#نهج_البلاغه ▫️أَمَا رَأَيْتُمُ الَّذِينَ يَأْمُلُونَ بَعِيداً، وَيَبْنُونَ مَشِيداًوَيَجْمَعُونَ کَثِيراً ! کَيْفَ أَصْبَحَتْ بُيُوتُهُمْ قُبُوراً، وَمَا جَمَعُوا بُوراً; وَصَارَتْ أَمْوَالُهُمْ لِلْوَارِثِينَ، وَأَزْوَاجُهُمْ لِقَوْم آخَرِينَ لاَ فِي حَسَنَة يَزِيْدُونَ، وَلاَ مِنْ سَيِّئَة يَسْتَعْتِبُونَ! 🌗آيا نديديد کسانى را که آرزوهاى دراز داشتند و کاخهاى و استوار بنا کردند، و اموال فراوانى گردآوردند، چگونه خانه هايشان گورستان شد و آنچه را جمع کرده بودند بر باد رفت اموالشان به دست وارثان افتاد، و همسرانشان در اختيار ديگران قرار گرفتند نه مى توانند چيزى بر حسنات خود بيفزايند، و نه از گناهان خود توبه کنند ✍آرى ! هنگامى انسان از خواب غفلت بيدار مى شود که سيلى اجل بر صورت او نواخته شود، و در آن لحظه پرونده هاى اعمال را به کلّى مى بندند، نه چيزى بر حسنات، مى توان افزود و نه چيزى از سيئات، مى توان کاست. اگر تمام زندگى انسان را از او مى گرفتند ولى پرونده هاى اعمال گشوده بود و راه براى جبران باز بود غصّه اى نداشت; غم و اندوه بى پايان، آن زمان وجود انسان را فرا مى گيرد که راه را براى جبران گذشته، به کلّى بسته ببيند. 📘#خطبه_132 @nahjol_balagheh