#قرآن_کریم 232 💫 سوره مبارکه هود [علی نبینا و آله و علیه السلام] ✨ آیات مبارکه 89 - 97 🎧 تلاوت 🎞 تصویری 🎙 تفسیر 📖 ترجمه ┈┄┅═✾•••✾═┅┄┈ ✨ ثوابِ تلاوت این صفحه هدیه به امام زمان [عجّل الله تعالی فرجه الشریف و علیه السلام] ✨ جهت سلامتی و تعجیل در فرج #امام_زمان (عجّل الله تعالی فرجه و علیه‌السلام) و سلامتی و عزت و اقتدار نائب الامام #امام_خامنه‌ای مدّظله العالی صلوات ═════❖•°🌸 °•❖════ ✨ @Nafaahat ╰๛--- ‑ ‑ - -

┄═⊹❁❈【 ۲۳۲ 】 ❈❁⊹═┄ ╔═════════ وَ يَا قَوْمِ لَا يَجْرِمَنَّكُمْ شِقَاقِي أَنْ يُصِيبَكُمْ مِثْلُ مَا أَصَابَ قَوْمَ نُوحٍ أَوْ قَوْمَ هُودٍ أَوْ قَوْمَ صَالِحٍ ۚ وَ مَا قَوْمُ لُوطٍ مِنْكُمْ بِبَعِيدٍ ﴿ ۸۹ ﴾ مردم! مبادا مخالفت شما با من به همان بلایی گرفتارتان کند که بر سر قوم نوح یا قوم هود یا قوم صالح آمد! در ضمن، دیار و دوران مردم لوط از شما دور و دیر نیست. وَ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَيْهِ ۚ إِنَّ رَبِّي رَحِيمٌ وَدُودٌ ﴿ ۹۰ ﴾ از خدا آمرزش بخواهید و به‌سویش برگردید که او مهربان است و دوستدار بندگان.» قَالُوا يَا شُعَيْبُ مَا نَفْقَهُ كَثِيرًا مِمَّا تَقُولُ وَ إِنَّا لَنَرَاكَ فِينَا ضَعِيفًا ۖ وَ لَوْلَا رَهْطُكَ لَرَجَمْنَاكَ ۖ وَ مَا أَنْتَ عَلَيْنَا بِعَزِيزٍ ﴿ ۹۱ ﴾ ولی مردمِ لج‌باز مَدیَن به شُعیب گفتند: «بیشترِ حرف‌هایت را نمی‌فهمیم و اصلاً در جمع خودمان، به حسابت نمی‌آوریم! اگر به‌احترام بستگانت نبود، به حسابت می‌رسیدیم و تو توان رویارویی با ما را نداشتی!» قَالَ يَا قَوْمِ أَرَهْطِي أَعَزُّ عَلَيْكُمْ مِنَ اللَّهِ وَ اتَّخَذْتُمُوهُ وَرَاءَكُمْ ظِهْرِيًّا ۖ إِنَّ رَبِّي بِمَا تَعْمَلُونَ مُحِيطٌ ﴿ ۹۲ ﴾ شُعیب گفت: «مردم! یعنی بستگان من در نگاه شما عزیزترند از خدا؟! ملاحظۀ آن‌ها را می‌کنید؛ ولی به او هیچ اعتنایی نمی‌کنید! البته خدا به کارهایتان کاملاً مسلط است. وَ يَا قَوْمِ اعْمَلُوا عَلَىٰ مَكَانَتِكُمْ إِنِّي عَامِلٌ ۖ سَوْفَ تَعْلَمُونَ مَنْ يَأْتِيهِ عَذَابٌ يُخْزِيهِ وَ مَنْ هُوَ كَاذِبٌ ۖ وَ ارْتَقِبُوا إِنِّي مَعَكُمْ رَقِيبٌ ﴿ ۹۳ ﴾ مردم! هر کاری از دستتان برمی‌آید، بکنید. من هم به وظیفه‌ام عمل می‌کنم. بالاخره خواهید فهمید که عذابِ خوارکنندۀ دنیا سراغ چه کسی می‌آید و دروغگوی واقعی چه کسی است. چشم‌به‌راه عذاب باشید که من هم با شما چشم‌به‌راه می‌مانم!» وَ لَمَّا جَاءَ أَمْرُنَا نَجَّيْنَا شُعَيْبًا وَ الَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ بِرَحْمَةٍ مِنَّا وَ أَخَذَتِ الَّذِينَ ظَلَمُوا الصَّيْحَةُ فَأَصْبَحُوا فِي دِيَارِهِمْ جَاثِمِينَ ﴿ ۹۴ ﴾ وقتی فرمانمان فرا رسید، شُعیب و مؤمنانِ همراهش را از سرِ لطفمان نجات دادیم و غرّشی وحشت‌زا بدکارها را فرا گرفت و زیر آوارِ خانه‌هایشان به‌زانو درآمدند! كَأَنْ لَمْ يَغْنَوْا فِيهَا ۗ أَلَا بُعْدًا لِمَدْيَنَ كَمَا بَعِدَتْ ثَمُودُ ﴿ ۹۵ ﴾ چنان نابود شدند که انگار در آنجا زندگی نکرده بودند. هان! نفرین بر مردم مَدیَن، مثل همان نفرین بر مردم ثمود! وَ لَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَىٰ بِآيَاتِنَا وَ سُلْطَانٍ مُبِينٍ ﴿ ۹۶ ﴾ موسی را هم با معجزه‌هایمان و منطقی واضح، فرستادیم. إِلَىٰ فِرْعَوْنَ وَ مَلَئِهِ فَاتَّبَعُوا أَمْرَ فِرْعَوْنَ ۖ وَ مَا أَمْرُ فِرْعَوْنَ بِرَشِيدٍ ﴿ ۹۷ ﴾ برای راهنمایی فرعون و نزدیکانش؛ ولی آن‌ها راه‌وروش فرعون را ادامه دادند؛ با آنکه راه‌وروش فرعون راه صحیحی نبود! ══════❖•° 𑁍 °•❖══════ #قرار_روزانه | #تلاوت | #قرآن_کریم 🔗 مبـاحـث | فـقه و احـکام | تـلاوت | 🖱️ فـهرسـت سـور قـرآن کـریـم ╭══════════ ✨ @Nafaahat ╰๛--- ‑ ‑ - -

#لغات | #قرآن_کریم ❥༻⃘⃕࿇﷽༻⃘⃕❀༅⊹━┅┄ 125 اَوّاب: صیغه مبالغه است یعنی بسیار رجوع کننده. «اِنّا وَجَدْناهُ صابِرا نِعْمَ الْعَبْدُ اِنَّهُ اَوّاب» (44 / ص)، یعنی: ما او را شکیبا یافتیم، چه بنده خوبی که بسیار بازگشت کننده به سوی خدا بود. و آن صفت کسانی است که پیوسته به اطاعت و استغفار و دعا و ترک معاصی به سوی خدا رجوع می کنند، اَوّابین جمع اَوّاب است. «فَاِنَّهُ کانَ لِلاَْوّابینَ غَفُورا» (25/اسراء)، یعنی: او توبه کنندگان را می بخشد. 🔁 (تکرار: 5). ┅───────────────┅ 126 اَوْد: سنگینی: «آدَ، یَؤُدُ» یعنی سنگینی کرد و در اصل خم شدن از سنگینی است (مفردات). «وَ لا یَؤُدُهُ حِفْظُهُما» (255/بقره)، یعنی: نگهداشتن آسمان ها و زمین، خدا را سنگینی نمی کند و او را به زحمت نمی اندازد. 🔁 (تکرار: 1) ┅───────────────┅ 127 اَوْل: رجوع. ← تَأویل: برگشت دادن و برگشتن است، مثلاً حضرت یوسف در خواب دید: یازده ستاره و خورشید و ماه بر او سجده می کنند، بعد از سال ها رنج و زحمت که در مصر به مقام بزرگ رسید: چون خانواده اش به مصر منتقل شدند یازده برادر و پدر و مادرش بر او خضوع کردند گفت: «یا اَبَتِ هذا تَأْویلُ رُؤْیایَ مِنْ قَبْلُ» (100 / یوسف)، یعنی: پدرم این تأویل خواب گذشته من است. در این جا می بینیم که خواب دیدن به صورت یک خبر و تأویل، وقوعِ خارجی آن است. 🔁 (تکرار: 17) ┅───────────────┅ 128 آل: اهل. ← در مفردات گوید: فقط در اشراف و بزرگان به کار می رود مثل آلُ اللّه، در اشخاص ناشناس و زمان و مکان به کار نمی رود. ناگفته نماند در قرآن کریم نیز چنین است چنانکه می خوانیم: آل موسی، آل هرون، آل ابراهیم، آل عمران، آل یعقوب و … در قرآن یک جا آمده: «فَاَسْرِ بِاَهْلِکَ بِقِطْعٍ مِنَ اللَّیْلِ» (81 / هود)، یعنی: در دل شب با خانواده ات (از این شهر) حرکت کن. در جای دیگر فرموده: «اِلاّ آلَ لُوطٍ نَجَّیْناهُمْ بِسَحَر» (34 / قمر)، یعنی: جز خاندان لوط را که سحرگاهان آنها را نجات دادیم. از این جا می فهمیم که آل به معنی اهل است. در خصوص فرعون آمده «فَاَخْذناهُ وَ جُنُودَهُ فَنَبَذْناهُمْ فِی الْیَمِّ» (40 / قصص)، یعنی: ما نیز او و لشکریانش را گرفتیم و به دریا افکندیم. این آیه صریح است که فرعون و لشکریانش غرق شده اند، در جاهای دیگر آمده «وَ اَغْرَقْنا آلَ فِرْعَوْنَ وَ اَنْتُمْ تَنْظُرُونَ» (50/بقره)، یعنی: و فرعونیان را غرق ساختیم و شما تماشا می کردید. در این جا از لشکریان با آل تعبیر شده، لشکریان فرعون چون پیرو و هم عقیده او بودند از این جهت خانواده و آلِ او حساب شده اند و این همان است که در اهل گذشت و گفتیم مردمان هم عقیده یک فرد، اهل او و آلِ اویند. نظیر آیه «وَ لَقَدْ اَخَذْنا آلَ فِرْعَوْنَ بِالسِّنینَ وَ نَقْصٍ مِنَ الثَّمَراتِ» (130 / اعراف)، است که ملّت فرعون آل فرعون شمرده شده اند. یعنی: و ما نزدیکان فرعون (و قوم او) را به خشکسالی و کمبود میوه ها گرفتار کردیم. 🔁 (تکرار: 26). ━━━━━━••••••••••••••••‌• #قرار_روزانه ╭────๛- - - - - ┅╮ │📱 @Mabaheeth ╰───────────

❣ #حجاب فقط یک حق شخصی نیست‼️ بلکه حق آن شهیدی که از جان گذشت و خون داد تا #امنیت زنان کشور حفظ بشه هم هست❗️ ⚠️ مثل این شهید که از حقش نخواهد گذشت... #دفاع_مقدس ╭────๛- - - - - ┅╮ │📱 @Mabaheeth ╰───────────

خواهران‌! سعۍکنید‌سربه‌زیر‌باشید اگربانامحرم‌زیاد‌و‌بی‌دلیل‌صحبت‌ کنید #حیا‌ و‌ عفت‌‌ از دست می‌رود ...! - شھید‌ #مدافع_حرم‌ محمد‌هادی‌ذولفقاری‌ ❪@kh_ashayery_sh✨️💕 #حجاب ╭────๛- - - - - ┅╮ │📱 @Mabaheeth ╰───────────

#اللهم_ارزقنا_کربلا #شب_زیارتی #شب_جمعه ╭──────๛- - - - - ┅╮ │🏴 @Mabaheeth 🥀 ╰─────────────

#من_نهج‌البلاغه_میخوانم #هر_جمعه، یک نامه از #نهج_البلاغه ╭─── │ 🌐 @Mabaheeth ╰──────────

#نهج_البلاغه | #نامه_ها ✉️ نامه ۵۴ - نامه به طلحه و زبیر در پاسخ به ادعاهاى سران ناکثین ┄┄┅┅┅❅❁❅┅┅┅┄┄ 🗞️ و من كتاب له عليه‌السلام إلى طلحة و الزبير مع عمران بن الحصين الخزاعي ذكره أبو جعفر الإسكافي في كتاب المقامات في مناقب أمير المؤمنين عليه‌السلام (نامه به طلحه و زبير كه ابو جعفر اسكافى آن را در كتاب مقامات در بخش فضائل اميرالمؤمنين عليه السّلام آورده، كه در سال 36 هجرى نوشته و توسّط‍‌ عمران بن حصين فرستاد) 📜 أَمَّا بَعْدُ فَقَدْ عَلِمْتُمَا وَ إِنْ كَتَمْتُمَا أَنِّي لَمْ أُرِدِ اَلنَّاسَ حَتَّى أَرَادُونِي وَ لَمْ أُبَايِعْهُمْ حَتَّى بَايَعُونِي وَ إِنَّكُمَا مِمَّنْ أَرَادَنِي وَ بَايَعَنِي ← پس از ياد خدا و درود! شما مى‌دانيد، گر چه پنهان مى‌داريد كه من براى حكومت در پى مردم نرفته، تا آنان به سوى من آمدند، و من قول بيعت نداده تا آن كه آنان با من بيعت كردند، و شما دو نفر از كسانى بوديد كه مرا خواستند و بيعت كردند. وَ إِنَّ اَلْعَامَّةَ لَمْ تُبَايِعْنِي لِسُلْطَانٍ غَالِبٍ وَ لاَ لِعَرَضٍ حَاضِرٍ فَإِنْ كُنْتُمَا بَايَعْتُمَانِي طَائِعَيْنِ فَارْجِعَا وَ تُوبَا إِلَى اَللَّهِ مِنْ قَرِيبٍ وَ إِنْ كُنْتُمَا بَايَعْتُمَانِي كَارِهَيْنِ فَقَدْ جَعَلْتُمَا لِي عَلَيْكُمَا اَلسَّبِيلَ بِإِظْهَارِكُمَا اَلطَّاعَةَ وَ إِسْرَارِكُمَا اَلْمَعْصِيَةَ ← همانا بيعت عموم مردم با من نه از روى ترس قدرتى مسلّط‍‌ بود، و نه براى به دست آوردن متاع دنيا. اگر شما دو نفر از روى ميل و انتخاب بيعت كرديد تا دير نشده (از راهى كه در پيش گرفته‌ايد) باز گرديد، و در پيشگاه خدا توبه كنيد. و اگر در دل با اكراه بيعت كرديد خود دانيد؛ زيرا اين شما بوديد كه مرا در حكومت بر خويش راه داديد، اطاعت از من را ظاهر، و نافرمانى را پنهان داشتيد. وَ لَعَمْرِي مَا كُنْتُمَا بِأَحَقِّ اَلْمُهَاجِرِينَ بِالتَّقِيَّةِ وَ اَلْكِتْمَانِ وَ إِنَّ دَفْعَكُمَا هَذَا اَلْأَمْرَ مِنْ قَبْلِ أَنْ تَدْخُلاَ فِيهِ كَانَ أَوْسَعَ عَلَيْكُمَا مِنْ خُرُوجِكُمَا مِنْهُ بَعْدَ إِقْرَارِكُمَا بِهِ ← به جانم سوگند! شما از ساير مهاجران سزاوارتر به پنهان داشتن عقيده و پنهان كارى نيستيد. اگر در آغاز بيعت كنار مى‌رفتيد (و بيعت نمى‌كرديد) آسان‌تر بود كه بيعت كنيد و سپس به بهانه سرباز زنيد. وَ قَدْ زَعَمْتُمَا أَنِّي قَتَلْتُ عُثْمَانَ فَبَيْنِي وَ بَيْنَكُمَا مَنْ تَخَلَّفَ عَنِّي وَ عَنْكُمَا مِنْ أَهْلِ اَلْمَدِينَةِ ثُمَّ يُلْزَمُ كُلُّ اِمْرِئٍ بِقَدْرِ مَا اِحْتَمَلَ فَارْجِعَا أَيُّهَا اَلشَّيْخَانِ عَنْ رَأْيِكُمَا فَإِنَّ اَلْآنَ أَعْظَمَ أَمْرِكُمَا اَلْعَارُ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَتَجَمَّعَ اَلْعَارُ وَ اَلنَّارُ وَ اَلسَّلاَمُ ← شما پنداشته‌ايد كه من كشندۀ عثمان مى‌باشم، بياييد تا مردم مدينه كسى بين من و شما داورى كنند، آنان كه نه از من طرفدارى كرده و نه به يارى شما برخاسته، سپس هر كدام به اندازۀ جرمى كه در آن حادثه داشته، مسؤوليّت آن را پذيرا باشد. اى دو پير مرد، از آنچه در انديشه داريد باز گرديد، هم اكنون بزرگ‌ترين مسئلۀ شما، عار است، پيش از آن كه عار و آتش خشم پروردگار، دامنگيرتان گردد. با درود ═══════❖•° 𑁍 °•❖═══════ ╭─── │ 🌐 @Mabaheeth ╰──────────

🗞️ ترجمه و شرح فیض الاسلام: از نامه‌هاى آن حضرت عليه السّلام است به طلحه و زبير كه (در آن بى‌حقّى آنها را به پيمان شكنى اثبات نموده ، و) بوسيلۀ عمران ابن حصين خزاعىّ‌ فرستاده (خزاع نام قبيله‌اى است از ازد و عمران از دانشمندان اصحاب رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و از شيعيان امام عليه السّلام بوده، و) آنرا ابو جعفر (محمّد ابن عبد اللّه) اسكافىّ‌ (اسكاف ده بزرگى بين نهروان و بصره بوده) در كتاب مقاماتش كه در فضائل امير المؤمنين عليه السّلام است بيان كرده: (۱) پس از حمد خدا و درود بر پيغمبر اكرم (صلی‌الله علیه وآله)، شما مى‌دانيد با اينكه پوشانده‌ايد كه من قصد مردم نكردم (خواستار بيعت نبودم) تا اينكه قصد من كردند (بيعت با مرا خواستند) و (براى بيعت بستن) دست بسوى آنان دراز ننمودم تا اينكه ايشان دست پيش من دراز كردند، و شما از جملۀ كسانى بوديد كه قصد من كرد و بيعت نمود،و مردم با من بيعت نكردند بجهت تسلّط‍‌ و غلبه (كه داشته باشم) و نه بجهت مال و دارائى موجود (كه طمع بآن كرده باشند، بلكه با اختيار و خواست خود دست بيعت به سويم دراز كردند) پس اگر شما با من باختيار بيعت نموده پيمان بستيد (از شكستن آن) برگرديد تا زود است (از اين كار زشت) توبه و بازگشت بسوى خدا نمائيد، و اگر با بى‌ميلى پيمان بستيد به آشكار ساختن طاعت و فرمانبرى (بيعت نمودن) و معصيت و نافرمانى در نهان (بى ميلى به پيمان بستن) براى (بازخواست نمودن) من بر خود راه گشوديد (تا از شما بپرسم چرا بى اكراه و زور بيعت نموديد اگر در باطن بى‌ميل بوديد) (۲) و به جانم سوگند (كه بميل و رغبت براى مقصد نادرستى كه داشتيد با من بيعت نموديد و اكنون كه بآن نرسيديد پيمان شكستيد، زيرا) شما به تقيّه و ترس و اظهار بى‌ميلى ننمودن دربارۀ بيعت با من از مهاجرين سزاوارتر نبوديد (زيرا شما از آنان تواناتر بوديد و تسلّط‍‌ و زور بشما كمتر بود) و نرفتن شما زير بار بيعت پيش از آنكه در آن داخل شويد از پيمان شكنى پس از پذيرفتن‌تان بر شما آسانتر بود. (۳) و (بهانه‌اى كه براى پيمان شكنى خود آماده كرده‌ايد آنست كه) گمان نموده‌ايد من عثمان را كشته‌ام (و شما به خونخواهى او در صدد جنگ با من برآمده‌ايد) پس بين من و شما از اهل مدينه كسانى (مانند محمّد ابن مسلمه و اسامة ابن زيد و عبد اللّه ابن عمر) كه از من و شما كناره گرفته‌اند (و هيچيك را يارى نمى‌نمايند) هستند (كه گواهى بدهند و بگويند كشندۀ عثمان كيست) پس (اگر ايشان گفتند عثمان را كى كشته) هر كدام (از ما طبق گواهى كه دربارۀ او بدهند) الزام ميشود به اندازه‌اى كه در اين كار داخل بود زير بار رود (و از او خونخواهى شود، و شكّ‌ نيست كه اگر حكم مى‌دادند معلوم مى‌شد كه باعث كشتن عثمان، طلحه و زبير بودند، و امام عليه السّلام از آن مبرّى است) ؛ پس اى پير مردان از انديشۀ خود برگرديد (به نادرستى بهانه نگرفته از جنگ و خونريزى دست كشيد) زيرا اكنون بزرگترين پيشآمد شما ننگ (در دنيا) است پيش از آنكه (اين) ننگ و آتش🔥 (روز رستخيز) با هم گرد آيند (اگر دربارۀ شما بگويند: پشيمان شده #توبه و بازگشت نمودند بهتر است از اينكه اصحاب پيغمبر اكرم(صلی‌الله علیه وآله) بسبب مخالفت با #امام_زمان خود بعذاب الهىّ‌ گرفتار شوند كه در اينجا ننگ و آتش با هم گرد آمده‌اند) و درود بر شايسته آن. #نهج_البلاغه_بخوانیم ╭────๛- - - - - ┅╮ │📱 @Mabaheeth ╰───────────

#شرح_نامه ۵۴ نهج‌البلاغه #نهج_البلاغه_بخوانیم #نهج_البلاغه 👇👇👇

📖 ‮از نامه‌هاى امام عليه السلام براى طلحه و زبير است كه به‌وسيلۀ عمران بن حصين خزاعى براى آنها فرستاد. اين نامه را ابو جعفر اسكافى در كتاب المقامات فى مناقب #اميرالمؤمنين عليه السلام ذكر كرده است. اين نامه در عين فشردگى به چهار نكتۀ مهم اشاره مى‌كند: در بخش اوّلِ‌ اين نامه، حضرت بر اين امر تأكيد دارد كه من براى بيعت به سراغ مردم نرفتم و آنها با اصرار و بدون اكراه و اجبار و طمع به سراغ من آمدند و شما هم در بيعت با من هرگز مجبور نبوديد. در بخش دوم طلحه و زبير را مخاطب ساخته مى‌فرمايد: از دو حال خارج نيست؛ يا شما با ميل و رغبت با من بيعت كرده‌ايد، پس چرا بيعت را شكستيد؟ برگرديد و توبه كنيد و يا بى‌ميل و رغبت بيعت كرده‌ايد كه در اين صورت مرتكب تدليس شده‌ايد، زيرا در ظاهر ابراز اطاعت نموده و در باطن قصد عصيان داشته‌ايد. در بخش سوم مى‌فرمايد: شما چنين مى‌پنداريد كه من قاتل عثمان بوده‌ام و اين را بهانه براى نقض بيعت قرار داده‌ايد. بهترين راه اين است كه آنهايى كه در اين ميدان بى‌طرف مانده‌اند در ميان من و شما حكومت كنند. در بخش چهارم مى‌فرمايد: از اين راه كه در پيش گرفته‌ايد برگرديد كه عذاب الهى را در پى دارد.

‮مى‌دانيم پس از قتل عثمان، مردم براى بيعت با اميرمؤمنان عليه السلام هجوم شديدى آوردند و براى بيعت با آن حضرت بر يكديگر پيشى مى‌گرفتند. سرشناسان صحابه نيز هماهنگ با مردم با ميل و رغبت با آن حضرت بيعت نمودند و طلحه و زبير نيز به آنها پيوستند. بيعتى كه با اميرمؤمنان صورت گرفت جز در زمان پيغمبر سابقه نداشت، و با بيعت سقيفه يا بيعت با عمر بعد از تعيين او از سوى خليفۀ اوّل و يا بيعت با عثمان پس از رأى شوراى شش نفرى، مطلقاً شباهتى نداشت؛ بيعتى بود به تمام معنا مردمى، درست همانند بيعت مردم با رسول خدا صلی‌الله علیه وآله. ولى مى‌دانيم كه طلحه و زبير انتظاراتى داشتند از جمله اينكه فرماندارى بعضى از شهرهاى مهم از سوى على عليه السلام به آنها سپرده شود و چون اين انتظار برآورده نشد بيعت خود را شكستند و همسر پيامبر عايشه را تحريك و به عنوان خون‌خواهى عثمان بر ضد اميرمؤمنان قيام كردند و به شهر بصره كه نقطۀ آسيب‌پذيرترى بود رفتند و آنجا را تسخير نمودند و جنگ جمل را به راه انداختند. سرانجام پس از شكست، هر دو كشته شدند. اميرمؤمنان على عليه السلام پيش از جنگ جمل بوسيلۀ اين نامه با آنها #اتمام_حجت مى‌كند و تمام راه‌هاى فرار را با منطق نيرومندش بر آنان مى‌بندد. نخست مى‌فرمايد: «اما بعد (از حمد و ثناى الهى) شما مى‌دانيد - هر چند كتمان كنيد - كه من به دنبال مردم نرفتم؛ آنها به سراغ من آمدند و من دست بيعت به سوى آنها نگشودم تا آنها با اصرار با من بيعت كردند و شما دو نفر از كسانى بوديد كه به سراغ من آمديد و با من بيعت كرديد»؛ (أَمَّا بَعْدُ، فَقَدْ عَلِمْتُمَا، وَ إِنْ‌ كَتَمْتُمَا، أَنِّي لَمْ‌ أُرِدِ النَّاسَ‌ حَتَّى أَرَادُونِي، وَ لَمْ‌ أُبَايِعْهُمْ‌ حَتَّى بَايَعُونِي، وَ إِنَّكُمَا مِمَّنْ‌ أَرَادَنِي وَ بَايَعَنِي) . اشاره به اينكه شما هيچ بهانه‌اى براى بيعت شكنى نداريد؛ زيرا بيعت من بر خلاف بيعت‌هاى پيشين به صورت خودجوش مردمى بود بى آنكه من مقدمه‌چينى براى آن كرده باشم، شما هم در ميان تودۀ مردم آمديد و مثل ديگران از روى ميل و اراده با من بيعت كرديد.

‮سپس امام عليه السلام به دليلِ روشنى براىِ اختيار و آزاد بودن بيعت اشاره كرده مى‌فرمايد: «تودۀ مردم به جهت زور و سلطه يا متاع دنيا با من بيعت نكردند»؛ (وَ إِنَّ‌ الْعَامَّةَ‌ لَمْ‌ تُبَايِعْنِي لِسُلْطَانٍ‌ غَالِبٍ‌، وَ لَا لِعَرَضٍ‌ حَاضِرٍ) . ← اشاره به اينكه بيعت‌هاى غير واقعى ممكن است از دو چيز سرچشمه بگيرد: يكى ظهور سُلطه كه مردم را مجبور سازند با كسى بيعت كنند. اين بيعت قطعاً باطل است و يا اينكه مردم را تطميع نمايند و آراى آنها را بخرند و آنها براى كسب مال و ثروتى بيعت كنند. اين بيعت هم بيعت واقعى نيست و چون مى‌دانيد بيعت مردم هيچ كدام از اين دو نبوده، دليلى ندارد كه ادعاى كراهت كنيد و آن را بشكنيد. امام عليه السلام به اين ترتيب راه‌هاى فرار را به روى آنها مى‌بندد. سپس به دليل ديگرى تمسك مى‌جويد و مى‌فرمايد: «بنابراين (از دو حال خارج نيست) اگر شما از روى ميل و رغبت با من بيعت كرده‌ايد (بيعت‌شكنى شما حرام بوده) بايد باز گرديد و فوراً در پيشگاه خدا توبه كنيد و اگر بيعت شما از روى اكراه و نارضايى بوده، راه را براى من نسبت به خود گشوده‌ايد، زيرا ظاهراً اظهار اطاعت كرديد و در دل، قصد عصيان داشتيد (زيرا راه منافقان را پيموديد و اين حركت منافقانه مستوجب عقوبت است)»؛ (فَإِنْ‌ كُنْتُمَا بَايَعْتُمَانِي طَائِعَيْنِ‌، فَارْجِعَا وَ تُوبَا إِلَى اللّٰهِ‌ مِنْ‌ قَرِيبٍ‌، وَ إِنْ‌ كُنْتُمَا بَايَعْتُمَانِي كَارِهَيْنِ‌، فَقَدْ جَعَلْتُمَا لِي عَلَيْكُمَا السَّبِيلَ‌ بِإِظْهَارِكُمَا الطَّاعَةَ‌، وَ إِسْرَارِكُمَا الْمَعْصِيَةَ‌)

‮آن‌گاه امام عليه السلام سومين استدلال دندان شكن در برابر ادعاى كراهت آنها را بيان مى‌فرمايد: «به جان خودم سوگند شما از ساير مهاجران سزاوارتر به تقيه و كتمان عقيده نبوده‌ايد (هيچ كَس در آن روز مجبور به چنين چيزى نبود مخصوصاً شما كه از قدرتمندان صحابه بوديد) بنابراين هرگاه از آغاز، كناره‌گيرى از بيعت كرده بوديد كار شما آسان‌تر بود تا اينكه نخست بيعت كنيد و بعد (به بهانه‌اى) سر باز زنيد»؛ (وَ لَعَمْرِي مَا كُنْتُمَا بِأَحَقِّ‌ الْمُهَاجِرِينَ‌ بِالتَّقِيَّةِ‌ وَ الْكِتْمَانِ‌، وَ إِنَّ‌ دَفْعَكُمَا هَذَا الْأَمْرَ مِنْ‌ قَبْلِ‌ أَنْ‌ تَدْخُلَا فِيهِ‌، كَانَ‌ أَوْسَعَ‌ عَلَيْكُمَا مِنْ‌ خُرُوجِكُمَا مِنْهُ‌، بَعْدَ إِقْرَارِكُمَا بِهِ‌) . ← اشاره به اينكه اگر ادعا مى‌كنيد بيعت شما از روى تقيه و ترس از مخالفت بوده اين اشتباه بزرگى است؛ زيرا امروز كه قدرت در دست من است شما از پيمان شكنى و نقض بيعت ترسى نداريد چگونه ادعا مى‌كنيد بيعت شما از روى ترس بوده، در حالى كه ترك بيعت بسيار آسان‌تر از نقض بيعت است آن هم با تفاوت ظروف كه در آن روز قدرتى در دست من نبود و امروز قدرت در دست من است. به اين ترتيب امام عليه السلام تمام راه‌هاى عذر در پيمان‌شكنى را به روى آنها بسته و ثابت نموده است كه اين كار جز از روى هوا و هوس و عشق به مقام و مال و ثروت دنيا نبوده است. از كسانى تعجب مى‌كنيم كه عدالت صحابه را تا آنجا پيش برده‌اند كه تمام كارهاى امثال طلحه و زبير را صحيح و مطابق حق و عدالت مى‌شمرند در حالى كه امام از افضل صحابه بود و آنها را با اين دلايل منطقى و عقلانى محكوم مى‌كند. با اين حال چگونه مى‌توان عدالت آنها را مطرح كرد و تمام جناياتشان را زير عنوان اجتهاد پوشانيد. راستى عجيب و تأسف‌بار است. مرحوم علّامۀ شوشترى از كتاب «خلفاى ابن قتيبه» مطلب جالبى در اين زمينه نقل كرده است، مى‌گويد: على عليه السلام در روز جنگ جمل در ميان دو صف ايستاده بود ... [مطالعه ادامه مطلب ...] https://eitaa.com/ghararemotalee/560

‮امام عليه السلام در بخش آخر اين نامه اشاره به مطلب مهمى مى‌كند كه دستاويز اصلى طلحه و زبير در خروج بر ضد امام و روشن‌كردن آتش #جنگ_جمل بود و آن اينكه آنها قتل عثمان را كه خود از عوامل اصلى آن بودند به امام كه دامانش از آن پاك بود نسبت داده و آن را دليل بر بيعت‌شكنى خود قرار دادند، مى‌فرمايد: «شما چنين پنداشته‌ايد (و به #دروغ تبليغ كرده‌ايد) كه من قاتل عثمانم. بياييد ميان من و شما كسانى حكم كنند كه هم اكنون در مدينه‌اند؛ نه به طرفدارى من برخاسته‌اند نه به طرفدارى شما سپس هركَس به اندازۀ جرمى كه در اين حادثه داشته محكوم و ملزم شود»؛ (وَ قَدْ زَعَمْتُمَا أَنِّي قَتَلْتُ‌ عُثْمَانَ‌، فَبَيْنِي وَ بَيْنَكُمَا مَنْ‌ تَخَلَّفَ‌ عَنِّي وَ عَنْكُمَا مِنْ‌ أَهْلِ‌ الْمَدِينَةِ‌، ثُمَّ‌ يُلْزَمُ‌ كُلُّ‌ امْرِئٍ‌ بِقَدْرِ مَا احْتَمَلَ‌) . ماجراى قتل عثمان بهانه‌اى بود براى كسانى كه بر ضد امام قيام كردند؛ طلحه و زبير از يك سو و معاويه از سوى ديگر. گرچه حوادث زمان عثمان مى‌رفت كه تاريخ اسلام را از نظر بپوشانند ولى در عين حال گوياست و نشان مى‌دهد قاتلان عثمان و معاونان آنها چه كسانى بودند. به يقين طلحه از كسانى بود كه آشكارا به اين مسأله دامن مى‌زد و زبير پنهانى و مخفيانه. و امام عليه السلام فرزندان خود حسن و حسين (علیهماالسلام) را فرستاد تا بر در خانۀ عثمان بايستند و جلوى هجوم مردم را بگيرند شايد با ديدن فرزندان رسول خدا دست بر دارند و حمله نكنند. امام بارها عثمان را نصيحت كرد و راه صحيح را كه عذرخواهى از مردم و كنار زدن اقوام و بستگانش از مناصب مهم حكومت و از غارت #بیت_المال بود به وى نشان داد ولى متأسفانه او چنان غرق در خطا شده بود كه راه بازگشتى براى خود نمى‌ديد، چون ضعيف بود و قدرت تصميم‌گيرى در اين زمينه نداشت. به همين دليل، امام افراد بى‌طرف در مدينه را براى حكميت پيشنهاد مى‌كند كه آنها گواهى دهند سپس حكم كنند چه كسى دستش به خون عثمان آلوده شده بود. [مطالعه ادامه مطلب ...] https://eitaa.com/ghararemotalee/562 #نهج_البلاغه_بخوانیم ╭────๛- - - - - ┅╮ │📱 @Mabaheeth ╰───────────

🎥 آموزش به سبک بنی‌امیه! 🛑 اعتراض #امام_خامنه_ای مدظله العالی به آموزش و پرورش و دانشگاه 🤔 چرا ایمان رو یاد میدی و کفر رو یاد نمیدی؟ ❌ این نوع از تعلیمات دینی، به سبک بنی‌امیه است! 👈 کیفیت بهتر + متن #مدرسه_خوب #تربیت_فرزند #تربیت @Panahian_ir ╭────๛- - - - - ┅╮ │📱 @Mabaheeth ╰───────────