روضۀ اباعبدالله علیه‌السلام از زبان خودش 🔹اباعبدالله‌الحسین علیه‌السلام در دعای عرفه می‌فرماید: «وَأَسارِیرِ صَفْحَةِ جَبِینِی؛ و این چینه‌های روی پیشانی‌ام.» نقل است هنگامی که بر اسب نشسته بود، سنگی به پیشانی مبارکش زدند و شکستند؛ «وَخُرْقِ مَسارِبِ نَفْسِی؛ و روزنه‌های راه‌های نفسم.» چنان خون در دهان مبارکش می‌جوشید که راه نفس را بسته بود. 🔸«وَخَذارِیفِ مارِنِ عِرْنِینِی؛ و پَرّه‌ها و نرمۀ بینی‌ام.» «وَمَا ضُمَّتْ وَأَطْبَقَتْ عَلَیْهِ شَفَتایَ؛ و این دو لبی که بر هم نهاده می‌شوند.» لب‌هایی که چوب خورد و به خاک کشیده شد. «وَحَرَکاتِ لَفْظِ لِسانِی، وَمَغْرَزِ حَنَکِ فَمِی وَفَکِّی وَمَنابِتِ أَضْراسِی؛ و حرکت‌های زبانم و جای فرورفتگی سقف دهانم و آرواره‌ام و محل روییدن دندان‌هایم.» نقل است سنان ملعون بالای سر حضرت رسید، درحالی‌که حضرت دهانش باز بود، از فاصله‌ای نزدیک نیزه‌ای را در دهان مبارک حضرت فرو کرد! 🔹«وَبُلُوعِ فارِغِ حَبائِلِ عُنُقِی، وَحَمائِلِ حَبْلِ وَتِینِی؛ و رگ‌های طولانی گردنم و پِی‌های شاه‌رگم.» «وَمَا اشْتَمَلَ عَلیْهِ تامُورِ صَدْرِی، و آنچه را قفسۀ سینه‌ام در بر گرفته است.» استخوان‌های سینه‌ای که در زیر سُم اسبان خُرد شد. «وَنِیاطِ حِجابِ قَلْبِی؛ و آویخته‌های پَرّۀ دلم.» راوی می‌گوید وقتی حضرت پیراهن عربی خود را برای پاک کردن عرق پیشانی‌اش بالا آورد، این تیر، صاف در قلب مبارکش نشست. نتوانست تیر را از جلو دربیاورد، آن را شکست؛ راوی می‌گوید که مثل ناودون خون مبارکش می‌ریخت. 🔸«وَأَفْلاذِ حَواشِی کَبِدی وَمَا حَوَتْهُ شَراسِیفُ اَضْلاعِی؛ و آنچه را غضروف‌های دنده‌ام در بر گرفته است.» «وَأَطرافُ أَنامِلِی؛ و اطراف انگشتانم.» انگار اباعبدالله آنچه که قرار است بر سرش رخ دهد را می‌بیند. «وَلَحْمِی وَدَمِی وَشَعْرِی وَبَشَرِی، وَقَصَبِی وَعِظامِی وَمُخِّی وَعُرُوقِی وَجَمیعُ جَوارِحِی؛ و گوشتم و خونم و مویم و پوستم و عصبم و نایَم و استخوانم و مغزم و رگ‌هایم و تمام اعضایم،» که از آنِ توست، همه را می‌خواهم تقدیم خودت کنم. 🔹نه‌تنها خانواده، بچه، زن، برادر، داروندار و... بلکه همۀ اعضای بدن را حضرت تقدیم خدا کرد. همین اعضایی که ما هنر کنیم با این‌ها گناه نکنیم، با چشم، دست، زبان و... گناه نکنیم. همچین چیزی اصلاً در خلقت بدیل ندارد. در مورد بقیۀ ائمه علیهم‌السلام هم همچین چیزی اتفاق نیفتاده است. برگرفته از سخنرانی استاد رائفی‌پور با موضوع: ✅ امام‌حسین علیه‌السلام، راه رسیدن به خدا (ظهر عاشورا) 📅 ۲۶ مرداد ۱۴۰۲ 📍تهران #امام_حسین #کربلا #دعای_عرفه #مذهبی #متن_کوتاه 📥 لینک دانلود سخنرانی 📚 واحد نگارش مؤسسه مصاف (نویسا) ☑️ @Masaf_Nevis

#فیلم_نویس | روضه از زبان اباعبدالله 🔹️بعضی از این روضه‌ها به ما رسیده و برخی هم نرسیده است. نمی‌دانیم چه شده، اما من معتقدم امام‌حسین علیه‌السلام در دعای عرفه به این‌ها اشاره کرده است. خوب دقت کنید، اباعبدالله در دعای عرفه از اعضای بدنش اسم‌ می‌برد. یعنی... 🔺️امام‌حسین علیه‌السلام راه رسیدن به خدا (ظهر عاشورا) #روضه #امام_حسین #دعای_عرفه #مذهبی 📥 لینک دانلود سخنرانی 📚 واحد نگارش مؤسسه مصاف (نویسا) ☑️ @Masaf_Nevis

روضۀ اباعبدالله علیه‌السلام از زبان خودش 🔹اباعبدالله‌الحسین علیه‌السلام در دعای عرفه می‌فرماید: «وَأَسارِیرِ صَفْحَةِ جَبِینِی؛ و این چینه‌های روی پیشانی‌ام.» نقل است هنگامی که بر اسب نشسته بود، سنگی به پیشانی مبارکش زدند و شکستند؛ «وَخُرْقِ مَسارِبِ نَفْسِی؛ و روزنه‌های راه‌های نفسم.» چنان خون در دهان مبارکش می‌جوشید که راه نفس را بسته بود. 🔸«وَخَذارِیفِ مارِنِ عِرْنِینِی؛ و پَرّه‌ها و نرمۀ بینی‌ام.» «وَمَا ضُمَّتْ وَأَطْبَقَتْ عَلَیْهِ شَفَتایَ؛ و این دو لبی که بر هم نهاده می‌شوند.» لب‌هایی که چوب خورد و به خاک کشیده شد. «وَحَرَکاتِ لَفْظِ لِسانِی، وَمَغْرَزِ حَنَکِ فَمِی وَفَکِّی وَمَنابِتِ أَضْراسِی؛ و حرکت‌های زبانم و جای فرورفتگی سقف دهانم و آرواره‌ام و محل روییدن دندان‌هایم.» نقل است سنان ملعون بالای سر حضرت رسید، درحالی‌که حضرت دهانش باز بود، از فاصله‌ای نزدیک نیزه‌ای را در دهان مبارک حضرت فرو کرد! 🔹«وَبُلُوعِ فارِغِ حَبائِلِ عُنُقِی، وَحَمائِلِ حَبْلِ وَتِینِی؛ و رگ‌های طولانی گردنم و پِی‌های شاه‌رگم.» «وَمَا اشْتَمَلَ عَلیْهِ تامُورِ صَدْرِی، و آنچه را قفسۀ سینه‌ام در بر گرفته است.» استخوان‌های سینه‌ای که در زیر سُم اسبان خُرد شد. «وَنِیاطِ حِجابِ قَلْبِی؛ و آویخته‌های پَرّۀ دلم.» راوی می‌گوید وقتی حضرت پیراهن عربی خود را برای پاک کردن عرق پیشانی‌اش بالا آورد، این تیر، صاف در قلب مبارکش نشست. نتوانست تیر را از جلو دربیاورد، آن را شکست؛ راوی می‌گوید که مثل ناودون خون مبارکش می‌ریخت. 🔸«وَأَفْلاذِ حَواشِی کَبِدی وَمَا حَوَتْهُ شَراسِیفُ اَضْلاعِی؛ و آنچه را غضروف‌های دنده‌ام در بر گرفته است.» «وَأَطرافُ أَنامِلِی؛ و اطراف انگشتانم.» انگار اباعبدالله آنچه که قرار است بر سرش رخ دهد را می‌بیند. «وَلَحْمِی وَدَمِی وَشَعْرِی وَبَشَرِی، وَقَصَبِی وَعِظامِی وَمُخِّی وَعُرُوقِی وَجَمیعُ جَوارِحِی؛ و گوشتم و خونم و مویم و پوستم و عصبم و نایَم و استخوانم و مغزم و رگ‌هایم و تمام اعضایم،» که از آنِ توست، همه را می‌خواهم تقدیم خودت کنم. 🔹نه‌تنها خانواده، بچه، زن، برادر، داروندار و... بلکه همۀ اعضای بدن را حضرت تقدیم خدا کرد. همین اعضایی که ما هنر کنیم با این‌ها گناه نکنیم، با چشم، دست، زبان و... گناه نکنیم. همچین چیزی اصلاً در خلقت بدیل ندارد. در مورد بقیۀ ائمه علیهم‌السلام هم همچین چیزی اتفاق نیفتاده است. برگرفته از سخنرانی استاد رائفی‌پور با موضوع: ✅ امام‌حسین علیه‌السلام، راه رسیدن به خدا (ظهر عاشورا) 📅 ۲۶ مرداد ۱۴۰۲ 📍تهران #امام_حسین #کربلا #دعای_عرفه #مذهبی #متن_کوتاه 📥 لینک دانلود سخنرانی 📚 واحد نگارش مؤسسه مصاف (نویسا) ☑️ @Masaf_Nevis