خود رنجم و خود صلح کنم عادتم اینست یک روز تحمل نکنم طاقتم اینست

بر خنجر الماس نهادم ز تو پهلو آسوده دلا بین که ز تو راحتم اینست

جایی که بود خاک به سد عزت سرمه بیقدر تر از خاک رهم، عزتم اینست

میلم همه جاییست که خواری همه آنجاست با خصلت ذاتی چه کنم فطرتم اینست

وحشی نرود از در جانان به سد آزار ‹در اصل چنین آمده‌ام، خصلتم اینست(:›

•وحشی‌بافقی !

-

• بیابان رد پای حضور توست هنگامی که رفتی و گردِ خاکِ کف کفش هایت ماند. • به سوی وطن باز می‌گردم با کوله باری از امید. از تو دور می‌شوم و فانوسِ ‌سخنانت را روشنی بخش غارِ تاریکِ دل می‌کنم .. دلتنگت هستم. مکرر، مداوم، همیشگی! دلتنگت هستم؛ حتی آن زمان، که دیده هایم درحال تماشای تو هستند. گوش هایم هر صدایی بجز صدای تو را پس می‌زنند و مدام در سکوتِ مخوفِ بیابان انعکاس صدای تورا جست و جو می‌کنند. به دل خوش کردن عادت دارم و تو چه خوب دلخوشیِ لحظه های سرد و تاریکِ منی:). کوه هارا پس می‌زند سرعتِ عبور دیده هایم. قبل از دیدنت دلی مملو از شک و تردید داشتم و حالا چنان بذر یقین در وجودم ریشه دوانده که گویی سال هاست در آرامش زندگی کرده‌ام. تو رسم دلبری کردن بلدی و من، چه خوب دل‌ به تو می سپارم:). کاش می‌توانستم محبتِ تورا تکه تکه کنم و در سراسر جهان نذردهم دوست داشتنت را .. دیدنت عمرِ دوباره بود و باز روشن شد شمعِ خاموش شده‌ی جانم با شنیدن صدایت. روشنی بخشِ دیده‌های تاریکم؛ مگر غیر این است که هربار بعد از شنیدن صدایت یا دیدن رخ ماه‌گونه ات عنان از کف می‌دهم و غرق در آرامش حرف‌هایت می‌شوم؟ کاش خدا بدهد به تمامِ آنان که تو را نمی‌شناسند معرفت شناختت را. -‌ خدا عمری دهد تا در رهت جانی دهم ای دوست - [ #زینبِ‌بهار| برای وصفِ تویی که غیرقابل وصفی؛ حال و هوای نیمه‌ی خرداد ۱۴۰۲ ]

درجه‌یکِ پر انرژیِ سردرگمِ خوش‌اخلاق؛ •تولدت مبارك عزیزِ‌جان• دختر الهی عاقبت بخیر بشی در راهی که توش قدم بر داشتی:)′

#کمی‌پشیمانی خدایا مارو ببخش بابت وقتایی که موفقیت هامون باعث شد یادمون بره اگه تو نبودی موفقیتی هم نبود:))