﷽ #زیارتنامه_ی_غم #تخریب_قبور_ائمه_بقیع عشق بی نام ونشانم کرده است عاشــق باغ جنــــانم کـرده است میـــزبان آفـــــریــنش از کــــرم در مدینـــه میهـــمانم کرده است تشنه ی سر چـشمه ی کوثر شدم میهـمان شهـــر پیغــــمبــر شــدم ای مـدیـــنه ای بهـــشــت آرزو ای که جنـت از تو دارد رنگ و بو تا که با تو گـویم از زهـــرا سخن کرده ام ازاشک چشم خود وضو جــان به قــربان حـــریـم پاک تو بوی زهـــرا می رســد از خاک تو ای مدیــنه گـر که از پا مـانده ام با ارادت اشک غــم افشــانده ام در کــــنــار تــربـت پاک بقیــــع من زیارت نامه ی غم خوانده ام اشـک می ریـزم بـه دامان بقیـــع گــــریـه دارم بــر امامان بقیـــع ای مدینــه چـــار قبـــر این زمین هست رشـــک باغ فـردوس برین خفــــته ایــن جا باقر علم رسول در کـنــار صـــــادق اهل یقـــین گـریه کــن با ناله های آتشــــین در کـــنار قبـــــر زیــــن العابـدین ای بقــــیع غــم نصیـــب فاطمه ای پُــر از امـن یـجیـــب فاطــمه بر مشــــام شیعــه آید تا به حشر بوی غـــربت از غــــریب فاطـــمه ای مدیـــنه ای حـــریم اهل بــیت خفته در خـــاکت کـریم اهل بیت ای حـــریــمت قـــبله گاه مـومنین ای بهـشــــت جـــاودان در زمــین در حـــــریم تـو زیارت می کــــنم تُــربـت اُمّ البنــــین بــی بنـــــین یاد داری آن هــــمه احـــــساس را گـــــریــه های مـــــادر عبـــاس را ای مدیـــنه ســــرور ســـــادات کو نور چشــــمان تـــر ســــــادات کو لب گشا و بـر بنــــی الزهـــــرا بگو ای مــدیـــنه مـــــادر ســـادات کو جـــان ما آتـــش گرفت از غُـربتش بوی زهـــرا می رســـد کو تربتش؟ ای مدینه یاس و نیلوفـــر چـه شد هیجده ســــاله گل حیــدر چه شد آن گل یاســــی که پیــش باغـــبان کرد گلچـــین ســتم ،پرپر چــه شد آه قـلب شـــیعیان صــد چــاک شد در کجـــا یاس علـی در خـــاک شد ای مدینـــه شعـله بـر دل ها زدند تا شـــرر بـــر خـــانه ی زهرا زدند در کــــنـار قـــــبر پیغــمبـر چــــرا دختــــر مظلومـــــه ی او را زدند آســمان را پـــرده ی نیـلـــی زدند تا به زهـــرای علـی سـیلــــی زدند ای مـدیــنه ای به هـستی نور عین ای زمــین و آســمان را زیب وزین از فضـــای کوچـــه هـای تو هنــوز عطــر زینـــب آیـد و بـوی حــسین عطـــر و بویــی آشــنا داری هــنوز رنـگ گـــــــلزار ولا داری هــنــوز در فضــایت آن همــه احسـاس بود کوچه هایـت غــرق عطـر یاس بود ای مـدینــه روشــــنـای چشـــم تو ازحســین و حضــرت عــباس بود وای از آن روزی که شد بی نورعین زینب آمد در مدیـــنه بـی حـسیــن گفت گـــر رو بــر وطــن آورده ام یـا رسـول الله سخـــن آورده ام یوسفت را گــرگ ها کشــتند و من از حــسـینـت پــیـرهــن آورده ام ای «وفایی»بس که زینب ناله کرد خــــاک را از اشــک بـاغ لاله کرد شعر:استاد سیدهاشم وفایی https://eitaa.com/Maddahankhomein