صفحه پنجم۵ #بخوانید. #مقدمه_زیبای ترجمه پاینده #مرحوم ابوالقاسم پاینده ماه رمضان بهار رونق قرآن بود و در تکیه ها و مسجدها انجمنهای مقابله با آداب خاص بپا می شد و هر کس که خواندن می توانست به قدر همت و رغبت و فراغت خود در این انجمنها می نشست و یک یا چند قرآن ختم میکرد و فراوان بودند متادبان که در ایام رمضان به تناسب #دوازده امام و #چهارده معصوم، دوازده و چهارده ختم قرآن داشتند و من بنده نیز به تشویق مادر که زنیست متنسک و معنویات بدوی من از تلقین های او مایه گرفته، با دقتی چون آن دقت که متعبدان را بر انجام فرائض هست،حاضر انجمنهای مقابله میشدم و اینکار تا آن زمان که موجهای نیرومند روزگار مرا از ساحل امان مولد خویش که خدایش از آفات مصون دارد، بکند و به غرقاب پرتلاطم حیات افکند، دوام داشت و ختم های قرآن برای رضای مادر مکرر همی شد. شاید نتیجه ممارست دوران صغر است که پس از سالها که دیگر آن توفیق مداوم و آن فراغ بی مزاحم رفیق و نصیب من نیست، بسیاری از آیه ها چون نقش سنگ در خاطرم روشن است، و با آنکه در کار خواندن کندرو نبوده ام و هر روز بیش از  پیش حافظه را از کتابهای گونه گون گرانبار کرده ام، به جرئت توانم گفت که این کتاب عزیز به تنهایی خیلی بیشتر از همه کتابهای دیگر، در ضمیر من موثر بوده است #دکتر غلامحسین دینانی: در یکصد سال اخیر قلمی به توانمندی قلم ابوالقاسم پاینده نداشته ایم