🏴زبانحال نهرعلقمه باحضرت أم البنین،س🏴 -لطفا حق روضه ادا شود- تشنه بود و با چه شوقی پا بر این دریا گذاشت گریه کردم تا که عباس(ع)تو پا اینجا گذاشت میزدم موج و نگاهم کرد و یادِ کودکان جرعه ای لب تر نکرد و داغ بر دلها گذاشت گفتم ای تیرِ بلا بر چشم هایش زل نزن التماسم را رها کرد و به چشمش پا گذاشت آنچنان محکم اصابت کرد خون جاری شد و جای سالم بر دلت أم البنین(س) آیا گذاشت؟! با دو زانو تیر را از چشم خود بیرون کشید تیرِ نامردی که حسرت بر دلِ سقا گذاشت دست از عشقِ حسین ِ(ع)بی پناهت برنداشت دستِ خود را یادگاری بر تنِ صحرا گذاشت آبرویم ریخت بر روی زمین أم البنین(س) مشکِ پاره بر وجودم ماتمی عظمی گذاشت میزدم بر سر! شدم گردابِ غم وقتی حسین(ع) آمد و گریان به روی سینه اش سر را گذاشت علقمه بودن نمی آید به من ٱم البنین(س) بر لبِ سقا، عطش چندین ترَک بر جا گذاشت روی دستم تشنه جان داد و حلالم کن اگر داغِ سنگینی به قلبت روزِ عاشورا گذاشت راستی عباس(ع) وقتِ جان سپردن بود که سر به روی چادرِ پاخوردهٔ زهرا(س) گذاشت! #لایوم_کیومک_یاأباعبدالله #ألسلام_علیک_یا_أم_ٱلبنین #دخیلک_یا_أم_العباس_ع #مرضیه_عاطفی https://eitaa.com/joinchat/3542745823C3e1ead0ed9