#پرسش_پاسخ ❓سلام اینکه در بحث ازدواج باید به یک آرامشی برسیم ،باعث نمیشود در همسر یاشوهر متوقف شویم و آن را همه چیز بدانیم؟ ⇱درحالی ک شاید باوجود انتخاب درست ،بر صلاح پروردگار،ازدواج خوبی نداشته باشیم؟ #پاسخ ✍سلام علیکم اسباب رسیدن به آرامش شاید در این دنیا زیاد باشد اما طبق آیه شریفه که در متن تدریس آوردیم بهترین و زیباترین راه برای رسیدن به آرامش، ازدواج خواهد بود. خداوند بنای خلقت را این گونه قرار داده که مرد و زن در کنار همدیگر آرامش بگیرند 🔰اما باید به چند نکته مهم دقت کنید: ❶←اولا که همه چیز دانستن همسر کار اشتباهی هست. همسرتان را باید یک هدیه الهی و ازدواج را یک قانون الهی برای رسیدن به خداوند بدانید ❷←همه چیز دانستن شوهر بدین معنا که من ابتداءا برای کسب آرامش فقط به همسرم رجوع کنم بسیار عالی است. ازدواج و همسر باید من را به نهایت آرامش برساند و قطعا این کار شدنی هست و حتما نیاز به آموزش دارد که ما بدانیم در زندگی مشترک چگونه باشیم که به نهایت آرامش برسیم که ان شاءالله در دوره همسرداری به این مباحث میپردازیم اما این را بدانید که مقدمه رسیدن به این نهایت آرامش، انتخاب درست و عاقلانه است لطفا بهیییچ عنوان دیگر از این کلمه در این مفاهیم استفاده نکنید: (صلاح پروردگار)❗️❗️ خیلی ببخشید واقعا، اما باید عرض کنم شما با این فرمایش خداوند را یک شخص جبار و بدون حکمت تصور میکنید و انسان را موجودی بی اختیار‼️ ❀←در باره این موضوع بازهم صحبت میکنیم اما عجالتا بدانید که قوانین خلقت بر اساس ظرفیت و اراده و انتخاب فرد می باشد. یعنی تو چقدر خواسته ای، نه اینکه خداوند برای تو چگونه خواسته است.خداوند متعال بر اساس ظرفیت و وسعت نفس بندگانش، آنها را مکلف میکند(لایکلف الله نفسا الا وسعها) و افزایش وسعت نفس نیز در دائره اختیارات انسان تعریف می‌شود. ✤←چقدر این تفکر مخرب است که خرابکاریها و مشکلات خودمان را به پای صلاح و خواست و حکمت خداوند بگذاریم در صورتی که طبق نص صریح قرآن کریم سوره مبارکه اسراء آیه ۷، قطعا همه اشتباهات ما بخاطر اعمال خودِما است( یا آیاتی مثل ۱۹۵سوره بقره) ‌❣ @Mattla_eshgh

#رنج_مقدس #قسمت شصت و پنجم دروغ چرا؟ وقتی علی و ريحانه را می بينم که جلوتر از ما توی صحن قدم می زنند و آرام آرام صحبت می کنند، من هم دلم می خواهد. وقتی لبخند ريحانه را می بينم و خنده شادِ علي را، من هم دلم می خواهد. وقتی خريد بازار کمشان را ديدم و اينکه بقيه پول را دادند برای کمک به نيازمندان و علی چنان عاشقانه چشم دوخت به ريحانه که ريحانه طاقت نياورد و چشمش را پايين انداخت، من هم دلم خواست. وقتی علی دو تا ليوان آب آورد، يکی برای مادر و يکی برای ريحانه، ليوان آب مادر را داد، اما وقتی به ريحانه رسيد و دست جلو آمده ريحانه را با محبت گرفت و ليوان را همراه با مکث رها کرد، دلم خواست. وقتی موقع خداحافظی از امام، کنار هم ايستادند و علی دست دور شانه ريحانه گرفت و سفارشش را به امام کرد، دلم خواست... اين وقتی های آدم و حوای جوان، آن قدر زياد است که دلم خواست به امام بگويم هابيل و شيث و يوسف و يعقوب، نسل علی و ريحانه را هم دلم می خواهد. پدر دستم را می گيرد و مقابل مغازه لباس فروشی، می ايستد. اصرار دارد که برای خودم و مبينا انتخاب کنم. لباس سفيد پر گلی را می پسندم. سه تا ميخرد. برای ريحانه هم. اما حريف مادر نمی شود که می گويد: - محمد جان، من خيلی لباس دارم، خيالت راحت همه اش را هم خودت خريدی. واقعاً اسراف است. اما پدر حريف دلش نمی شود و سر آخر هم مادر را مجبور می کند يک گردنبند حرز نقره زيبا بخرد. خنده مادر را می خواهد و مطمئنم چيز ديگری برايش مهم نيست. لذت ديدن خنده يار را هم دلم می خواهد. کلاً قاعده «هر آنچه ديده ببيند دل کند ياد» را بايد روی پلک حک کنند تا ياد بگيرد همه چيز را نبيند تا نتيجه نشود خواستن. گردنبند حرزی با نگين های زيبا هم به زور قسمت من می شود. مادر نمی گذارد برای مبينا و ريحانه بخرد. چرايش را می پرسم که مادر می گويد: - شما خيلی دنبال چرا و چگونگی و چيستی نباش. مادرم هم فيلسوف است. موقع برگشت علی با ماشين پدر ريحانه می رود. قبل از سوار شدن رفتم سراغ علی. گفتم يا باج بده يا می گويم که بايد صاحب خيز سه ثانيه باشد. ابروهايش بالا می رود، کمی فکر می کند، ابروهايش درهم می رود. دستم را می گيرد و می کشد کنار. فکر می کنم آدم شده است و تهديدم کار ساز بود اما نامرد يک دويست تومانی می گذارد کف دستم و می گويد: - به قول خودت مديونی اگه نگی! هردو می خنديم. ريحانه با تعجب نگاهمان می کند سری برای علی تکان می دهم و می روم سمت ريحانه. علی با عجله می آيد. دلم بی خود و بی جهت خواهرانه می سوزد و حرفي نمی زنم. در ماشين را باز می کند و ريحانه را با احترام و زوری سوار می کند تا از دست کارهای شيطانی من فرار کند. تنها عقب ماشين را صاحب می شوم. اين را دلم نمی خواهد با کسی شريک شوم. حس می کنم يک اتاق بزرگ روزی من شده است. حالا می توانم کنار فضولی های گوشم که مدام دراز می شود تا تمام حرف های پدر و مادر را بشنود، راحت دراز بکشم. کتاب بخوانم و بخوابم. البته اگر اين دوتا بگذارند. جواب پيامشان را می دهم که: - علی سوار ماشين پدر ريحانه شد. پيام نرسيده، گوشی ام زنگ می خورد. می خندم و می گويم: - مامان خواهشاً بشين فکر کن سر اين دوتا چی خوردی که اينقدر فضول شدن؟ تماس را جواب می دهم. مسعود می گويد: - واسه چی رفته اونجا؟ چرا بابا داره رانندگی می کنه؟ - سلام. الآن دقيقاً به خاطر بابا می گی يا فضوليت گل کرده يا حسوديت؟ در ضمن رفتم سر قبر شيخ بهايی و سفارش تو رو بهِش کردم. يک ياسين هم نذر کردم که بعداً خودت بری بخونی. گوشی رو بده به سعيد.

رنج_مقدس قسمت_شصت_و_ششم - به جان خودم گوشی دست سعيده، من حرف می زنم. - سعيد! يعنی سربه زير بودنِ تو دقيقاً عين های و هوی مسعوده. صدای خنده مسعود می آيد و سعيد که می گويد: - يه خبر خوب برات دارم. دوتا از دوستام پارچه دادن براشون لباس بدوزی. يک لحظه مکث می کنم تا دقيقاً حرف مسعود را بفهمم... - دوستات؟ - آره ديگه. کار دست شما رو ديدن، پسنديدن و مشتری شدن. ناله می کنم: - مسعود من برای دوستای تو لباس بدوزم؟ ای خدا وقتی عقل رو قسمت می کردی اينا کجا بودن؟ حرصی می شوم و گوشی را قطع می کنم. پدر می پرسد: - دسته گل به آب دادن؟ اين آرامش پدر ديوانه ام می کند. دستم را دو طرف صندلی می گذارم. سرم را جلو می برم... - چه جور دسته گلی هم. من با اينا چه کار کنم؟ - خيلی حرص نخور. کمکشون بده درستش کنند. حرفيه که زدن. گوشی ام زنگ می خورد، جواب نمی دهم... صدای گوشی مادر با خنده اش همراه می شود: گوشی را از دست مادر می گيرم و وصل می کنم: - اصلاً ببينم شما دو تا اونجا دارين چه کار می کنين؟ - ياد نگرفتی گوشی کسی رو برنداری؟ وقتی ادب رو تقسيم می کردن، تو کجا بودی؟ سعيد حرفی به مسعود می زند و گوشی را می گيرد: - ببين ليلاجان! يه دقيقه صبر کن من توضيح بدم اين مسعود نمی تونه. اول اينکه عقل که تقسيم می شد به من هفتاد رسيد، اين مسعود هم سی تا رو زوری براش گرفتم. خيالت راحت باشه داره، حالا کم و زياد... آآآخخخخ... دوم اينکه ما لباسا رو با هم پوشيديم. يکی از بچه ها پرسيد چه خوشرنگه؟ از کجا خريدين؟ گفتيم پارچه شو از فلان مغازه شهر. گفت: اِاِ؟ پس خياط خوبی دارين؟ خيلی تميز درآورده. با ناراحتی می نالم: - بعد اونا رفتن پارچه خريدن چون شما گفتين خواهرمون می دوزه! کلاً مسعود همين است. هر کار که می خواهد انجام می دهد؛ وقتی که کار از کار گذشت، چنان مثل بچه های کتک خورده نگاهت می کند و حرف می زند که مجبور می شوی يک چيزی هم دستی تقديمش کنی. - حالا ليلا جونم! قربونت برم! خودم نوکرتم! آبروم، آبرومو رو چه کار کنم؟ اين قضيه حيثيتيه. باور کن لباسای ما رو که پوشيدند، دقيق اندازه شون بود؛ يعنی اندازه سعيد بود؛ يعنی سعيد... گوشی را می دهم. مامان هم به مسعود غر می زند. اما پدر چيزی نمی گويد. تا خود خانه درهم و پکر می شوم. فضای خوابگاه و خواهر سعيد و مسعود لباس دوخته. اَه، يعنی اين زبان اگر افسار نداشته باشد، بايد قطعش کرد و الا هست و نيست آدم را بر باد می دهد.

رنج_مقدس قسمت_شصت_و_هفتم بحث می رود سر بند و بساط عروسی. قرار شده که خيلی طول نکشد. دارند طرح بنّايی برای طبقه دوم را می دهند. وقتی که می رسيم، می روم توی اتاق تا مبينا را پيدا کنم. پيامکی از بچه ها آمده که قرار پارک گذاشته اند و از من خواسته اند جواب رفتن و نرفتنم را بدهم. بايد فکر کنم که رفتنم فايده دارد يا نه؟ تماسم برقرار می شود و خوشحال می دوم سمت آشپزخانه. صدای «سلام ليلا جان» مبينا سرحالم می آورد. مادر تندتند دستش را خشک می کند و گوشی را می گيرد. عاطفه مادری چه وسعتی دارد. تجربه اش خيلی دلچسب است، حتماً. مادر همان طور که جواب سؤال های پی در پی مبينا را می دهد، می رود سمت پدر و علی. گوشی را به آن ها می دهد. مثل جوجه اردک دنبال آن ها راه می روم تا سر آخر، خودم هم صحبت کنم که تماس قطع می شود. علی چند بار تلاش می کند و فايده ندارد. قبل از اينکه به اتاقم برسم مادر می گويد: - ليلا اين لباسی رو که برای ريحانه خريديم کادو کن. لباس را می گذارم جلوی علی، با کادو و چسب. - برای خانمت خريدن، سوغاتی مشهده. خودت کادو کن. اين قدر کاراتو رو دوش ديگران ننداز. علی لبخندی می زند. اين روزها خيلی مظلوم تر از قبل است. دلم نمی آيد... می نشينم کنارشان و کادو می کنم. پدر می گويد: - خواهر دلش به برادر خوشه. هميشه بند برادره. هر چند برعکسش خيلی درست نيست! علی معترض می گويد: - بابا اين چه حرفيه؟ و می رود. چشمم مات کادو است. چسب را باز و بسته می کنم. نمی خواهم علی را نگاه کنم. کادو را برمی دارد. خم می شود و آرام می گويد: - ليلا! تو قُل ديگه مبينا نيستی. تو قُل منی. هيچ کس، هيچ وقت و هيچ جا نبايد بين ما فاصله بندازه. باورم کن. فقط يه مدت صبر کن تا اين زندگی تازه رو پيدا و جمع و جور کنم. من حرفی نزدم. اما انگار پدر ريشه ای را محکم می کند تا هر بنايی ساخت، ويران نشود. می روم سمت اتاق علی. می خواهد بخوابد. خُب حتماً توی راه همه اش گل گفتند و گل شنفتند حالا حضرت ملاصدرا خوابش می آيد. خستگی علی به من ربطی ندارد. بايد جواب درگيری ذهنم را بدهد... می نشينم کنار رخت خوابش و متکا را از زير سرش می کشم. پتو را هم بر می دارم و پرت ميکنم عقب اتاق. نيم خيز می شود و می گويد: - تو خوبی؟ - نه! - معلومه. - تا برام نگی صحرا کفيلی چی شد، نه از اتاقت می رم، نه می ذارم بخوابی. دوباره صورتش جمع می شود. می نشيند و تکيه به ديوار می دهد. - ديگه خبر ندارم. می دونم افشين درگير بود. فقط قرار ازدواج و عقدشون رو هم شنيدم. بعد هم من اومدم دانشگاه شريف. خبر ندارم. - ايميلی، پيامکی. - ايميلم رو که کلاً گذاشتم کنار. تا پنج شش ماهم گوشی نخريدم. از بچه ها شنيدم عقد کرده اند. توی دانشگاه هم نديدمش. سؤال زياد دارم. اما صورت آرام علی را به هم ريخته ام. سختی ويران کننده ای را به سلامت گذرانده و آينده زيبايی هديه گرفته است. اين يک قرار است بين خالق و مخلوق.

رنج_مقدس قسمت_شصت_و_هشتم با بچه ها قرار داشتيم و علی من و ريحانه را رساند به پارک. مادر هم شيرينی پخته بود و همراهمان کرده بود. توی گوشی، عکس هايی را که مبينا برايم فرستاده بود، نشان بچه ها می دادم. يکی از بچه ها گفت: - واقعاً دستشويی شون شير آب نداره؟ صورت های بچه ها دو حالت داشت: يا از تعجب باز شده بود، يا از تصور آلودگی شان جمع شده بود. - اين طور که مبينا می گفت فقط دستمال مرطوب استفاده می کنن. جيغ هم زمان چند نفرشان می رود بالا که: - ای چندش! کثيف! اه اه حالم بد شد. ريحانه می پرسد: - بو نمی دن؟ يعنی منظورم اينه که خب... از تصويرسازی که ذهنم می کند خنده ام می گيرد. تصويرسازی ها به بچه ها هم سرايت می کند. «صدسال تنهايی» گابريل گارسيا مارکز را برای بچه ها تعريف می کنم، جيغشان در می آيد. دو سه نفری خوانده اند. باهم صحنه های دستشويی کردن توی باغچه و گل و گوشه خانه، مارمولک خوردن شان، بچه دار شدن شان. آدم کشتن شان، تنهايی هايشان را تعريف می کنيم. حانيه می گويد: - يعنی هرچی که ما هزار و چهارصد سال پيش ترک کرديم، اينا تا همين دويست سال پيش هنوز داشتن. پلاستيک ميوه را می کشم طرف خودم. بچه ها دارند نظر می دهند: کنارم گلبهار و عطيه نشسته اند. بچه ها دارند دوتايی صحبت می کنند. - داره بی شعور بازی در می آره. نه به اون ظاهرسازيش، نه به اين افکار و اخلاق بدش. - تو هم داری شلوغش ميکنی. - اه ببين چه جوری پيام داده. مشغول خواندن پيام ها که می شوند، دوباره می توانم حرف های بچه ها را بشنوم که هنوز دارند درباره داشته نداشته آن ها بحث می کنند. ياد کتاب های ارنست همينگوی می افتم. آخر داستان ها همه اش به هيچ می رسند؛ يعنی مبارزه ای که منفعتی ندارد. عطيه می گويد: - بچه ها رمان «دزيره» معشوقة ناپلئون رو می خوندم، تاريخ همين يکی دو قرن اخيره. سالی يکی دو بار بيشتر حموم نمی رفتن. ريحانه گوشی ام را خاموش می کند و می گذارد توی کيفم و می گويد: - ولی خيلی عجيبه ها اينکه اين قدر توی داشته ها و دانسته های درست از ما عقب بودن. گلبهار می گويد: - خودش هم خيلی مغروره. همه چيز رو برای خودش می خواد. مگه من ماشينم که مالکم باشه؟ سعی می کنم حواسم را از گلبهار دور کنم. می گويم: - ما هم اگر جنگ خارجی، تفرقه، تحريم، ترور، تهاجم فرهنگی سرمون هوار نمی شد از طرف همين کشورهای بی دستشويی حالا جلوتر بوديم. تازه خودشون می گن اگه تو کشوری انقلاب بشه، پنجاه سال زمان می بره تا اون کشور سرپا شه. اگه جنگی بشه، بايد بيست و پنج سال تلاش کنه تا برگرده به وضعيت درست. ما هر دو تاشو داشتيم، بازم خودشون توی آمارشون ما رو از نظر علمی جزو ده کشور اول نام می برن. برين تو اينترنت بزنيد دستاوردهای ايران. سارا که هميشه معترض است ميگويد: - ليلا اينا راسته؟ يعنی دروغ نيس؟ شبکه های ماهواره ای که می گن ايران که از پيشرفت هاش تعريف می کنه دروغ می گه. همش تو سر ما می زنن. مسخره مون می کنن. گلبهار به عطيه می گويد: - اونم همين طوره. مدام تو سرم می زنه. مسخره ام می کنه. هر کاری که من می کنم اما و اگر و چرا می آره. کارای خودشو بزرگ و درست می دونه. جديداً دروغ هم می گه. - يکي عين خودت. چرا ناراحت می شی؟ - الآن تو طرفدار منی يا اون؟ ❣ @Mattla_eshgh مطلع عشق درایتا👇 http://eitaa.com/joinchat/1912668160Cb98d13f3dc مطلع عشق در تلگرام 👇 https://t.me/joinchat/AAAAAEPMpR-8n7jQKaBvdA

پستهای روز چهارشنبه(خانواده وازدواج)👆 روز پنجشنبه( #حجاب_و_عفاف )👇

💢 شخصیت به تاراج رفته "تمدن غرب از یک سو زن را مانند بیشتر ادوار تاریخ، طرفِ ضعیف و مغلوب در مجموعهٔ خانواده و جامعه دانسته و نگهداشته و از سوی دیگر؛ ‌تحمیل فرهنگ برهنگی دست تطاول جنس مرد را به شخصیت وی گشوده و با کمال تأسف او را در موارد زیادی در حد یک وسیله_التذاذ تنزل داده و بزرگترین ظلم را به وی روا داشته است." 📙جایگاه و نقش زن در نظام های مختلف از دیدگاه آیت الله خامنه‌ای، ص١٦ #پویش_حجاب_فاطمے ‌❣ @Mattla_eshgh

#افزایش_ظرفیت_روحی 8 ❇️ گفته شد که انسان باید تلاش کنه که ظرفیت روحی خودش رو افزایش بده تا بتونه از وجود خداوند متعال در دنیا و آخرت لذت ببره.💕 💢 برای افزایش قدرت روحی، آدم باید "اهل پذیرش رنج" باشه و سختی های طبیعی زندگی دنیا رو بپذیره و تا اونجا که میشه غر نزنه. 👈🏼 حالا قدم عملیاتی اول برای اینکه قدرت روحی آدم افزایش پیدا کنه یه موضوعی هست به نام "مبارزه با راحت طلبی". ✅ در واقع قبل از اینکه به هر کسی بگی آدم خوبی باش، باید بهش بگی که اهل راحت طلبی نباش.☺️ خوب بودن با راحت طلب بودن امکان پذیر نیست! 🔸برای اینکه همگی عمیقا بتونیم دینداری کنیم و از دینداری کردنمون کاملا لذت ببریم، در قدم اول باید راحت طلبی مون رو بزنیم.👌🏻 💢 کلا آدم راحت طلب براش خیلی سخته که بخواد دینداری کنه و آدم واقعا خوبی بشه. راحت طلبی نقطه مقابل پذیرش رنج هست و کسی که راحت طلب باشه دینداری براش یه کار بسیار سخت خواهد بود... 🔸 حالا اینکه راحت طلبی چیه و چطور میشه باهاش مبارزه کرد، موضوعی هست که ان شالله در ادامه بهش خواهیم پرداخت...

#عفافگرایی #سندروم_خودنمایی 🍀"برای دل خودم، تیپ می‎زنم و به خودم می‌رسم" 🍀"من که به پوشش و ظاهر دیگران کاری ندارم، آن‌ها هم به من کاری نداشته باشند" 🍀"من که برای خوش آمدن دیگران، لباس نمی‎پوشم" 🍀و... ⁉️چند بار از این‎گونه جمله‎ها شنیده‎اید؟ ✅شاید بتوان‎ به آن دسته از افراد که جملات بالا را به‌طور مکرر مطرح می‎کنند، گفت: 🔺تصور کنید شب بخوابید و صبح بیدار شوید و ببینید که غیر از شما، هیچ موجود زنده‎ای در این #دنیا نیست! 🔺همه چیز دنیا برای شما می‎شود! 🔺شاید اول به فروشگاه‎ها بروید و هر #لباسی را دوست دارید بردارید! 🔺با انواع پوشش‌ها و ظاهرهای دلخواه، هر چند دقیقه به یک منزل سر بزنید! و همه‎ی ماشین‎ها را سوار شوید! 🔺و در تمام خیابان‎ها و مکان‎های تفریحی و... راه بروید! 📛اما بعد از چند روز، نه انگیزه داشتن بهترین خانه را دارید، نه تفریح و نه حتی حوصله #پوشش‌های خاص و #مد روز و پیرایش‎ها و رسیدن‎های آنچنانی و...! ✅پس نمی‎توان مطمئن بود که افراد صرفاً به خاطر #دل خودشان، با ظاهرها و پوشش‌های خاص، از منزل خارج می‌شوند و یا، تصاویر این‎چنینی را از خود منتشر می‎کنند. ‌❣ @Mattla_eshgh

گفتگو با هنرمند #آتش_به_اختیار اقای #جهان_تیغ 🔺حتی خانواده های بد حجاب هم از کار ما استقبال کردند 🍃کتاب‌های بسیاری در زمینه حجاب برای کودکان نوشته شده است، ولی خانواده‌ها توجهی به آن ندارند و اگر بخواهند کتابی مذهبی تهیه کنند قطعاً از زندگینامه ائمه استقبال می‌کنند. با این وجود کتاب مهدیه و لباس‌های سخنگو توانست استثنایی برای کتاب‌های حوزه حجاب و عفاف باشد. این موضوع از چه منشأ می‌گیرد. چرا کتاب‌های نوشته شده در مورد حجاب ضعیف بوده است؟ این موضوع چند دلیل دارد؛ یکی این است که نویسنده کتب مذهبی برای کار‌های کودک آن طور که باید مایه نمی‌گذارد در حالی که خلاقیت در بخش ادبیات دینی کودک بحث بسیار مهمی است. دوم بحث کیفیت و تصویر سازی کتاب است و من این را صریح می‌گویم که آدم‌های مذهبی و علاقه‌مند به کار‌های مذهبی در زمینه کودک بسیار کم هستند. حتی خود من هم این مشکل را داشتم و ادم‌های قوی در این حوزه روی خوشی به ما نشان ندادند. اگر ما کار خوب و با کیفیت انجام دهیم، غیر ممکن است که مورد استقبال خانواده‌ها قرار نگیرد. بسیاری از خانواده‌هایی که از محصولات ما استقبال کردند خانواده‌هایی بودند که به حجاب علاقه نداشتند، ولی از این کار ما استقبال کردند. ما در این زمینه آسیب شناسی کردیم و دیدیم حوزه شعر برای ترویج حجاب خوب است؛ اما همین شعر هم مشکل دارد و قوی نیست و البته داستان‌ها هم قوی نیستند. بحث بعدی این است زمانی که موضوع مورد نظر را آسیب شناسی نکرده و محصولی را تولید می‌کنیم محصول ما با استقبال جامعه مواجه نمی شود. ❣ @Mattla_eshgh مطلع عشق درایتا👇 http://eitaa.com/joinchat/1912668160Cb98d13f3dc مطلع عشق در تلگرام 👇 https://t.me/joinchat/AAAAAEPMpR-8n7jQKaBvdA

لزوم تذکر رانندگان تاکسی اینترنتی به مسافر بی‌حجاب جانشین فرمانده نیروی انتظامی تأکید کرد: «خودرو مکان شخصی نیست و در منظر عموم قرار دارد. با بی‌حجابی در خودرو، حقوق مردم زیر پا گذاشته می‌شود؛ لذا در اینجا نیروی انتظامی اعمال قانون می‌کند. برای مالک خودرویی که در آن بی‌حجابی صورت گرفته، پیامکی ارسال و خواسته می‌شود که شئونات در خودروی وی رعایت شود؛ یعنی پیامک نخست ارشادی است. در مرحله بعد، اگر بی‌حجابی مجدداً صورت گیرد، مالک خودرو باید پاسخ الکترونیکی دهد و در صورت تکرار، برای بار سوم حاضر خواهد شد. رانندگان تاکسی اینترنتی نیز باید به سرنشین خودرو در صورت بی‌حجابی تذکر دهند و از مسافران بخواهند که شئونات را رعایت کنند.» ‌❣ @Mattla_eshgh

#رنج_مقدس #قسمت شصت و نهم عطيه سکوت می کند، چون دارد تکه پرتقالی را که دستش داده ام، می خورد. سارا رو می کند به من و می گويد: - آره راست می گه. آدم حس می کنه چه قدر عقب هستيم. اونا چه قدر توی آسايش و رفاه هستن و احساس خوشبختی می کنن. همش آرزومه با يکی ازدواج کنم بزنم از ايران برم. - می گم سارا جون وقت داری؟ يه برنامه دوست داشتنی برات دارم. - وای جذاب باشه، رمانتيک باشد. صد ساعت هم وقت دارم. - می گم پس برو يه رمان جذاب آمريکايی هست بخون. - واقعاً؟ من عاشق ادبيات آمريکام. سميه می پرسد: - اسمشو بگو شايد خونده باشيم. - آخرين پدرخوانده. - حالا خلاصشو بگو تا بخريم. - مال يه نويسنده آمريکاييه و خيلی ريز و جزئی نوشته. سارا می پرد وسط حرفم: - من عاشق جزئياتم هميشه. صدای خنده بچه ها بلند می شود و عطيه يک خفه شو بی شعور حواله اش می کند. - بعدش هم داستان تو قالب يک خانواده که چند تا پسر همه چيز تموم داره شروع می شه، اينا ثروت و قدرت براشون حرف اول رو می زنه. برای نگهداری خودشون از خريدن سناتور، کارمند اداره پليس و رشوه دادن، تا مثل آب خوردن آدم کشتن ابايی ندارند. کل قمار امريکا دستشونه و يک بساط عجيبی راه انداختند. هاليوود رو هم با سياستشون نشون می ده. - اين فقط به درد استعداد خاص سارا می خوره. همه می خندند. عطيه می گويد: - بابا هيچ جای دنيا خبر جديدی نيست. فقط بس که از خودشون تعريف می کنند و ما خودمون مدام تو سر خودمون می زنيم فکر می کنيم اون جاها چه خبره؟ يه وسيله می خوای بخری می گن ايرانی نخر، خارجيش بهتره. الآن که ديگه می خوای بری بميری هم می گن مثل کابوی شجاع بمير. ريحانه می گويد: - شما تا به حال جنس خارجی نداشتين که خراب بشه؟ بچه ها می گويند: - چرا داشتيم. مثال ها سرازير می شود... نااميدی کلمه نيست. يک درد وحشتناک است. يک حالت روانی که اگر شديد بشود روح را به تنگنا و نابودی می کشاند. تا کنون شايد بارها شده بود که ناراحت شده بودم. اين قدر که ساعت ها نتوانم کار مفيدی انجام بدهم. حوصله ام پر کشيده بود و رفته بود روی شاخه درخت بی ثمر نشسته بود. اينجا با اين بحث و افکار بچه ها، دوباره اين حس به سراغم می آيد. گلبهار می گويد: - اولش خيلی عشق و عاشقی بود، حالا پشت و رو شده... عطيه می گويد: - خودت خرابش کردی، حداقل خرابترش نکن. - خب چه کار کنيم؟ ريحانه می گويد: - مردم ژاپن اگه جنسی توليد خودشون نباشه، اين قدر سراغ خارجی اون جنس نمی رن تا توليد کنن. - مشکلمون همين بی عقلی مونه ديگه... علی زنگ می زند. با بچه ها خداحافظی می کنم. احساس بدی پيدا کرده ام. بروم با فردوسی مذاکره کنم، يک توليد شاهنامه جديد داشته باشد برای خودباوری ايرانی ها. بد، خود را باخته اند. بايد تمام رستم و اسفنديار و ايل و تبار سپاه را بياورد وسط تا بتواند افکار مردم را بازسازی کند.