﷽ از شب شهادت حضرت خیرالبشر ( 28 صفر) مصائب اولاد ادم. وخاصه حضذت علی وفاطمه صلوات الله علیهما شروع شد علی(ع) جز زهرا(س) کسی را دیگر نداشت❗️ 📌گوشۀ خانه گرفته بود نشسته بود. زهرا(س) به مسجد رفت و احتجاج کرد. علی(ع) جز زهرا(س) کسی را دیگر نداشت، فقط حامی او یک نفر بود. حضرت آمد و وارد خانه شد، دید امام علی(ع) نشسته و -به تعبیر- زانوهایش را به دستش گرفته است. ما وقتی می نشینیم و در فکر هستیم، زانوهایمان را در دست مان می گیریم. یک نگاه به او می¬کند و می گوید:«...يَا ابْنَ أَبِي طَالِبٍ اشْتَمَلْتَ شَمْلَةَ الْجَنِينِ وَ قَعَدْتَ حُجْرَةَ الظَّنِينِ...»؛ «شملۀ» آن بچه در رحم مادر، مثل آن به دوش گرفتی. دیدید بچه ها معمولاً در رحم مادر این گونه هستند، دستشان را به خودشان بستند. یک گوشه مثل یک آدم متّهم نشسته ای. شروع می کند به او می گوید: مگر تو نبودی که در میدان های جنگ ابطال را به زمین می افکندی؟ تو مگر غیر از آن هستی؟ همان هستی که، چرا نشستی؟ «افْتَرَسْتَ الذِّئَابَ وَ افْتَرَشْتَ التُّرَابَ...» تو گرگ ها را می دریدی، مگس ها جمع شدند و تو را می درند؟ چه شده است؟ مگر این همان «لَا فَتَى إِلَّا عَلِيٌّ لَا سَيْفَ إِلَّا ذُو الْفَقَارِ» نیست؟ جواب: چرا، این همان است فقط اینجا می دانی موضوع چیست؟ یک چیزی بغل فتوّت علی(ع) گذاشته شده است، می دانی چیست؟ مظلومیت. او الان دیگر دو صفت دارد، آن موقع فقط فتوّت بود، الآن هم فتوّت و هم مظلومیت است، این را باید یکی بگوید. علی(ع) همان علی(ع) است. آن موقع دلش از غیر خدا پاک بود، الان هم همین است. آن روز وظیفه اش برای اسلام آن بود؛ الان وظیفه اش برای بقای اسلام این است. خیلی توان می خواهد کسی که همه جور قدرت ظاهری را دارد، همۀ آن ها را از دم شمشیر گذراند، ولی چون دلش پاک است، اصلاً نفس پاک است، هیچ خودیتی در او مطرح نیست و هر چه هست خداست، این گونه رفتار می کند. لذا در بعضی از نقل ها می گویند: زهرا(س) همین طور داشت صحبت می کرد. زهرا(س) ایستاده و امام علی(ع) گوشۀ اتاق نشسته، خیلی صحنۀ عجیبی است؛ یک وقت دیدند صدای مؤذّن بلند شد:«اَلله أکبَر»، تکبیرات تمام شد، شهادت به وحدانیت تمام شد، تا شهادت به رسالت پیغمبر(ص) داد، دارد: امام علی(ع) نگاهی به چهرۀ مظلوم زهرا(س) کرد، امّا فکر می کنم آن موقع چهره سلامت بوده و این حادثه ها بعداً اتّفاق افتاد. -لا اله الا الله- آن موقع زهرا(س) رویش را از علی(ع) نمی گرفت. یک نگاهی به او کرد و گفت «أ یَسُرُّکَ ألّا تَسمَعی هَذا وَ لا تَسمَعونَ»1️⃣؛ خوشحال می شوی که دیگر بعد از این کسی اسم پدرت را روی این مأذنه ها نبرد و اصلاً نشنوند؟ نه خودت بشنوی و نه دیگران بعداً، یعنی اسلام از بین برود. بله، من برای خدا نشستم. دارد زهرا(س) نگاهی به او کرد و فرمود:«إذاً نَصبِر»؛ حالا دیگر صبر می کنم. 1️⃣الإحتجاج على أهل اللجاج (للطبرسي)، ج‏1، ص 107 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 #مجموعه_اخلاق_ربانی 📖 #ویژگی_های_نفاق_و_منافقین #حاج آقا مجتبی تهرانی رحمت الله علیه