ا🔹⚜⚜🔹⚜⚜🔹⚜⚜ ا🔹⚜⚜ ا🔹️ #یا_جداه_لأندبنک_صباحا_و_مساء_و_لابکین_علیک_بدل_الدموع_دما #صهبا #تبیین_حقیقت_بکاء 💠 عید فطر؛ بازگشت عبادت کنندگان به فطرت و عهد ولایت خویش با ذکر ابا عبدالله الحسین (علیه السلام) ✨«فَأَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّينِ حَنِيفًا فِطْرَتَ اللَّهِ الَّتِي فَطَرَ النَّاسَ عَلَيْهَا لَا تَبْدِيلَ لِخَلْقِ اللَّهِ ذَلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ» (سوره مبارکه روم، آیه ۳۰) ماه مبارک رمضان ، ماهی است که در آن یک ماه عبادت و بندگی صورت می پذیرد و به «عید فطر» منتهی می گردد. 👈 کلمه ی عید اشتقاق یافته از ماده «عود» بمعنای «بازگشت به اصل» می باشد. (۱) در زیارت جامعه کبیره نیز خطاب به ذوات مقدسه آل الله (علیهم السلام) می خوانیم: ⚜ " ایابُ الخَلق الیکُم...". بازگشت خلق به سوی شماست. 👈و فطر، اشاره به نوع خلقتی دارد که در شریفه ۳۰ سوره مبارکه روم بدان اشاره شده است ‌؛ ✨ حضرت مولانا الامام باقر (علیه السلام) ذیل آیه ۳۰ سوره مبارکه روم فرمودند: ✨ "فَأَقِمْ وَجْهَکَ لِلدِّینِ حَنِیفاً وَ هِیَ أَیْضاً فِی الْوَلَایَهًْ".(۲) ✅ رجعت و بازگشت همه خلق نیز در روز قیامت، به سوی ائمه (علیهم السّلام) می باشد؛که خداوند عزوجل معرفت ایشان را در فطرت خلق قرار داده است. همانا فطرت خلق بر اساس معرفت به ولایت سرشته شده است ؛ خلقت بر اساس فطرت توحیدی ؛ که سرّ آن، در معرفت وجود مقدس حضرت فاطمه ( سلام‌الله‌علیها) نهفته است؛ ✨ "أَنَا الْفَاطِرُ وَ هَذِهِ فَاطِمَة"(۳) ✨ "یَا فَاطِرُ بِحَقِّ فَاطِمَةَ"(۴) 👈 خلق به سبب وجود مبارک حضرت مادر ، فاطمه الزهرا(سلام‌الله‌علیها) است که فطرت توحیدی یافته اند؛ با محبت فاطمی و رحمت مادری است که از معرفت به ولایت بهره مند گشته اند. ✨ قال مولانا الامام الرضا (علیه السلام) : "إنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى خَلَقَ الْمُؤْمِنَ مِنْ نُورِهِ وَ صَبَغَهُمْ فِي رَحْمَتِهِ.. أَبُوهُ النُّورُ وَ أُمُّهُ الرَّحْمَةِ".(۵) لذا عید فطر ،عید رجعت و رجوع به فطرت خویشتن است ؛ روز بازگشتِ عبادت کنندگان به فطرت توحیدی خویش می باشد،همان فطرتی که «كُلُّ مَوْلُودٍ يُولَدُ عَلَى الْفِطْرَة »(۶) 👈 اما آنچه که سبب می گردد خلق به فطرت ربوبی خویش برگشته و به حقیقت عبودیت رجعت نمایند، و به ولایت آل الله (علیهم السّلام) و حضرت مادر متصل گردند ؛ بکاء بر حضرت سیدالشهداء (علیه السلام) می باشد. 👈 لذا آن حقیقتی که این اتصال و بازگشت به اصل و فطرت خویشتن را به صورت اتم و اکمل محقق می سازد (علیهم السلام) «بکاء بر حضرت سیدالشهداء (علیه السلام)» است. ✨ "الْحَمدُ لِله الْمُلهِمِ عِبادَهُ حَمدَهُ وَ فَاطِرِهِمْ عَلَى مَعرِفَةِ رُبُوبِيَّتِه".(۷) حمد مخصوص خدایی است که حمد و ستايشش را به بندگان خود الهام فرمود و فطرت آنان را بر معرفت ربوبی خویش سرشت. ✅ بکاء علی الحسین (علیه السلام) است که در فطرت کل خلق ، نهادینه شده و به تثبیت رسیده است . ✨ «اِنَّ لِقَتْلِ الْحُسَیْنِ (علیه السّلام) حَرارَةً فى قُلُوبِ الْمُؤمنینَ لا تَبْرَدُ اَبَداً» 👈ایشان از بدو ولادت مکنّی به أبو عبدالله گردیدند؛ کنیه اباعبدالله از بدو ولادت امام حسین (علیه السلام) از سوی آقا رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) بوده است. اسماء بنت عمیس نقل می کند که پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) وقتی قنداقه حضرت را در آغوش گرفتند ؛ فرمودند: ✨ "يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ! عَزِيزٌ عَلَي‏ ثُمَّ بَكَى‏ ..." .(۸) و بعد حضرت به شدت گریستند. ✨ "يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ! أُسْوَةٌ أَنْتَ قُدُما".(۹) ای أباعبداللّه، تو از قدیم اسوه و الگو [برای عباد] بوده ای. 👈با ذکر و ندبه بر مصائب اباعبدالله الحسین (علیه‌السّلام) ، معرفت به ربّ و حقیقت عبودیت حاصل می شود؛ آن وجود مبارکی که دین قیّم (ولایت)را در کربلا اقامه کردند.