💎واژه #سور  در ادبیات فارسی به معنای جشن، مهمانی و سُرخ آمده است. جشن سور از زمان ایران باستان در ایران برگزار می شده. گفتنی است در دوره قبل از اسلام ایران دارای تقسیمات هفته به هفت روز نبوده و هر سال دارای ۱۲ ماه و هر ماه دارای سی روز بوده که هر روز از این سی روز دارای اسم مشخصی بوده است

💎برخی مورخان نیز معتقدند: در ایران باستان، پایان هر ماه جشن و پایکوبی با نام #سور مرسوم بوده‌است. از سوی دیگر چهارشنبه نزد اعراب «یوم الارباع» -روز نحس- خوانده می‌شد، بدین ترتیب ایرانیان جشن خود را به آخرین چهارشنبه سال موکول کردند و در آن به شادمانی و پایکوبی پرداختند تا هم جشن ملی خود را حفظ کنند و هم بهانه بدست حکامِ عرب و بخصوص خلفای ضد شیعی اُموی ندهند.

💎اینم توجه داشته باشید که واژه #جشن مترادف با #نیایش هست، که منظور دعا و نیایش و در پایان #سور و شادمانی..... و هر جایی که به واژه #جشن برخورد داشتید صرفا به معنای رقص و پایکوبی نیست و در ابتدا منظور ستایش و نیایشِ خداست. #جهت_اطلاع