💠قسمت #سی_وهفت کمیل عصبی مشتی بر روی میز زد، امیرعلی با شتاب به سمتش رفت و بازویش را گرفت و گفت: ــ آروم باش مرد مومن😐 ــ چطور آروم باشم، فرار سهرابی کم بود،این روزنانه ها و نشریه هاچیه؟؟😡📰 ــ نمیدونم والا،منم فک میکردم قضیه ی خیلی ساده ای که زودی تموم میشه میره، اما مثل اینکه اینطورنیست،اینکه دارن نشریه پخش میکنن خیلی عجیبه، همیشه #فعالیت_های_ضدانقلابی مجازی بوده، تعجب میکنم الان دارن نشریه و سخنرانی میدن بیرون ــ یه حدسایی میزنم اما باید یکم بیشتر تحقیق کنیم، بگو خانم شرفی، خانم حسینی رو بیاره اتاق بازجویی ــ به نظرم خبردار نشه بهتره؟بلاخره روحیه اشو میبازه ــ مجبورم امیرعلی،شاید از چیزی خبر دار باشه ــ شاید..،من برم هماهنگ کنم!! با خروج امیر علی از اتاق، سریع چند نمونه از نشریه ها را برداشت و از اتاق خارج شد، قبل از اتاق بازجویی به اتاق گروه خودش رفت و پرونده ای که امیرعلی به او تحویل داده بود، را با توضیحات به گروه تحویل داد و روند کار را برایشان توضیح داد، و بعد از اطمینان از اینکه همه ی کارها به خوبی در حال انجام هستند،به اتاق باز جویی رفت. با دیدن سمانه، احساس کرد قلبش فشرده شد،از چشمان پف شده و سرخش ،سخت نبود فهمیدن اینکه دیشب حال بدی داشته. با ناراحتی روی صندلی نشست، منتظر ماند سمانه حرفی بزند اما سمانه حرفی برای گفتن نداشت! ــ سلام،خوبید؟ ــ سلام ،به نظرتون خوب به نظر میرسم؟ ــ باید باهم حرف بزنیم ــ گوش میدم کمیل نشریه ها📰🗞 را روبه روی سمانه گذاشت: ــ در مورد اینا چی میدونی؟ سمانه نگاهی به آن ها انداخت، با دیدن متن های ضد نظام،که کلی حرف دروغ در مورد جنایات دروغین نظام بود، چشمانش از تعجب گرد شده اند،😳😱 کمیل با این عکس العمل مطمئن شد که سمانه از این نشریه ها بی خبر هستش. سمانه ــ اینا چین دیگه؟😳😱 ــ میدونی اینارو کجا پیدا کردیم؟؟ ــ کجا؟😨 ــ تو اتاق کارت...!!! 💠نویسنده؛ بانو فاطمه امیری زاده 💠 #کپی_باذکرنام_نویسنده