⭕️موانع فهم قرآن (بخش اول) 🔹خدای سبحان می‌فرمايد «سَأَصْرِفُ عَنْ آياتِيَ الَّذِينَ يَتَكَبَّرُونَ فِي الْأَرْضِ؛ [اعراف، ۱۴۶] بزودی کسانی را که در روی زمین بناحق تکبّر می‌ورزند، از (ایمان به) آیات خود، منصرف می‌سازم!». «ثُمَّ انْصَرَفُوا صَرَفَ اللهُ قُلُوبَهُمْ» [توبه، ۱۲۷] چون آنها نخست به دليل ضعف درونی خود از آيات الهی رويگردان شدند، خدا نيز قلوب آنان را از ادراك مفاهيم قرآن منصرف كرد، و چنين گروهی نه قرآن را می‌فهمند و نه بر فرض فهميدن، از آن بهره‌مند ميشوند. آنها هميشه در فكر متاع زودگذر دنيا هستند. «يَأْخُذُونَ عَرَضَ هذَا الْأَدْنى» [اعراف، ۱۶۹] يعنی متاع پست دنيا را می‌گيرند و در مقابلش عقل و فطرت پاك و الهی را می‌دهند و به #كوردلی مبتلا می‌شوند. 🔹قرآن كريم به همه‌ انسان‌ها هشدار می‌دهد كه اگر غرق در امور مادی باشيد، جان پاك خود را در طبيعت دفن كرده و خسران ديده‌ايد. اگر كسی عقل و فطرت خود را در غريزه‌ها و هدف‌ های طبيعی دفن كند، منبع الهام درونی و تشخيص حق و باطل و تقوا و بدی را نيز دفن كرده است. «فَأَلْهَمَها فُجُورَها وَ تَقْواها؛ [شمس، ۸] سپس فجور و تقوا (شرّ و خيرش) را به او الهام كرده است». و هيچ‌گاه نمی‌تواند معارف جدای از طبيعت و بلند قرآن كريم را بفهمد. كسانی كه لزوم وحی را نمی‌فهمند و در برابر انبياء مقاومت می‌کنند؛ جاهلان و تكبّر كننده‌گانند. چون جاهلند، ذهن علمی ندارند و اهل تفكّر نيستند، و به همين جهت قابليت فهم ره‌آورد انبياء را ندارند، و چون تكبّر كننده‌گانند، در ساحت حق فروتنی و تواضع ندارند و در برابر آن قيام می‌کنند. 🔹چنين كسانی نه زبانشان به علم و حق گوياست و نه گوش شنوايی برای شنيدن حق دارند، و نه تنها خود به آيات زنده كننده‌ قرآن كريم گوش فرا نمی‌دهند، بلكه ديگران را نيز از گوش دادن به آن باز میدارند «وَ هُمْ يَنْهَوْنَ عَنْهُ وَ يَنْؤَوْنَ عَنْهُ؛[انعام، ۲۶] آنها ديگران را از آن باز می‌دارند؛ و خود نيز از آن دوری می‌کنند». هم ديگران را از فيض الهی نهی می‌کنند و هم خود آنان محرومند؛ «وَ قالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لا تَسْمَعُوا لِهذَا الْقُرْآنِ وَ الْغَوْا فِيهِ؛ [فصلت، ۲۶] كافران گفتند گوش به اين قرآن فرا ندهيد و به هنگام تلاوت آن جنجال كنيد». به اين قرآن گوش ندهيد و اين سخنان را نپذيريد و در آشوبگری و ياوه سرايی و بيهوده گويی بكوشيد و به اين وسيله به مبارزه با قرآن برخيزيد. 🔹خدای سبحان اينان را كسانی می‌داند كه از درون تهی هستند و جوشش درونی ندارند، و از بيرون نيز كانال ورودی قلبشان به منبع زندگی بسته است، و لذا تهی مغز و درون پوچند؛ «وَ أَفْئِدَتُهُمْ هَواءٌ؛ [ابراهیم، ۴۳] دلهايشان (فرو می‌ریزد، و از انديشه و اميد) خالی می‌گردد». تمام سعی انبيای الهی اين بوده كه با شكوفا ساختن فطرت مردم به آنها دلی عميق، ذهنی علمی، گوشی حق شنوا، و زبانی حق‌گو بدهد. كافران می‌گفتند: «وَ قالُوا قُلُوبُنا فِی أَكِنَّةٍ مِمَّا تَدْعُونا إِلَيْهِ وَ فِی آذانِنا وَقْرٌ وَ مِنْ بَيْنِنا وَ بَيْنِكَ حِجابٌ؛ [فصلت، ۵] قلب ما در غلاف و در پوشش است نسبت به آنچه تو ما را بدان می‌خوانی، و در گوشهايمان وقر و سنگينی وجود دارد و منطق تو را نمی‌فهمیم؛ بين ما و بين تو حجاب و پرده ای است كه رابطه‌ تفهيم و تفاهم دو طرفه را قطع می‌كند». 🔹حضرت نوح (ع) نيز از اين كبر ورزيدن و نفهمی كافران زمان خود، به درگاه خدای سبحان شكايت ميکند: «وَ إِنِّي كُلَّما دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُوا أَصابِعَهُمْ فِي آذانِهِمْ وَ اسْتَغْشَوْا ثِيابَهُمْ وَ أَصَرُّوا وَ اسْتَكْبَرُوا اسْتِكْباراً؛ [نوح، ۷] و هر چه آنان را به مغفرت و آمرزش تو خواندم انگشت بر گوش نهادند و جامه به رخسار افکندند (تا مرا نبینند و سخنم را نشنوند) و (بر کفر) اصرار و لجاج ورزیدند و سخت راه تکبر و نخوت پیمودند». #ادامه_دارد... 📕قرآن در قرآن (آیت الله جوادی آملی) منبع: وبسایت مرکز مطالعات و پاسخ‌گویی به شبهات حوزه علمیه قم http://eitaa.com/joinchat/1435500563C6700227006