🔴 🔴🔴 🔴🔴 🔴 قرائت و تلاوت قرآن کریم و مصحف شریف 👈 به نیت سلامتےوظهور امام زمان(عج)هدیه به‌ پیامبران‌ و ۱۴معصوم‌ و حضرت‌ معصومه علیهم‌السلام، امام راحل، شهدا، هدیه به روح همه اموات پدران و مادران ازدست رفته آمرزش گناهان و شفاے بیماران و اداء دین ذوالحقوق و سلامتی و عاقبت به خیری خود و فرزندانتان 🕌 واحد امور قرآنی مرکز افق امامزاده حلیمه خاتون شهر کرکوند 🆔https://eitaa.com/joinchat/3503030331C272e9e9108 🔴 🔴🔴 🔴🔴🔴

نکته تفسیری صفحه ۱۰: آیا ادعا کافی­ست؟: من پیرو حضرت موسی علیه السلام هستم؛ پس به بهشت می­ روم. من از حـضرت عیسی علیه السلام پیروی می­ کنم؛ پس به بهشت می­روم. من دین حضرت محمّد صلوات الله علیه را پذیرفته­ ام؛ پس بهشت برای من است. نظر شما در باره​ ی این جملات چیست؟ آیا گفتن این جملات به تنهایی در سعادت و خوشبختی ما تأثیری دارد؟ آیا خدا بهشت ابدی را تنها به خاطر گفتن این سخنان به انسان­ها می­ دهد؟ آیا این ادّعاها خنده­ دار نیست؟! اگرچه ما اکنون به این ادعاها می­ خندیم، در گذشته افرادی بوده­ اند و در این زمان نیز کسانی هستند که چنین فکر می­ کنند. آیه​ ی 111 سوره​ی بقره برای ما از یهودیان و مسیحیانی می­ گوید که می­ گفتند: «فقط کسانی وارد بهشت می­ شوند که یهودی یا مسیحی باشند.» آری، یهودیان و مسیحیان به دیگران فخرفروشی می­ کردند که بهشت فقط برای ماست و دیگران از آن محروم​ اند. شاید این خیال خام به برخی از مسلمانان نیز سرایت کرد و آنان تصوّر کردند تنها با اسلام آوردن بهشتی می​ شوند؛ هرچند از دستورهای اسلام پیروی نکنند. قرآن امّا قاطعانه با این فکر باطل برخورد کرده است: « بهشت و سعادت، نه به آرزوهای شما بستگی دارد و نه به آرزوهای اهل کتاب. هر کس مرتکب کار بدی شود، سزایش را می­ بیند.» (نساء ـ 123). قرآن به همه​ ی مردم اعلام کرده که از ادّعا و خیال​ پردازی دست بکشند و به فرمان خدا گوش کنند. سعادت و خوشبختی در هر زمان، به ایمان آوردن به دین آسمانی همان زمان بستگی دارد. در دوران حضرت موسی علیه السلام ، پیروی از دین او، و در دوران حضرت عیسی علیه السلام ، پیروی از دین او لازم بوده است، و اکنون که پیامبر اسلام صلوات الله علیه مبعوث شده است، باید از او پیروی کنیم. مهم این است که در جست­ وجوی حق و حقیقت باشیم و هنگامی­ که آن را فهمیدیم، با کمال میل بپذیریم؛ مانند بزرگ­مرد تاریخ اسلام و مایه­ ی افتخار ما ایرانیان، سلمان فارسی؛ همو که از آتش­ پرستی، یعنی دین آباء و اجدادی­ اش، دست کشید و به دین حضـرت عیسی علیه السلام گروید و وقتی خبر بعثت پیامبر اسلام به گوشش رسید، خود را با رنج و سختی بسیار به او رساند و هنگامی که حقّانیّت آیین آن حضرت برایش ثابت شد، اسلام را پذیرفت و به یکی از بهترین یاران پیامبر تبدیل شد؛ تا آنجا که پیامبر اسلام در باره­ ی او فرمود: «سلمان از ما اهل بیت است.»[1] ما نیز باید مراقب باشیم که در دام خیالات و ادعاها نیفتیم. اگرچه ما شیعیان، امامت را جزء دین می­ دانیم و اعتقاد به آن را برای رفتن به بهشت لازم می­ شماریم، باید توجّه داشته باشیم که ادّعای دوستی امامان بدون پیروی از دستورهای آنان، کافی نیست و ما را به هدف نمی­ رساند. امام صادق علیه السلام به یکی از دوستانش به نام«جُندَب» فرمود: «ای جندب، این پیام را به شیعیان ما برسان که مبادا افکار و اعتقادات باطل، شما را به بیراهه برد. سوگند به خدا که در صورتی ولایت و امامت ما را واقعاً پذیرفته­ اید که پرهیزکار باشید و در دنیا برای رسیدن به خشنودی خدا بکوشید و به برادران دینی خود رسیدگی کنید. کسی که به مردم ظلم می­ کند، از شیعیان ما نیست.»[2] [1] . بحارالانوار ج 10 ص 121 [2] . تحف العقول ص 303 🆔 https://eitaa.com/joinchat/3503030331C272e9e9108

🔴 🔴🔴 🔴🔴 🔴 قرائت و تلاوت قرآن کریم و مصحف شریف 👈 به نیت سلامتےوظهور امام زمان(عج)هدیه به‌ پیامبران‌ و ۱۴معصوم‌ و حضرت‌ معصومه علیهم‌السلام، امام راحل، شهدا، هدیه به روح همه اموات پدران و مادران ازدست رفته آمرزش گناهان و شفاے بیماران و اداء دین ذوالحقوق و سلامتی و عاقبت به خیری خود و فرزندانتان 🕌 واحد امور قرآنی مرکز افق امامزاده حلیمه خاتون شهر کرکوند 🆔https://eitaa.com/joinchat/3503030331C272e9e9108 🔴 🔴🔴 🔴🔴🔴

مصطفی ص: نکته تفسیری صفحه ۱۱: سخت­ تر از سنگ: به باران پرنعمت نگاه کن: بر همه چیز فرود می­ آید و بی هیچ بخلی، دانه­ های خود را به همه می­ بخشد؛ امّا هر کس به گونه­ ای از آن بهره می­ برد. خاک حاصل­خیز با تمام وجود او را در آغوش می­ کشد و با کمک او، رازهایش را برای دیگران آشکار می­کند. گل­های رنگارنگ، میوه­ های گوناگون، محصولات متنوّع، درختان و گیاهان زیبا، نتیجه­ ی برخورد خوب خاک با باران هستند. آن­ طرف­تر، سنگ را ببین که بی­ جان و بی­ ثمر در گوشه­ ای افتاده است. باران بر او هم می­ بارد­؛ ولی چه فایده؟ سنگ، سخت است و باران اثری در آن ندارد. جان و دل ما انسان­ها نیز مانند زمین است و آیات و نشانه­ های خدا، همچون باران. الطاف خدا چون باران ریزان است؛ این ما هستیم که باید خود را آماده­ ی پذیرش باران رحمت الهی کنیم. اگر ما واقعاً در جست­ وجوی حقیقت و راستی باشیم و در این راه، تعصب­ های ناروا و لجاجت­ ها را کنار بگذاریم، هر پدیده­ ای برای ما نشانه­ ای از حقیقت می­ شود. آنگاه به آسمان و زمین که بنگریم، خدا را با تمام وجود احساس می­ کنیم و هنگام روبه­ رو شدن با بندگان خاصّ خدا و آیات و نشانه­ های او، در برابر بزرگی و خوبی و مهربانی آنان سر فرود می­ آوریم. به این ترتیب، سرزمین قلب ما، خرم و آباد و به بوستانی برای پرواز فرشتگان تبدیل می­ شود، دیگر اثری از غرور و حسد و کینه در آن نمی­ ماند و پر از صفا و مهربانی و بخشندگی می­ شود. اگر امّا انسان درهای قلبش را بر حقیقت ببندد و به باران خوبی اجازه ندهد که بر سرزمین جانش ببارد، کم­کم خاک حاصل­ خیز قلبش، می­ خشکد و پس از مدّتی به سنگلاخ تبدیل می­ شود. در این هنگام، او به بدترین بیماری روحی دچار شده است؛ بیماری «قساوت قلب» یا همان «سنگ­دلی» که دیگر هیچ نشانه­ ای نمی­ تواند او را هدایت کند و هیچ پندی در او اثر نمی­ کند. حتّی معجزات عجیب و خارق­ العاده نیز در او تأثیری ندارد، و این اوج بدبختی یک انسان است. اگر پای صحبت تاریخ بنشینیم، نمونه­ های بسیار عجیبی از سنگ­دلی انسان­ها می­ شنویم. قرآن نیز سخنان شگفت­ انگیزی در این­ باره دارد. بنی­ اسرائیل، نمونه­ ای کامل از یک قوم سنگ­دل هستند. آن­ها، تبدیل شدن عصای موسی به مار، باز شدن دریا، جوشیدن آب از یک تکّه سنگ برای رفع تشنگی آنان، قرار گرفتن کوه طور بر فرازشان و معجزات فراوان دیگر را با چشم خود دیدند؛ نشانه­ هایی که یکی از آن­ها برای پذیرفتن همه­ ی حقیقت کافی بود؛ امّا لجاجت چنان آنان را سنگ­دل کرده بود که هیچ­یک از این نشانه­ ها نتوانست در آنان اثر بگذارد. عجیب­ تر از سرگذشت بنی­اسرائیل، حادثه­ ی کربلاست. کسانی­ که بر امام حسین علیه السلام شمشیر کشیده بودند، به­ خوبی او را می­ شناختند. سال­ها پدر بزرگوارش امام علی علیه السلام در کوفه حکومت کرده و آنان با امام حسین علیه السلام نشست و برخاست کرده بودند. بسیاری از پیران آنان دیده بودند که پیامبر‹ سر تا پای امام حسین علیه السلام را غرق در بوسه می­ کند و او و برادرش را سرور جوانان اهل بهشت معرفی می­ کرد. گفته­ اند که امام حسین علیه السلام به قاتل خود فرمود: «آیا مرا نمی­شناسی؟» و او گفت: «تو را خوب می­ شناسم؛ مادرت فاطمه، پدرت علی، پدربزرگت محمد و دشمنت خداست.»! [1]آنان با چشمان خود دیدند که هنگام کشته شدن امام حسین علیه السلام ، از زمین خون تازه می­ جوشد و سر بریده​ ی او، قرآن می­ خواند؛ ولی مانند دیوانگان نگاه می­ کردند و می­ خندیدند! چه راست گفت امام پنجم ما که فرمود: «هیچ بنده­ ای با کیفری بدتر از سنگ­دلی مجازات نمی­ شود.»[2] [1] . بحارالانوار ج 45 ص 56 [2] . مستدرک الوسائل ج 12 ص 93 🆔 https://eitaa.com/joinchat/3503030331C272e9e9108