#پندیات #مسمّط_مخمّس #امام_زمان_عج کسی که طی کندساعت به ساعت مســیر عشــق را بـا اســتـقامــت رســـد بر کـــوی جـانان در نهایت قــلم! بنویس شـــعری با ظــرافت به تکــــرار و به ایمـــا و اشـــارت بهاری هســت بـر هــر چــیز، دانی جـــوانـــی هــم بهــار زنـدگانـی بـرایـت حـــــرف دارم آســمــــانی پــیام پــــیر بشــنو ، در جــــوانی عـــبادت کـــن عــبادت کن عبادت اگـــــر داری به روز حشـــر، بـاور پـــدر را بـاش دائـــم یـار و یـاور که واجـب کرده‌ است خلاق داور رضای حق اگر خــواهی، ز مــادر اطاعت کن اطاعــت کن اطاعـت چو ابراهیـــمِ حـــق، بـردار تیشه شود تا بُـت‌ شـکستن بر تو پیشه بِکَـن بـت‌های نفســت را ز ریشه قــوانیـــــن الهـــــی را همـیشـه رعایــت کـــن رعایت کن رعایت اگرخواهی به جسمت جان بگیری اگر خــواهـی لب خـنــدان بگیری اگرخواهی هم این،هـم آن بگیری اگر خواهی سـر و سـامان بگیری قانعت کــن قـــناعـت کن قناعت شده کعــــبه بنا از سنگ و از گل قـــدم بــردار تو بــر حلّ مشــکل اگر خــواهی شوی در عمـر، مُقبل به جـــای کـعبه‌ی گِل، کـعبه‌ی دل زیارت کـــن زیارت کــن زیارت ندارد فـــرق پـــیری یا جــوانی به یارت ســـر بـــزن امـا نهـــانی به شکـــر لحظــــه‌های زنــدگانی ز بیـــماران هـــر اندازه تـــوانی عیادت کن عیـــادت کــن عیادت جــهان با نور حق گـــشـته مـنـور نما خـــود را مــنــور هـم معطـــر اگـــر هستـــــی به آئیـــن پیـــمبر به مظلـومــان عــــالم مثل حیدر حمایت کن حـمایت کــن حـمایت الا ای خـــواهـــر با عـلـم و ایمان! کنیــــز خــواهـــر شـــاه شـهیدان! میان کــــوچـــه بازار و خـــیـابان چو زینب ازحجابـت با دل و جان صیانـت کـن صــیانت کن صیانت شنـیدی که خـــلایق هرچـــه لایق سحـــرگه سیــــر کــن اندر حدائق ببینی صــــد نشــان از لطف خالق وضـو با اشک می‌چسبد به عاشق عنایــت کــن عنـــایت کـن عنایت شــده ورد زبـــانم "یا ابالفضـــل!" غـــلام آســتـانــم یا ابالفضــــل! عنایت کـن جـــوانـــم یا ابالفضل! گـــــــدای ناتـوانــــم یا ابالفضل! کـــرامت کــن کــرامت کن کرامت ندارم بـــر غلامـــی هــــم لیاقــت گنهـــکارم بــــدم ای با سـخــاوت! تو خواهی کـرد بر خوبان شفاعت به من هم جانِ زینــب در قیــامت شفاعت کـــن شفاعت کن شفاعت به لطف حق، به عـشق تو دچــارم تـو را از کودکـــیّ‌ام دوســت دارم همین عشـــق تو باشــــد افتخارم طبـــیبا! من مـــریــض عشق یارم طبـــابت کــــن طبابت کن طبابت نمــانده در دل مـــا تاب و طاقــت نشـــد بر مــــا فــراغت از فـراقـت فراقـــــت کُشـــت ما را در نهایـت بیا مهـــدی! تو با آن قــدّ و قامـت قیامت کـــن قیامـت کـــن قیامـت به رهـــرو رهـــنـما بایســت در ره چــــنان که در شــب تاریک هم مه بـــرای عاشـــقان، مـهــدی بُوَد شـه "بشیــــر" ا باش اوّل خــادم آن گه سیادت کــــن سیــادت کن سیادت شعر:استاد سید بشیر حسینی میانجی ─━⊰❃التماس دعا❃⊱━─ https://eitaa.com/joinchat/3542745823C3e1ead0ed9