رونمای محشر حُرمتش واجب است در دو جهان هرکه در فکر احترام علی ست از یمن تا به شام، معلوم است هرچه دعواست پای نام علی ست  پای نام علی ست دعواها... دامن زخم را ز کف ندهیم اختیار مناره را هرگز به اذان‌های بی طرف ندهیم  در اذان‌های بی طرف، ارثی ست که به اَشراف بی شرف برسد کوری چشمِ تنگ این اَشراف، روزی خلق از نجف برسد  جلوه‌ای کرد و صبح محشر شد  لیله القدر روز مادر شد  دل ما زلف و دست او شانه ست  مادر ما ز بس که حنانه ست  ابر شد و گاه و گاه باران شد  یک دو دم جلوه کرد و پنهان شد  گاه از جبر یار می‌گویم  گاه بی‌اختیار می‌گویم  عجز الواصفون عن صفتک  ما عرفناک حق معرفتک  جلواتش نهفته مانده هنوز  وصف زهرا نگفته مانده هنوز  از دو چشم علی صفاتش بین  پنج نوبت تجلیاتش بین  صبح صادق شراب نوری اوست  دل ما شیعه‌ی تنوری اوست  گره بغض را که وا می‌کرد  باز همسایه را دعا می‌کرد  غوت او بود سیری مردم  غصّه‌ی او اسیری مردم  من به او آفتاب می‌گویم  حیدر در حجاب می‌گویم  نفس او پرده‌دار دلبر بود  نفسش رونمای محشر بود  خشک مغزان از او چه می‌دانند؟  چشم خیسش غدیر حیدر بود  دو دم او قنوت طولانی  جانمازش جهاد اکبر بود  سفره‌ی وحی در زمین انداخت  پدرش را ز بس که مادر بود  حوریه آنقدر که من خواندم  از لباس خودش سبک‌تر بود  درک زهرا شهید می‌خواهد  مادر ما شهید پرور بود  لب دیوار و در پر از قسم است  او نخستین مدافع حرم است  رجز آن‌جا که اهل میدان است  صحبت از مادر شهیدان است  کم ما را زیاد کرده بتول  مادری بر عماد کرده بتول  کوثر آموزگار خوش عهدی‌ست  یکی ار نسل او ابومهدی‌ست  جبهه در جبهه نور پیشانی‌ست  مادر قاسم سلیمانی‌ست  جگرم بی‌قرار و درمانده‌ست  در رگم شور خون فرمانده‌ست  شعله آن شب که فکر غارت بود  شب جمعه شب زیارت بود  آن شب جمعه روضه احیا شد  تن فرمانده ارباً اربا شد  شیشه‌ی عطر شد، سرش گم شد  خون مرد آبروی مردم شد  تو بگو شعله پر کند جان را  خون ما تر کند خیابان را  این زمستان بهار قاسم ماست  تازه آغاز کار قاسم ماست  مالک ما دلیل راه علی‌ست  دست او پرچم سپاه علی‌ست  ریخت اردیبهشت در دی ما  زنده‌تر شد شهید زنده‌ی ما  ناف ما با جنون بریده خدا  خصم را احمق آفریده خدا  زلف این داغ، دست حاشا نیست  هر که کوتاه آید از ما نیست  بین خون خون خفته‌ایم و می‌گوییم  بارها گفته‌ایم و می‌گوییم  آن‌که دل را به آل احمد داد  به امان نامه رو نخواهد داد  خصم آشفته‌ایم و می‌گوییم  بارها گفته‌ایم و می‌گوییم  علم از دست ما نمی‌افتد  کربلا از صدا نمی‌افتد  دل به نور امید باید داد  پای پرچم شهید باید داد  شب حق بی‌سحر نخواهد ماند  ظلم بی‌ دردسر نخواهد ماند  پیر ما گفت کربلا اینجاست  مرگ بر کدخدا، خدا اینجاست  شب نماز مصاف باید کرد  با خدا ائتلاف باید کرد  آی بیگانه، اشک شبنم ماست  خون ما رنگ سرخ پرچم ماست  خار و ارزان مبین غم ایران  کفن ماست پرچم ایران  در دل خسته غم نخواهد ماند  این چنین نیز هم نخواهد ماند  گرچه غم قلب ما شکست، علی  رأی ما تیغ مالک است، علی  تکیه بر خنجر جریح ندهیم  دل به امثال اشعری ندهیم  مالکیم و سبک سری نکنیم  رأی خود خام اشعری نکنیم  رفته مالک که زنده‌تر گردد  وقت رجعت دوباره برگردد  این شهادت، غیورمان کرده‌ است  بی‌قرار ظهورمان کرده‌ است  شک ندارم فتد به زودی‌ها  شعله بر خرمن سعودی‌ها  ذوالفقار از قلاف بیرون است  تیغ زیر گلوی صهیون است  گفت قاسم ظهور نزدیک است  گفت صهیون به گور، نزدیک است  یوسف ما هنوز در چاه است  انتقامی شدید در راه است  در راه اذهان، قسم بر غم سلیمانی  کدخدا ماند و پشیمانی  از تب تیغ وام می‌گیریم  شک مکن انتقام می‌گیریم  امتحان قبضه‌ی ولایت ماست  تازه این اول حکایت ماست  با علی جان قلندری شده است  دل ما بیت رهبری شده است  چله‌ای هست آه ما عزلیست  دلخوشی‌مان وجود سید علی‌ست #احمد_بابایی #حاج_قاسم https://eitaa.com/Madahankhomein

در #محکومیت_اهانت_به_امام_رضا_ع #عشق_مقدس بغض ما سنگ می شود گاهی زندگی، ننگ می شود گاهی از شُکوه خرافه بیزاریم از سکوت کلافه بیزاریم قبله آسمان، امام رضا ضامن آهوان، امام رضا دل ما چشم خیس آهویت ما که شرمنده ایم از رویت... رحمت بی کران، امام رئوف دلبر مهربان، امام رئوف بازهم قحط چاره شد انگار جگری پاره پاره شد انگار خنجر هرزه، تیز تیز شده ست شهر ما شهر فتنه خیز شده ست هرزه های زمانه همدستند دزدهای شبانه همدستند ناگهان تیغ زهر داده شدند بهر هتک تو پُر اراده شدند دور و بر، قیل و قال می بارد شبهه، خوش خط و خال می بارد فتنه ای پشت فتنه می سازند گرگ و چوپان به گلّه می تازند من و تو زنده ایم و این خواری!؟ مرگ کو؟ مرگ و آبروداری... جگر کشته مُرده می جوشد غیرت زخم خورده می جوشد باز کابوس به هم خورده ست حرمله دست بر قلم برده ست! هرزگان، خاک بر سر آوردند از سه شعبه، قلم در آوردند! تیغ اوباش، زهر داده شده ست نسل مامون حرامزاده شده ست روضه هامان سیاسی اند همه درس زینب شناسی اند همه اُف به بی غیرتی که دم نزند یا در این روضه، ناله هم نزند پیش چشم من و تو، حق پژمرد حُرمت یک امام سیلی خورد باز هم خیمه گاه غارت شد به امام رضا جسارت شد کوفیان، چشم بر دِرَم دارند این قبیله، شُریح هم دارند! گفته باشیم و بین ما باشد! وای اگر بی ادب، رها باشد... وای اگر خون حق، طلب نشود وای اگر فتنه گر، ادب نشود داعش از خشم ما خبر دارد وای اگر شیعه، تیغ بر دارد هست خالی _ برای حُسن ختام!_ جای «نوّاب» و «طیّب» و «ضرغام» دل به راه شهید باید زد به دهان یزید باید زد سرِ این قصه، زلف حاشا نیست هر که کوتاه آید از ما نیست آنچه خالیست جای ضرغام است حکم «ساب الامام» ، اعدام است شاعر: #احمد_بابایی https://eitaa.com/Madahankhomein