر بى‌جان بعضى از دوستان يا غير دوستان را مى‌بينيم كه بر دوش ديگران به سوى آرامگاهشان حمل مى‌شود. جاى خالى بسيارى از دوستان و بستگان و عزيزان در ميان ما نمايان است. قبور آنها در دسترس ماست: غالباً به #زيارت قبورشان مى‌رويم و از همه برتر در صفحات تاريخ ياد نام‌آورانى را ملاحظه مى‌كنيم كه در عصر خود چه قدرت و زندگى پرغوغايى داشتند؛ ولى به سرعت همه پايان گرفت و چيزى جز استخوان‌هاى پوسيدۀ آنها در زير خاك و قصرهاى ويران‌شده‌شان باقى نمانده است. با اين وصف غالباً گرفتار غفلتيم، به پايان زندگى خود نمى‌انديشيم، توشه‌اى مناسب براى سفر پر خوف و خطر آخرت فراهم نمى‌سازيم. به فرمودۀ امام عليه السلام در حكمت 122 «گويى فرمان مرگ بر غير ما نوشته شده و گويى اين مردگانى را كه با چشم مى‌بينيم مسافرانى هستند كه به زودى به سوى ما باز مى‌گردند»؛ (كَأَنَّ‌ الْمَوْتَ‌ فِيهَا عَلَى غَيْرِنَا كُتِبَ‌... وَ كَأَنَّ‌ الَّذِي نَرَى مِنَ‌ الْأَمْوَاتِ‌ سَفْرٌ عَمَّا قَلِيلٍ‌ إِلَيْنَا رَاجِعُونَ‌) به همين دليل در روايتى كه مرحوم كلينى آن را در كتاب كافى از رسول اكرم صلى الله عليه و آله در ضمن خطبه‌اى نقل كرده مى‌خوانيم: «سُئِلَ‌ أَىُّ‌ الْمُؤْمِنينَ‌ أكْيَسٌ‌ ؛ از آن حضرت پرسيدند: كدام يك از مؤمنان باهوش‌ترند؟» فقال: «أكْثَرُهُمْ‌ ذِكْراً لِلْمَوْتِ‌ وَ أشَدُّهُمْ‌ لَهُ‌ اسْتِعْداداً ؛ كسى كه بيش از همه به #ياد_مرگ باشد و كسى كه از همه آماده‌تر براى آن شود»