هدایت شده از ‹ ملت عشق؛
مثل آن چایی که میچسبد به سرما بیشتر
با همه گرمیم با دلهای تنها بیشتر
درد را با جان پذیراییم و با غمها خوشیم
قالی کرمان که باشی میخوری پا بیشتر
بَم که بودم فقر بود و عشق اما روزگار
زخم غربت بر دلم آورد این جا بیشتر
هر شبِ عمرم به یادت اشک میریزم ولی
بعدِ حافظ خوانیِ شبهای یلدا بیشتر
رفتهای اما گذشتِ عمر تأثیری نداشت
من که دلتنگ توام امروز، فردا بیشتر
زندگی تلخ است از وقتی که رفتی تلختر
بغض جانکاه است هنگام تماشا بیشتر
هیچ کس از عشق سوغاتی به جز دوری ندید
هر قدر یعقوب تنها شد زلیخا بیشتر
بر بخارِ پنجره یک شب نوشتی: عاشقم
خون انگشتم بر آجر حک کنم: ما بیشتر
لطفا تا خیلی دیر نشده زندگی کنید؛
اگر اونجایی که میخواید نیستید،اگر چیزایی که میخواید ندارید،فقط به داشته هاتون فکر کنید..خیلی زود دیر میشه..خیلی..نمیخوام انگیزشی حرف بزنم اما یروزی به خودتون میاید که علایقتون،رفتارتون و خیلی چیزای زندگیتون تغییر کرده..یروزی حتی اگه نخوایم بزرگ میشیم،حتی منی که قول دادم بچه بمونم!
یروزی میرید سراغ عکسای ته گالری و با خودتون میگید چقدر زود گذشت..:)
هدایت شده از 𝒴𝑒𝓁𝓁𝑜𝓌 𝑜𝒸𝑒𝒶𝓃★
قدر اونایی که بخاطرتون صبر میکنن رو بدونید،
اوناییکه برای دیدنتون، برای حرف زدن باهاتون، برای داشتنتون ٬٬تلاش٬٬ میکنن!
باور کنید خیلی کم پیش میاد کسی شمارو با همه ی نقص هاتون دوست داشته باشه؛
کم پیش میاد کسی نبودن شمارو به بودن یکی دیگه ترجیح بده،
کم پیش میاد کسی اونقدر دوستتون داشته باشه.
اگر یکی از اینارو دارید،
قدرشو بدونید.(:
راستش..به نظر من زندگی واقعی خیلی با این وضعیتی که ما بهش میگیم زندگی تفاوت داره..
زندگی واقعی همون حسای خوبیه که ما داریم با چیزای غیر واقعی ازشون دور میشیم..
ما خودمونو تو یه دنیای الکی زندونی کردیم؛توی این دنیا دغدغه مون نمره س و واسه چیزای الکی استرس میگیریم؛ مدام داریم سعی میکنیم فلان معلم و فلان آدم تو فامیلو راضی نگه داریم؛این دنیا دنیاییه که نمیتونم علایقمونو بروز بدیم و اونجوری که دلمون میخواد باشیم..
نمیتونیم احساساتی باشیم چون قضاوت میشیم..اگه بخندیم میگن یارو چقد سرخوشه.اگه گریه کنیم میگن چقد حساسه..
و ما فقط به این چیزا اهمیت میدیم..!
حتی اگه بگیم که نظر بقیه برامون مهم نیس تهش تنها چیزی که بهش اهمیت میدیم و مسیر زندگیمونو بر اساسش انتخاب میکنیم همیناس..همین نگاها و همین قضاوتا
این زندگی که ما داریم واقعی نیس..ساخته ی سیاهیای توی ذهنمونه
واقعیتای زندگی چیزایین که ما فرسنگ ها ازشون دور شدیم و گمشون کردیم..