فُزتُ ربّ الکعبه گفتی با دلی پر از شرر که شدی راحت دگر از داغِ گشته شعله ور محسن و زهرا و دود و آتش و دیوار و در آه از حالِ غریبان یا امیرالمؤمنین جانِ جانِ جانِ جانان یا امیر المؤمنین اهلِ شوریٰ، چونکه بذر خشم و کینه کاشتند حاصلش را از فدک با میخ در برداشتند در پیِ تابوت زهرا ناله هایی داشتند بوذر و مقداد و ‌سمان یا امیرالمؤمنین جانِ جانِ جانِ جانان یا امیر المؤمنین بعد مادر بچه ها بی یار و بی یاور شدند یاد سیلی، یاد کوچه، دم به دم مضطر شدند گاه مسموم از جفا و کینه ی همسر شدند شد حسن مظلومِ دوران یا امیرالمؤمنین جانِ جانِ جانِ جانان یا امیر المؤمنین آن کریمِ بنِ کریم، آن معنیِ حقّ الیقین از جفای جُعده ی ملعونه شد مسمومِ کین در غم سبطُ النّبی، مولا، مُعزّ المؤمنین چشم زینب گشت گریان یا امیرالمؤمنین جانِ جانِ جانِ جانان یا امیر المؤمنین آه مولا، جات خالی بود دشت کربلا تا که میشد دیده، محنت بود و غم بود و بلا شد حسینت بینِ مقتل بر غریبی مبتلا غرق خون جان داد و عطشان یا امیرالمؤمنین جانِ جانِ جانِ جانان یا امیر المؤمنین آه از طاغوت و فتنه، آه از ظلمِ یزید لعنتِ حق تا قیامت باد بر خصمِ پلید بُرد دشمن بعد از آنکه شد حسینِ تو شهید حمله بر ‌سوی یتیمان یا امیرالمؤمنین جانِ جانِ جانِ جانان یا امیر المؤمنین گر پذیری ام، شوم شب تا سحر دربانِ تو کلبِ این درگاهم و شرمنده ی احسان تو کن از این ابیات، اِی جانِ جهان قربانِ تو خانه ی قبرم چراغان یا امیرالمؤمنین جانِ جانِ جانِ جانان یا امیر المؤمنین ✍️ نوشته شده در فروردین ماه ۱۴۰۳، مصادف با لیالی مبارک قدر #دلنوشته #شعر_امام_علی #شعر_حضرت_علی #شعر_امیرالمؤمنین ✅ شاعر حاج امیر عباسی https://eitaa.com/Maddahankhomein