صحن و سرای حرمت ، مرا رها نمی کند این دلِ پر زِ لطفِ تو، چون و چرا نمی کند گدای روی ماه تو ، آمده سوی حرمت شاه برای کرَمش ، شاه و گدا نمی کند دل ببری زِ جان من ، با کرَم و صفای خود شنیده ام به گوشِ دل ، لیک رضا نمی کند آن رخِ پر زِ نور خود ، گر به دلی بیَفکنی بندِ دلش ز نورِ تو ، هیچ رها نمی کند گر ببری دل زِ کسی ، بعدِ وصالِ روی تو بنده دگر رو به کسی ، دستِ قضا نمی کند آمده ام به کوی تو ، ضامن آهوان تویی کاش شوی تو ضامنم ، وَر نَه خدا نمی کند کاش قدم بیفکنی ، ضامن و یارِ بی کسان با کرمت به کوی دل ، ور نه صفا نمی کند عالِمِ آلِ احمدی ، عطرِ گُل محمَّدی! هیچ کسی بغیر تو ، علم رسا نمیکند مست شوم ز روی تو ، بنده شوم ز کوی تو کسی دگر بغیر تو ، عهدْ وفا نمی کند در شب میلاد گُلش ، مادر قد خمیده ات دیده ی پر ز لطف او ، ناله سرا نمی کند شاد شدی تو'' مُسلِما ''، از کَرَم و صفای او این غزلت به جان تو  ، حق به اَدا نمی کند #مسلم_عسکری_زاده @Maddahankhomein