#جلاءالقلوب #یا_جداه_لأندبنک_صباحا_و_مساء_و_لابکین_علیک_بدل_الدموع_دما #فطریه «تَمَامُ الصَّوْمِ إِعْطَاءُ الزَّكَاةِ يَعْنِي الْفِطْرَة» روزه با اعطای صدقه یا زکات فطره تمام می شود. 📓 المقنعة، ص ۲۶۴ ▪️ فطریه در علم فقه از نوع «زکات» یا «صدقه» می باشد: ➖ «زکات» است؛ یعنی «عمل صالح» است. از آنجا که ایمان همواره قرین عمل صالح می باشد، روزه نیز قرین زکات فطره شده که به مثابه عمل صالح برای آن است. ➖ و «صدقه» است؛ از این باب که این عمل «برهان بر صدق عهدِ» صائم در طریق عبودیت می باشد. ✍️ بنابراین فطریه، عمل صالحیست که عهد فطرت یا همان عهد ولایت و عبودیت عبد را که در فطرتش بودیعه گذاشته، به تصدیق می رساند و روزه با آن به اتمام می رسد. ▪️ بطن و حقیقت این عمل صالح: ➖ در یک معنا، «ابلاغ ولایت و علم نورانی آل محمد (علیهم السلام)» به عوام أمم و ضعفاست. ➖ و در وجهی دیگر، «بکاء» علی مولانا أبی عبدالله الحسین (علیه السلام) به اقتدا و ائتمام حضرت أباصالح المهدی (أرواحنا فداه) می باشد، و «لِكُلِّ شَيْ‏ءٍ ثَوَابٌ إِلَّا الدَّمْعَةَ فِينَا». چرا که همانگونه که با ابلاغ علم نورانی آل الله، رجعت خلق به سوی وجود مقدس امام محقق می شود، با بکاء بر أبی عبدالله الحسین (علیه السلام)، آن وجود مقدسی که قائمه و ریشه و أُسّ و اساس عبودیت می باشند، نیز رجعت به فطرت توحیدی و حقیقت عبودیت محقق می شود. «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ صَلِّ عَلَى الْحُسَیْنِ الْمَظْلُومِ الشَّهِیدِ الرَّشِید قَتِیلِ الْعَبَرَاتِ وَ أَسِیرِ الْکُرُبَاتِ صَلاَهً نَامِیَهً زَاکِیَهً مُبَارَکَهً یَصْعَدُ أَوَّلُهَا وَ لاَ یَنْفَدُ آخِرُهَا أَفْضَلَ مَا صَلَّیْتَ عَلَى أَحَدٍ مِنْ أَوْلاَدِ أَنْبِیَائِکَ الْمُرْسَلِینَ یَا إِلَهَ الْعَالَمِینَ‏»