ماهی همیشه تشنه ام در زلال لطف بیکران تو می برد مرا به هرکجا که میل اوست موج دیدگان مهربان تو زیر بال مرغکان خنده هات زیر آفتاب داغ بوسه هات ای زلال پاک جرعه جرعه میکشم تو را به کام خویش تا که پر شود تمام جان من ز جان تو ای همیشه خوب ای همیشه آشنا هر طرف که میکنم نگاه تا همه کرانه های دور عطر و خنده و ترانه میکندشنا در میان بازوان تو ماهی همیشه تشنه ام ای زلال تابناک یک نفس اگر مرا به حال خود رها کنی ماهی تو جان سپرده روی خاک” #فریدون_مشیری

گفته بودی که چرا محو تماشای منی آن‌چنان محو که یک دم مژه برهم نزنی مژه برهم نزنم تا که ز دستم نرود ناز چشم تو به قدر مژه برهم‌زدنی #فریدون_مشیری

همه می‌پرسند: چیست در زمزمه مبهم آب؟ چیست در همهمه دلکش برگ؟ چیست در بازی آن ابر سپید روی این آبی آرام بلند که تو را می‌برد این گونه به ژرفای خیال   چیست که در خلوت خاموش کبوترها؟ چیست در کوشش بی حاصل موج؟ چیست در خنده جام؟ که تو چندین ساعت مات ومبهوت به آن می‌نگری؟   نه به ابر، نه به آب، نه به برگ نه به این آبی آرام بلند نه به این خلوت خاموش کبوترها من به این جمله نمی‌اندیشم!   به تو می‌اندیشم! ای سراپا همه خوبی تک وتنها به تو می‌اندیشم   همه وقت همه جا من به هر حال که باشم به تو می‌اندیشم تو بدان این را تنها تو بدان تو بیا تو بمان با من، تنها تو بمان!   جای مهتاب به تاریکی شب‌ها تو بتاب من فدای تو به جای همه گل‌ها تو بخند   تو بمان با من، تنها تو بمان!   در دل ساغر هستی تو بجوش من همین یک نفس از جرعه جانم باقی است آخرین جرعه این جام تهی را تو بنوش! #فریدون_مشیری

🔹راز آب از ديار دريا، با مهر مادرانه، آهنگ خاك مي كرد !   برگرد خاك ميگشت گرد ملال او را از چهره پاك مي كرد،   از خاكيان، ندانم ساحل به او چه مي گفت كان موج ناز پرورد، سر را به سنگ مي زد خود را هلاك مي كرد ! شاعر #فریدون_مشیری #شعر