#مسمط_مربع #مدح_میـــلاد #حضرت_محمـّدصَلّ_الله_عَلیهِ_وآلهِ_وسَلّم عصـــر نه ،شــامِ جاهلـیـّـت بود اوجِ   اِنـکـــار    واقـعـیـــت  بود دُورِ  نـســـیـــانِ    آدمـیّــت بود ظلم و کیـنه عَلَیـــــهِ رعیّـت بود دخترانی که زنــده مــی مُردنــد مـادرانی که غصــه مـی خوردند اوجِ  غـربـت بـرای انـســان بـود آنچـه ارزش نداشـت ایمـان بـود شهـــر مکـه فـقـط  زمستان بـود حسـرت گـل به باغ وبسـتان بود آفتـابــی  شـکســت  ظلــمت  را باب  رحــمــت گشـــود امّــت را لات و عـُزّی به صورت  افتـادند پادشــاهان ز  هیـــبـت  افتـادند نسل شیطان به وحشت افتـادند ساحران هـم  به حیـرت افتـادند عــرش می خوانـد نام احمـــد را اشــرف انبیـــــا محمّــد (ص) را آمــد و بـا خودش  ســـرور  آورد در سـیــاهی دمیـــد و نــور آورد آســمان را به وجــد و شـور آورد بـر زمیــن سبــزی و نـشــور آورد خیر و برکت زِ گام او می ریخـت آب کوثـــر  زِ کام  او  می ریخـت طـاق کســریٰ به  لــرزه در افـتاد بحــر خشکی خروش نو سـر داد بـا قـدومــش حجــاز شـــد آبــاد گشــت پایانِ ظــلم و هـر بیــداد در نگــاهــش امیــد ، جــاری بود در  دلــش عشـق وبی قراری بود روح والا بـه جســـم آدم شــــد مردمـان را امین و محـرم شــد مایـه رحمـــت دو عــالـم شــــد انـبـیــــا را نبـــی خـاتـم شـــــد عـطــــر نـاب  بـهـشــت می آمد مـرد نیـــکو ســرشـــت می آمد آسـمـــان را قــــرار یعـنــی تــو در زمیــــن نـوبـهــار یعـنــی تو اِنــس وجـان را نگـار یعـنـی تو مایــه ی افـتــخـــار یعـنــی تـو ای که مکتـب نرفتـه میـخوانـی آیــه هــای بـلـنــــد ســبــحـانـی ای تو خوشبـو ترین گل خلقــت نــام تــو  زیــــوَرِ  درِ  جــنّـــــت انبـیــــــا را تـو داده ای عـــــزّت اولیـــا را تـو داده ای شـــوکــت سـایـه ای بـر سـرِ بنـی هـاشـــم حضـرت مصطفـیٰ ، اباالقـاســم! جان فــدای تو ای شَـــهِ لَــولاک ای مـعـطـّـــر  زِ نـامِ تـو افـــلاک جان گرفـتـه به زیـر پایـت خـاک با تــولّای تـو, شـــود دل ، پــاک‌ لـطـــف تـو شـــامـلِ گــدا گـردد‌ خـــاک پای تـو «کیـمیــا» گـردد شاعر؛رقیه سعیدی "کیمیا" http://eitaa.com/Maddahankhomein