#حسین_من #مسیر_کوفه_تا_شام شیب الخضیب بر سر نی ها،حسین من قرآن آیه آیه ی زهرا ،حسین من بنگر که قلب خواهر تو بی قرار شد با قاتلت به شام بلا رهسپار شد از کربلا به کوفه و از کوفه تا به شام دارم به گونه از غم تو اشک مستدام من بین سلسله، تو سر ِ نیزه ی عدو از عمد می شوم همه دم با تو روبه رو گل زخم های روی سرت می کشد مرا زنجیر گردن پسرت می کشد مرا ما را سوار ناقه ی عریان نموده اند با قصد طعنه ،شعر شهامت سروده اند هر کودکی که ناقه نشین شد در این مسیر  از اوج ناقه نقش زمین شد در این مسیر بنگر که با شکنجه ی اعداء روانه ایم در اضطراب ِ کعب نی و تازیانه ایم هرجا بهانه ی تو گرفته سه ساله ات نیلی شده ز دست جفا روی لاله ات از لحظه ای که رأس تو را روی نیزه دید گیسوی شانه خورده ی دستت شده سپید از بس که داغ دیده دگر نیمه جان شده یک کودک سه ساله چگونه کمان شده یادم نرفته عصر دهم ،گوش پاره اش سوقات کربلا شدن ِ گوشواره اش وقتی شنید با لب تشنه شدی شهید گویی حیات دختر پاکت به سر رسید ✍علی مهدوی نسب(عبدالمحسن) https://eitaa.com/Maddahankhomein