ا🕋🕋🕋 ا🕋🔳 ا🕋 #حسینیة #مکتب_بانوی‌_بقیع_حضرت_خانم_ام_البنین‌سلام‌الله‌‌علیها #اولادی_و_من_تحت_الخضراء_کلهم_فداء_لأبی_عبدالله ا❁﷽❁ا «و أَنَّا مِنَّا الْمُسْلِمُونَ وَ مِنَّا الْقاسِطُونَ فَمَنْ أَسْلَمَ فَأُولئِكَ تَحَرَّوْا رَشَدا، وَ أَنْ لَوِ اسْتَقامُوا عَلَى الطَّرِيقَةِ لَأَسْقَيْناهُمْ ماءً غَدَقاً، لِنَفْتِنَهُمْ فِيهِ وَ مَنْ يُعْرِضْ عَنْ ذِكْرِ رَبِّهِ يَسْلُكْهُ عَذاباً صَعَداً». (سوره مبارکه جن،‌ آیات ۱۴ و ۱۶ و ۱۷) ┅═۞ مدخل ۞✧═┅ ▪️سنت قطعیة إلهیة از ابتدای تشریع و تعلیم حقیقت شریعت واحد به انبیاء، بر اين تعلق گرفت كه شأن عبوديت و بندگي كه مشمول بر جميع ما سوي الله است، با ابتلاء ایشان از أسّ و أصل و محکم دین یعنی ولایت حضرت یعسوب الدین أميرالمؤمنين علی (عليه السلام) احراز گردد، «أَحَسِبَ النَّاسُ أَنْ یُتْرَکُوا أَنْ یَقُولُوا آمَنَّا وَهُمْ لا یُفْتَنُون» (۱)، و بدین واسطه خبیث از طیب تمییز داده شده (۲)، و طیب به سبب امتثال امر و تسلیم و رضا از اوامر مولا درجات قرب الهی را تحصیل نماید. ▪️ در میان جمیع مصارع این سنتِ لايتبدل و لايتغير الهی، عظیم ترین مصرع ابتلای خلق بر ولایت حجة الله العظمی امیرالمومنین علی (علیه السلام)، کربلای حضرت أبی عبدالله الحسین (سلام الله علیه) بوده است. ▫️ مکنّی شدن حضرتشان به «أبوعبدالله» از قِدَم (۳)، دلالت بر همین مهم دارد که بنيان عبوديت بر وجود اقدسشان بنا گرديده است. ▫️ مبتلی شدن جمیع انبیای الهی به واقعه طفّ جهت تعیین درجات قربشان نیز برهان دیگر بر این سنت لایزال است؛ «مَا أَثْنَى اللَّهُ عَلَى عَبْدٍ مِنْ‏ عِبَادِهِ مِنْ لَدُنْ آدَمَ إِلَى مُحَمَّدٍ إِلَّا بَعْدَ ابْتِلَائِهِ وَ وَفَاءِ حَقِّ الْعُبُودِيَّةِ فِيهِ فَكَرَامَاتُ اللَّهِ فِي الْحَقِيقَةِ نِهَايَاتٌ بِدَايَاتُهَا الْبَلَاءُ وَ بِدَايَاتٌ نِهَايَاتُهَا الْبَلَاءُ» (۴). ▫️ همچنین نصّ کرائم حضرت قرآن، چون آیات سوره مبارکه جنّ و روایات مفسّرۀ ذیل آن، مؤید دیگر بر این مطلب است: صدر این کرائم تصریح می کند که «مَنْ أَسْلَمَ فَأُولئِكَ تَحَرَّوْا رَشَداً ...»؛ ➖ «مَنْ أَسْلَمَ» یعنی آنکه اسلام آورد، و اسلام آوردن در لسان ثقلین، مساوق اقرار به ولایت است؛ «أی الذين أقروا بولايتنا». چنانچه در آیات بعد، استقامت بر طریقت «أنْ لَوِ اسْتَقامُوا عَلَى الطَّرِيقَةِ» نیز به ولایت امیرالمومنین علی (علیه السلام) تفسیر شده است؛ «فالطريقة: الولاية لعلي (عليه السلام)». ➖ «فَأُولئِكَ تَحَرَّوْا رَشَداً» و «لَأَسْقَيْناهُمْ ماءً غَدَقاً» یعنی ثمرۀ اقرار به ولایت، اختیار طریق مصیب و صراط مستقیم، و محظوظ گشتن از عذب فرات (یعنی علم نورانی که جلای قلوب می باشد) است. ➖ «لنَفْتِنَهُمْ فِيهِ» اشاره به واقعۀ شهادت امام حسین (علیه السلام) دارد؛ «أی قتل الحسين (عليه السلام)». یعنی برای اینکه میزان ثبات خلق در امر عظیم ولایت که همان حقیقت شریعت واحد و اسلام است، محرز شود، ایشان را با واقعۀ کربلای حضرت أبی عبدالله الحسین بن علی (علیه السلام) مورد امتحان و آزمایش قرار دادیم. ➖ «و مَنْ يُعْرِضْ عَنْ ذِكْرِ رَبِّهِ يَسْلُكْهُ عَذاباً صَعَدا» و هر کس از ذکر ربّ یعنی ولایت امیرالمومنین مولانا علی (علیه السلام) اعراض کند، به عذاب سخت دچار خواهد شد (۵). ▫️ آنجا که حضرت أبوعبدالله الحسین (علیه السلام) در خطاب به أعداء الله «لمَ تَستَحلّونَ دَمی؟»، پاسخ می شنوند: «بُغضاً لأبیک (أمیرالمومنین علی علیه السلام)» (۶)، مدلول همینست که کربلا مصرع ابتلای خلق در صراط مستقیم ولایت بوده است. ▫️ تعبیر واقعۀ کربلا به أعظم رزایا در اسلام و در جمیع آسمانها و زمین «لَقَدْ عَظُمَتِ الرَّزِيَّةُ وَ جَلَّتْ وَ عَظُمَتِ الْمُصِيبَةُ بِكَ عَلَيْنَا وَ عَلَى جَمِيعِ أَهْلِ الْإِسْلَامِ وَ جَلَّتْ وَ عَظُمَتْ مُصِيبَتُكَ فِي السَّمَاوَاتِ عَلَى جَمِيعِ أَهْلِ السَّمَاوَات‏» (۷)، مُسدّد این حقیقت است که کربلا، أعظم مصارع ابتلاء در ولایت بوده است و لذا عظیم ترین ساحت عبودیت عالَم می باشد که به سبب آن، درجات ولایت عباد سنجیده می شود و «الأجر علی قدر المشقة». 🕋 🕋🔳 🕋🕋🕋

ا🕋🕋🕋 ا🕋🔳 ا🕋 #حسینیة #مکتب_بانوی‌_بقیع_حضرت_خانم_ام_البنین‌سلام‌الله‌‌علیها #اولادی_و_من_تحت_الخضراء_کلهم_فداء_لأبی_عبدالله ☑️ إقامة ولايتي صعب مستصعب‏ ▪️ لازمۀ فوز و نجاح از صعوبت این ابتلای الهی (امر صعب مستصعب ولایت)، استقامت بر طریق ولایت است. و این استقامت خود نیز التزاماتی چون انقطاع از خلق، اتجاه مطلق به سوی ولیّ الله و حلّ و فانی شدن در وجود مقدس او دارد. ▪️ مصداق أجلای این سُعداء و فائزین در این ابتلای عظیم، «أصحاب الحسین»؛ «الأرواح التي حلّت بفنائک» (سلام الله علیهم أجمعین) می باشند، همانها که در لسان مبارک حضرت حجة الله الکبری به «أوفی، أبرّ و خیر اصحاب» ملقب گردیدند؛ «فإني لا أعلم أصحابا أوفى، ولا خيرا من أصحابي، ولا أهل بيت أبر و أوصل من أهل بيتي، فجزاكم الله عني خيرا ...» (۸). ▪️ در میان ایشان نیز وجود مقدسی است که مقتدا و قائد جمیع أصحاب مولانا الحسین (سلام الله علیهم) می باشد و مقامش مورد غبطه تمام آنان است. زیرا أتم و أکمل معنای استقامت در طریق ولایت را با فدایی شدن خویش برای مولایش معنا نمود. «السَّلامُ عَلَی أبى الفَضلِ العَبّاسِ بنِ أمیرِالمُؤمِنینَ، المُواسى أخاهُ بِنَفسِهِ، الآخِذِ لِغَدِهِ مِن أمسِهِ، الفادى لَهُ الواقی ...» (۹) ▪️ وجود مبارک حضرت قمر الهاشمیین، عباس بن امیرالمؤمنین (علیهما السلام) در حضن و حجر مادری پرورش یافتند که از بدو ورود، تفدیه و تضحیه جان خویش برای مولا را بنای ادب عبودیت وضع نهاده بودند. ▫️ از آستان چنین حجری است که عباسی پرورانیده می شود که اینگونه فدایی شدن برای أبوعبدالله را به منصه ظهور می رساند. ▪️ این چنین تفدیه و تضحیه ای مولود مکتبی است که بنیانش را بانوی بقیع، حضرت أم البنین (سلام الله علیها) بنا نهادند، مکتبی که نصب العین آن عبارت عظیم القدر «أولادی وَمَن تَحتَ الخَضراء کُلُّهُم فداءُ لأبی عَبدِاللهِ الحُسین (علیه السلام)» (۱۰) می باشد. ▫️ بنیان بی بدیلی که تاریخ، مثیل و نظیر آن را پیش از این به خود ندیده بود، چرا که ام البنینی نبود که این امر را محقق و به خلق عرضه نماید. به همین دليل پیش از این، فدا شدن برای حجة الله الکبری حضرت أبی عبدالله الحسین (علیه السلام) مصداق و معنایی نداشت. ▫️ علت حضور بانوی بقیع حضرت أم البنین (سلام الله علیها) در بيت امیر الکونین، نحوه و ملاکات انتخاب ایشان به عنوان زوجه وصی رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم)، و عنایات خاصه و تعالیمی که این خاتون از محضر نورانی حضرت عقیله بنی هاشم سیدتنا و مولاتنا زینب کبری (سلام الله علیها) کسب نمودند، همه برهان واضح و دلیل آشکاری است بر شأن و جایگاه ویژه ای که ایشان در تبیین فداشدن خلق برای حضرت أبی عبدالله الحسین (علیه السلام) دارند. ▪️ لذا آنانکه ارادۀ فوز و نجاح از ابتلای عظیم الهی و ادای حق الطاعة دارند، باید در این مکتب تلمذ نمایند که آموزه های آن، قمری چون عباس بن امیرالمؤمنین (علیهما السلام) را به عالم معرفی می کند. ✍️ با بیان این مقدمه، در این ایام عزای سید و سالار شهیدان حضرت أبا عبدالله الحسین (علیه السلام)، به تبیین مکتب نورانی بانوی بقیع پرداخته‌ تا حقیقت فدایی شدن برای اباعبدالله را از محضر مبارکشان بیاموزیم. ولاحول و لا قوة إلا بالله العلي العظيم ┅═۞ فهرست منابع ۞✧═┅ (۱) سوره مبارکه عنکبوت، آیه ۲ (۲) سوره مبارکه آل‌ عمران، آیه ۱۷۹ (۳) كامل الزيارات، النص، ص ۷۲ (۴) مصباح الشريعة، ص ۱۸۴ (۵) تفسیر القمی، ج ۲، ص ۳۸۹ (۶) منهاج البراعة في شرح نهج البلاغة (خوئى)، ج ۱۸، ص ۱۸۶ (۷) فرازی از زیارت سیدالشهداء (علیه السلام) (۸) الارشاد فی معرفه حجج الله علی العباد، ج ۲، ص ۹۱ (۹) المزار الكبير (لابن المشهدي)، ص ۴۸۹ (۱۰) تنقيح المقال فى علم الرجال (رحلي)، ج ۳، ص ۷۰ 🕋 🕋🔳 🕋🕋🕋

🏴▪️🏴▪️🏴 🏴▪️ #حسینیه #مکتبة_أم_البنین_فی_القرآن #اولادی_و_من_تحت_الخضراء_کلهم_فداء_لأبی_عبدالله ا❁﷽❁ا ✨«وَ لا تَقْتُلُوا النَّفْسَ الَّتي‏ حَرَّمَ اللَّهُ إِلاَّ بِالْحَقِّ وَ مَنْ قُتِلَ مَظْلُوماً فَقَدْ جَعَلْنا لِوَلِيِّهِ سُلْطاناً فَلا يُسْرِفْ فِي الْقَتْلِ إِنَّهُ كانَ مَنْصُورا» (سوره مبارکه الاسراء آیه ۳۳) ا┅═✧❁ ✨ ❁✧═┅ا 🔳حضرت خاتون أم البنین (سلام الله علیها) ، بانویی هستند که با سیره و محیای خویش، فدیه بودن کل اهل زمین برای حضرت اباعبدالله الحسین (علیه السلام) را به منصه ظهور رساندند. ☑️مطابق فرمایش حضرت صادق آل محمد (علیه السلام) در تفسیر ذیل شریفه ۳۳ سوره مبارکه اسراء، چنانکه تمام اهل زمین در قصاص و خوانخواهی حضرت ثارالله، اباعبدالله الحسین (علیه السلام) کشته شوند،‌ اسراف در قتل نیست و به عبارت دیگر هنوز قصاص در حقیقت معنای آن محقق نشده است تا عنوان اسراف بر آن صدق کند: ▫️عنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) قَالَ: سَأَلْتُهُ عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ «وَ مَنْ قُتِلَ مَظْلُوماً فَقَدْ جَعَلْنا لِوَلِيِّهِ سُلْطاناً فَلا يُسْرِفْ فِي الْقَتْلِ»‏ قَالَ : نَزَلَتْ فِي الْحُسَيْنِ علیه السلام لَوْ قُتِلَ أَهْلُ الْأَرْضِ بِهِ مَا كَانَ سَرَفاً (۱) ◀️حضرت أم الاولاد الاربعة الشهداء ، أم البنین (سلام الله علیها) با سخن نورانی که هنگام شنیدن خبر شهادت فرزندانشان، مولانا ابالفضل العباس و برادران ایشان (علیهم السلام) بیان کردند، این آیه مبارکه حضرت قرآن را معنا نمودند و به تمام خلق الي الابد نشان دادند که دلالت و تفسیر این آیه شريفه به چه معناست که: «لَوْ قُتِلَ أَهْلُ الْأَرْضِ بِهِ مَا كَانَ سَرَفاً: اگر تمام اهل زمین برای حضرت ثار الله (خون خدا) کشته و قربانی و فدایی شوند، اسراف نیست! و آن کلام این بود که فرمودند: ✨«أولادی وَمَن تَحتَ الخَضراء کُلُّهُم فداءُ لأبی عَبدِاللهِ الحُسين (علیه السلام)»: اولاد من و تمام اهل زمین فدایی حضرت اباعبدالله الحسین (علیه السلام) هستند (۲). 🖋اشاره لطیفی که در این کلام دیده می‌شود این است که خاتون، أم العباس (سلام الله علیها) در بیان فديه و فدا شدن کل اهل زمین برای حضرت اباعبدالله الحسین (علیه السلام) ، ابتدا به «اولادشان» اشاره می نمایند و بعد بقیه مخلوقات و اهل زمین را یاد می کنند: «و من تحت الخضراء». 🖋این اشاره بدان معناست که در فدیه و فدایی شدن برای حضرت اباعبدالله الحسین (علیه السلام) ، «اولاد» حضرت خاتون ام البنین (سلام الله علیها) که سَرور و أفضل و أشرف اهل زمین [پس از ذوات مقدسه آل الله (علیهم السلام)] هستند، فديه ی آن حضرت هستند. حال که چنین است، مابقی اهل زمین و من تحت الخضراء به طریق اولی باید فدایی حضرت اباعبدالله الحسین (علیه السلام) باشند. ✔️به عبارت دیگر حضرت بانوی بقیع، أم البنین (علیها السلام)، با فدایی کردن اشرف و افضل اهل زمین و آسمان، برای حضرت اباعبدالله الحسین (علیه السلام)، آیه شریفه «فَلا يُسْرِفْ فِي الْقَتْلِ» را برای خلق معنا نمودند و این فدایی شدن را خود به منصه ظهور رساندند. فلذا فدیه بودن و فدایی شدن تمام مخلوقات برای حضرت اباعبدالله الحسین (علیه السلام) را در عالَم محقق و ثابت نمودند. 📓منابع (۱). الكافي ؛ ج۸ ؛ ص۲۵۵ البرهان في تفسير القرآن ؛ ج۳ ؛ ص۵۲۸ (۲).تنقيح المقال فى علم الرجال، ج ۳، ص ۷۰ 🏴▪️ 🏴▪️🏴▪️🏴