قسمت بیست وسوم حیاط پرازبرف شده بود کلی ذوق کردم دونه های برف رقص کنان روی زمین می نشست نفس عمیقی کشیدم واین هوای پاک رو به ریه هام فرستادم بلاخره بعدیه مدت لبخندبه لبم اومد.روی الاچیق کنارحیاط نشستم دلم می خواست ساعت هابه این منظره خیره بشم ولذت ببرم موقع شام بهترین فرصت بود که ازاحساسم بگم،خیلی استرس داشتم حتی نتونستم یک لقمه هم بخورم.مامانم زیرچشمی نگام می کردبلاخره دلوبه دریازدم وگفتم:_اخرش نفهمیدم چراازسیدبدتون میاد.مگه بنده خداچی کارکرده که اینقدرازش متنفرید!.بابام داشت آب می خوردکه پریدتوگلوش وبه سرفه افتاد لیوان روباعصبانیت رومیزکوبیدکه نصف آب بیرون ریخت مامانم چشم غره رفت!. _حتی اسمش رو میارم بهم می ریزید.امابه بهمن که بدترین رفتاروبامن کردوصورتم روبه این شکل دراوردهیچی نگفتید تازه اجازه دادیدبیاد خواستگاری!.حق ندارم دلخورباشم. _درموردسیدنظرمون روگفتیم پس بحثش روبازنکن.بهمن هم ازچشمم افتاده اگه قبول کردم فقط به حرمت خواهرم بودهرروز زنگ میزدواصرارمی کرد.بایدچی کارمی کردم؟.بروازسامان بپرس چه برخوردی بابهمن داشتم اگه مانع نمی شدکشته بودمش! فکرکن یه شب نشینی ساده اس مثل گذشته ،خودم سرفرصت جواب رد میدم.صندلی روکنارکشیدم وبلندشدم._به هرحال من تواین مهمونی مسخره حاضرنمیشم شماهم بهتره رودروایسی روکناربذاریدو واقعیت روبگید.درضمن به غیرازسیدباکسی دیگه ای ازدواج نمی کنم.اگه این بارهم تماس گرفتن اجازه بدیدبیان جوابم مثبته!!. هنوزازاشپزخونه بیرون نرفته بودم که بابام گفت:_پس اگه سیدروانتخاب کردی دورماروخط بکش.روکمک ماهم حساب نکن .چشمام پرازاشک شدچقدربی رحم شده بودند. سرم خیلی دردمی کرد بدنم داغ شده بودوعطسه می کردم همین یک ساعتی که توحیاط بودم کاردستم دادوسرماخوردم پتورودورخودم پیچیدم لرزشدیدداشتم یادحرف های پدرم که می افتادم داغ دلم تازه می شد!. صبح که بیدارشدم هنوزبدنم کوفته بودانگارکه بایکی کتک کاری مفصل داشتم!!.گوشیم خودش روکشت ازبس زنگ خورد حوصله نداشتم ازجام بلندبشم! امایکدفعه یادم افتادباخانم عباسی قرارداشتم حتمابخاطرهمین زنگ میزد ولی شماره ناشناس بود.پیغامگیرگوشیم روچک کردم تماس ازلیلابود. _سلام گلاره جان.راستش ماداریم برمی گردیم قم.قبلش ازت می خوام حرف دلت روبگی،چون برای محسن نظرتوبیشترمهمه.این شماره داداشمه خط خودم سوخته منتظرجوابتم.. بایدازاین بلاتکلیفی درمی اومدم طردشدن ازخانوادم یافراموش کردن سیدهرکدوم منوازپادرمی اورد.ولی اگه باسیدازدواج می کردم این امکانش وجودداشت که یه روزی خانوادم نظرشون برگرده .من نمی خواستم ازشون بگذرم بایدبهم فرصت می دادیم شایدباگذشت زمان همه چیزدرست می شد.براش پیامک فرستادم:_لیلاجان اگه سیدهنوزروحرفش هست من هیچ مشکلی ندارم وراضیم.بهش بگوجهیزیم فقط یک چمدونه، دیگه بعدازاین خانوادم کنارم نیستن... ادامه دارد...

قسمت بیست وچهارم بلاخره رسیداون روزی که منتظرش بودم سرازپانمی شناختم احساسم غیرقابل وصف بود.بابام وقتی دید ازحرفم برنمی گردم باسیدتماس گرفت ولی ازش خواست تنهایی بیاد علتش رونفهمیدم اماهمین که راضی شده بودیک دنیامی ارزید. نگاهی به لباس هام انداختم مناسب وشیک بود سارافن آبی باشال سفید،چادرگلداری که خانم عباسی ازمشهداورده بودروهم دم دست گذاشتم خیلی هیجان داشتم انگاراولین باربودبرام خواستگارمی اومد دفعه های قبل چون ازجوابم مطمئن بودم هیچ شوقی واشتیاقی نداشتم امااین بارفرق می کرد پای احساس وعلاقم درمیان بود بخاطرش حاضربودم ازهمه امکانات ورفاهم دست بکشم وهرجایی که اون دوست داشت زندگی کنم.. اومدن کبری خانم خیلی به نفعم شد چون به تنهایی نمی تونستم همه کارهاروانجام بدم.وقتی هم که اشتیاقم رودیددلسوزانه بهم یادمیداد مامانم که ازسرکاربرگشت نگاه تاسف باری به من انداخت!!.اماخودم راضی بودم بایدبه همه ثابت می کردم که می تونم ازپس زندگی بربیام . باصدای زنگ، قلبم ازجاکنده شد پرده روکنارزدم بلاخره اومد برعکس دفعه قبل کت شلوارخاکستری وپیراهن همرنگش روپوشیده بود بخاطرقدبلند،وچهارشونه بودنش این تیپ خیلی بهش می اومد.ازخانوادم کسی به استقبالش نیومد دلم گرفت این همه بی مهری حقش نبود یک لحظه نگاهش سمت پنجره افتادسریع خودم روکنارکشیدم... باورم نمیشدکسی که عاشقش بودم وبرای بدست اوردنش جنگیدم حالامقابلم بود مدام بادستمال عرق پیشونیش روپاک می کرد سینی چای روبه طرفش گرفتم همچنان سربزیربود چای روکه برداشت زیرلب تشکرکرد بابام اشاره کردرومبل بشینم،چهره هاگرفته وعبوس بودوهمین سیدرومعذب می کرد اصلاشباهتی به خواستگاری نداشت انگارمراسم ختم بود!!. بابام قفل سکوت روشکست وگفت:_نمی دونم چی کارکردی که دخترم بخاطرتوحتی ازماهم گذشت!.امامطمئنم یه روزی پشیمون میشه!.خواستم چیزی بگم که مانع شد. _بعدازاینکه جواب ازمایشتون معلوم شدتومحضرعقدمی کنیدولی بدون سوروسات،نمی خواستم هیچ کمکی بکنم امابه اصرارهمسرم یه مختصرپولی میدم، حالاکه گلاره ازمادست کشیدهمه امیدش تویی فقط سعی کن خوشبختش کنی هرچندیک ماه نشده باچمدونش اینجاست!!نازپرورده اس بازندگی طلبگی نمی تونه کناربیاد. نگاه غمگین سید دلم رواتیش زدکم مونده بودگریم بگیره جوسنگینی بودوفقط صدای تند نفس هاشنیده میشد هنوزتوشوک حرفهای بابام بودم که سیدبیشترمتحیرم کرد _باتمام علاقه ای که به دخترتون دارم اماتازمان راضی شدنتون صبرمی کنم همه تلاشم رومی کنم تاخودم روبه شماثابت کنم.حساسیت های شمارومی فهمم قبول دارم که لایق دخترتون نیستم امامطمئن باشیدخوشبختش می کنم.دلم می خواد وقتی گلاره خانم ازاین خونه بیرون میاددعای خیرتون پشت سرماباشه نمی خوام سرسوزنی ازم دلگیرباشید... چهره هرسه مادیدنی بود وهیچ حرفی به زبونمون نمی اومدواقعانمی دونستم چه واکنشی نشون بدم خوشحال باشم یاناراحت.برای اولین بارعلاقش روبه زبان اوردولی چه فایده حالاکه همه چیزبه خوبی پیش می رفت این بارخودش بهم زد.باناراحتی بلندشدم وسالن روترک کردم انگارطلسم شده بودیم وقرارنبودوصلت سربگیره..... ادامه دارد.... ‌❣ @Mattla_eshgh

پستهای روز چهارشنبه(خانواده وازدواج)👆 روز پنجشنبه( #حجاب_و_عفاف )👇

امـروز قلم مویت را بردار دنیایت را رنگارنگ‌تر از همیشه نقش بزن و روی صورتت لبخندی بکش به بلندی افق امروز قلم مویت را بردار و جهانی نو ترسیم کن آدمی تازه خلق کن، تنها نقاش زندگی تو خودت هستی و بوم صحنه‌ی روزگار ‌❣ @Mattla_eshgh

#افزایش_ظرفیت_روحی 30 ❇️ یکی از مسائلی که در مورد خانواده و تشکیل زندگی مشترک باید بهش دقت بشه اینه که انسان بیش از هر چیز باید به "افزایش ظرفیت روحی خودش" بپردازه. خصوصا در مورد ازدواج و "انتخاب همسر" این موضوع خیلی مهمه. 💢 شما اگه بهترین همسر ممکن رو هم برای خودت پیدا کنی ولی ظرفیت روحیت پایین باشه حتما توی زندگی دچار مشکل میشی. حتما زندگی سختی خواهی داشت. پس واقعا نیاز نیست انقدر تلاش کنی تا حتما بهترین همسر دنیا که کپی خودت باشه و کاملا بی نقص باشه پیدا کنی.🙄 ✅ اما اگه ظرفیت روحیت بالا باشه اگه بدترین مورد ممکن رو هم انتخاب کنی، بازم زندگی خوبی خواهی داشت. چون خیلی قشنگ بلدی مشکلات رو مدیریت کنی چون میدونی که چطور میتونی از رنج های زندگیت پله های موفقیت درست کنی. ❇️ بنابراین خیییلی بیش از اینکه دنبال یه همسر همه چی تموم باشی، دنبال بالا بردن ظرفیت روحی خودت باش. سعی کن "ظرف روان" خودت رو بزرگ کنی... ‌❣ @Mattla_eshgh

📲#استوری_شهید #اختصاصی 💠بی حجاب و با حجاب در کلام حاج قاسم ... ‌❣ @Mattla_eshgh

#دغدغه_زنان_در_محیط_کار 🌸 یکی از دغدغه‌های جدی ما زنان در محیط کار، نوع تعامل‌مان با آقایان و همکاران مرد است. به گونه‌ای که هم به وظایف و تعهدات‌مان در حیطه‌ی محیط کار عمل کنیم و هم به عنوان یک زن مسلمان به اصول دینی خودمان نیز پایبند باشیم. ضمن اینکه یک فعالیت اجتماعی سالمی را تجربه کنیم بدون اینکه آسیبی متوجه روح و روان‌مان باشد. حتما شما هم به عنوان یک خانم شاغل تا به حال ذهن‌تان بارها به بهانه‌های مختلف درگیر این مساله شده است و راه‌های احتمالی آن را با خودتان بازگو کرده‌اید. حال به شما پیشنهاد می‌کنیم راه‌کارهای عملی ما را نیز بخوانید و با خود مرور کنید: 👌 مدیر، شمائید یادتان باشد مدیریت درست رابطه بین یک آقا و خانم به دست خانم‌هاست. واکنش‌های محجوبانه‌ی خود ما در پوشش و گفتار و رفتار است که به آقایان نشان می‌دهد تا چه اندازه اجازه دارند به حریم‌ ما نزدیک شوند. بسیاری از رفتارهای راحت آقایان در گفتار و رفتارشان با همکاران خانم، از نوع برخوردهای خود ما نشات می‌گیرد. ⛔️ اسم کوچک، نه! یکی از مسایلی که در بعضی محیط‌های کاری دیده می‌شود صدا کردن همکاران به اسم کوچک یکدیگر است که باعث صمیمیت بیش از حد می‌شود. اگر همکار آقا شما را با اسم کوچکتان صدا کرد، محترمانه و با رفتارتان به او نشان دهید که از این کار او ناراضی هستید. مثلا همان زمان، او را با اسم رسمی سازمانی‌اش (آقایِ فلانی) صدا بزنید. اگر متوجه نشد و بار دیگر شما را با اسم کوچک صدا زد، مستقیما و با احترام بگوئید که این کار را درست نمی‌دانید. خجالت را کنار بگذارید و از حریم شخصی‌تان دفاع کنید. ✋️ درد و دل ممنوع! ما انسان‌ها گاهی احتیاج به درد و دل کردن و صحبت با دیگران داریم. ولی همکاران مرد شما، مورد مناسبی برای درددل کردن و شنیدن مشکلات شخصی شما نیستند. بازگو کردن مشکلات شخصی‌تان فقط موجب ورود همکارمرد به حریم خصوصی‌ شما می‌شود. حتی ممکن است در برخی موارد موجب ایجاد مزاحمت و سوءاستفاده از شما شود. 🗣 آقایان نیز مثل خانم‌ها احتیاج به بازگو کردن مشکلات و درد و دل دارند و گاهی سردرد و دلشان درباره مشکلات زناشویی‌شان با همکاران خانم باز می‌شود. ما خانم‌ها نیز به خاطر عاطفی بودن و حس مادرانه و خواهرانه‌ای که داریم، ممکن است پای دردل همکاران آقا بنشینیم و فکر کنیم با این کار کمی به آ‌ن‌ها کمک می‌کنیم؛ ولی این کار ما کمک خاصی به همکارمان نمی‌کند. بهتر است اگر در این موقعیت قرار گرفتید، به همکارتان بگوئید بهتر است به یک مشاور مراجعه کند یا با همکاران آقا که بهتر با روحیات مردانه آشنا هستند، صحبت کند. این صحبت‌ها باعث صمیمت و گاها دخالت در امور خانگی افراد خواهد شد که گاهی تبعات خوبی ندارد. ✅ سعی کنید موقع صحبت کردن با آقایان، رسمی صحبت کنید. در توصیه‌های اسلامی تاکیدات زیادی به نوع صحبت کردن بین زن و مرد نامحرم شده است. این توصیه‌ها برای مصون ماندن زنان و مردان از آسیب‌های روحی و جسمی و روانی و داشتن زندگی سالم و راحت است. ‌❣ @Mattla_eshgh

#احکام #پرسش_پاسخ 🍃 بنده خانم جوانی هستم که فکر میکنم ، موی ساده و بی آرایش و سیاه رنگ جاذبه ی خاصی ندارد ، آیا با این وجود لازم است موهای خود را از نامحرم بپوشانم ؟ ‌❣ @Mattla_eshgh

#اخبار 🔰 اسفندِ97 دیوارنگاره میدان ولیعصر(عج) باعث ایجاد یک جنجال شد، که چرا زن را فقط در مقام یک مادر به تصویر کشیده اید. 🔸 حالا اما، همان ها که آن روزها فریادِ دفاع از حقوق زنان سر میدادند در مقابل استفاده ابزاری از زنان در ویترین مغازه ها یا مانکن های زنانه با صورت حیوان، سکوت کرده اند... ‌❣ @Mattla_eshgh

با این #راهکار از #حجاب خود لذت ببرید 🍃اگر شما بانویی چادری هستید و یا علاقه به استفاده از چادر دارید، نکات زیر می تواند به شما کمک کند تا به بهترین شکل از پوشش چادر استفاده کرده و از لیز خوردن و نامرتبی آن بر روی سر جلو گیری کنید. 🌼 موهای خود را خوب جمع کنید اگر موهای بلندی دارید، جمع کردن موها با وسیله ای مانند کش، کلیپس و … می تواند از بهم ریختگی و دست بردن مداوم در روسری جلوگیری کند، همچنین موهایی که به وسیله کش و کلیپس جمع می شود، می تواند  جایگاه مناسبی برای قرار گرفتن کش چادر و تثبیت آن بر روی سر باشد. البته این نکته را هم فراموش نکنید که موها را خیلی بالا جمع نکنید که از زیر چادر جلب توجه کند و با هدف استفاده از چادر در تعارض باشد. 🌼 از هد سر و گیره تق تقی استفاده کنید  در صورتی که موهای جلوی سرتان کوتاه است می توانید از گیره های که به نام گیره « تق تقی» معروف است و یا از هد های نخی برای جمع کردن موهای جلو و جلوگیری از بیرون ریختن آن ها استفاده کنید. به علاوه   هد سبب می شود روسری بر روی سر تثبیت شود. ادامه دارد... ❣ @Mattla_eshgh

#سجده_عشق #قسمت : بیست وپنجم نوشته عذراخوئینی 🍃 فقط یک قدم مونده بودتابه خواستمون برسیم ولی همه چیزروخراب کرد.ناخوداگاه رفتم سمت گوشی شمارش روگرفتم بعدازچندتابوق بلاخره جواب داد حتی زنگ صداش هم نمی تونست ارومم کنه.. _بااین کارتون چی رومی خواستیدثابت کنید؟شماکه می دونستیداوناهیچ وقت راضی نمیشن پس چراهمچین حرفی زدید؟!. _علیک سلام خوب هستید؟.پوزخندی زدم وگفتم:_خیلی خوبم!ممنون ازاحوالپرسیتون!چرابازیم دادید؟الان احساس رضایت می کنید؟!. _این چه حرفیه.من همچین جسارتی نمی کنم.مابه زمان احتیاج داریم _من یاشما؟چون میریدسوریه خودتون روکنارکشیدید؟لابدمیگید من که تلاشم روکردم قسمت نبود!ناامیدم کردید!.گوشی روباحرص رومبل انداختم سرم اندازه کوه سنگین شده بود. مامانم که حسابی سرکیف بودومدام ازسیدتعریف می کرد امابابام بابدبینی می گفت:_ساده ای طرف خیلی زرنگه گلاره وثروتمون روباهم می خواد!! ولی مهم اینه که تموم شد ونفس راحت می کشم. وقتی میشنیدم بیشترداغون می شدم حتی گریه هم تسکین دردم نبود. به جز حال وروز من همه چیز سرجای خودش برگشت دیگه نمی تونستم توخونه بمونم احساس خفگی می کردم لباس هام روعوض کردم و رفتم پایین،مامانم تلوزیون نگاه می کرد._این وقت شب کجامیری؟!. توحال خودم نبودم اصلانفهمیدم چه جوابی دادم . رفتم سمت پارکینگ،دلم برای ماشینم تنگ شده بود هنوزدودل بودم این تصادف لعنتی ازذهنم پاک نمیشد ولی بایدترس روکنارمیذاشتم دستی روش کشیدم سعی کردم فکرهای منفی رو دورکنم نفس حبس شده ام روآزادکردم وبه خودم گفتم:_تومی تونی!. اولش می خواستم برم خونه عمواینا، اماوقتی که ترسم از رانندگی ریخت فکردیگه ای به ذهنم رسید!!مسیرروعوض کردم.... ادامه دارد....

🍃قسمت_بیست وششم 🔺ازدورنگاهم به گنبدافتاد اشکام بی اختیارجاری شد.نمی دونم چطورشداومدم قم. شاید کسی منوبه این سمت هدایت کرد. حرم شلوغ بود توصحن وحیاط حرم می چرخیدم وسعی می کردم ازبین جمعیت خودم روبه سمت ضریح برسونم مداحی باصدای پرسوزی می خوند ازیه نفرعلت این شلوغی روپرسیدم._موقع اذان شهیدمدافع حرم اورده بودند امشب هم مراسم هست.دلم هری ریخت چندوقتی می شدکه این ترس بلای جونم شده بودیعنی اگه سیدهم می رفت شهیدمیشد؟.مداح ازمادر وهمسران شهدامی گفت که باوجودعلاقه ای که داشتند عزیزانشون روراهی سفرمی کردند تافدایی حضرت زینب بشن.ازغیرت عباسی وصبرزینبی می گفت واینکه درطول تاریخ فقط یک باراهل بیت امام حسین بی مدافع موند اون هم غروب عاشوراولحظه ای که خیمه هاروآتیش زدند صدای ناله هابلندشده بود.خیلی خجالت کشیدم به خودم که نمی تونستم دروغ بگم تودعاهام تنهاخواستم این بود که فکراین سفرازسرسیدبیوفته چون نمی خواستم ازدستش بدم امادیگه نمی دونستم باهمین غرور وخودخواهیم ازدستش میدم!تازه به حکمت خداپی بردم.. روبروی ضریح ایستادم هرچی بیشترگریه می کردم وحرف میزدم سبکترمی شدم_خدایامن ازحق خودم گذشتم همه چیزروبه تومیسپارم هرچی صلاحه همون بشه سیدروهم راهیش کن تابیشترازاین عذاب نکشه.اینجادریایی ازمعنویت بود وبه خدانزدیکتربودم ازحرم که اومدم بیرون حالم خیلی خوب بودانگارهیچ غصه ای نداشتم توکیفم دنبال سویچ ماشین می گشتم چون سرم پایین بود باکسی برخوردکردم _هوی مگه کوری!امل داهاتی!.نگاهی به چهره اش انداختم موهای بلندش روی شونه هاش ریخته بود وارایش غلیظی هم داشت! ازحرفش ناراحت شدم اماسعی کردم رفتارخوبی داشته باشم:_شرمنده عزیزم حواسم نبود شمابه بزرگی خودت ببخش!.دخترکوچولوش باشیرین زبانی گفت:_مامان خانومه چقدرمهربونه مثل تودعوانکرد!.حالت چهره اش عوض شدواین بارباآرامش گفت:_منم معذرت می خوام یکدفعه عصبانی شدم!.شکلاتی دست دخترش دادم ولپش روکشیدم. چه اشکالی داشت که خلق وخوی من هم شبیه سیدمی شد شایداگه قبلا بامن به همین شکل برخوردمی کردند زودترازاین متحول میشدم.. تازه می خواستم حرکت کنم که باماشین سیدروبروشدم!هردوازدیدن هم شوکه شدیم..... ادامه دارد.....