نشانه‌ها در زبان 🔹حروف، داستانی دارند! هیچ ارتباط منطقی بین حرف "شین" و آب نیست اما صدای شرشر را برای آب به کار می‌بریم. در زبان فارسی که از شاخۀ زبان‌های هندواروپایی است، می‌گوید "نوشیدن"؛ در زبان ترکی که از شاخۀ زبان‌های آلتایی است، می‌گوید "ایشماخ"؛ در زبان عربی که از ریشۀ سوری‌‌_آرامی است می‌گوید "شُرب"؛ در زبان عبری، که البته آن هم سوری‌_آرامی است می‌گوید "شته". 🔸چرا دوست داریم کلماتی را به آب منتسب کنیم که حرف شین دارد؟ مثل شیر آب، شیلنگ آب، واشر آب، آبشار، در عربی شِلال و... . دلیلش را نمی‌دانیم و این جوشش حرف شین است. کلماتی مانند درخشش، خورشید، شمس، ایشیخلیخ و... این‌ها همه ارتباط دارند. ما این‌ها را متوجه نمی‌شویم، خدای ما می‌فرماید: «من در این زبان نشانه گذاشتم.» 🔹یا مثلاً انسان حرف الف را برای چیزهای بیخود نمی‌تواند استفاده کند. حرف الف نماد بلندی است، کلماتی مثل خدا، God، الله، تاری و... . برای همین وقتی کلمۀ هواپیما ساخته شد، سریع بین فارسی‌زبانان گرفت. چون کلمات هوا و پیما با بلندا، ارتباط دارد. دلیل استفاده‌کردن از این کلمه این است که با ذات آن چیزی که دارند می‌بینند جور است. نشانه ‌است، نماد نیست. برگرفته از سخنرانی استاد رائفی‌پور با موضوع: ✅ رسانه، آخرالزمان و مهدویت 📅 ۱۹ مهر ۹۴ 📍تبریز #زبان_شناسی #متن_کوتاه 📚 واحد نگارش مؤسسه مصاف (نویسا) 🆔 @Masaf_Nevis