ادبیات سیاه و مسموم! سیاست هنر تطبیق با شرایط است. شرایط هم دائم در حال تغییر است و تمامیت آن نیز در کنترل یک نفر و یک گروه و یک کشور نیست. میلیاردها عامل دست به دست می‌دهند و شرایط را می‌سازند! به همین دلیل ،اقتضای سیاست آمادگی دائم برای پذیرش تغییر و تحول به قصد اعاده، حفظ یا تداوم "خیر ممکن" و یا "دفع شر" است. به عبارت دیگر برای دستیابی به این دو مقصود، انعطاف لازم است. انعطافِ به موقع، همان قدرت تطبیق و هنر سیاست است. فقط ذهن‌های سنگواره شده، انعطاف را امری مذموم می‌پندارند و از آن با عباراتِ تحقیرآمیزی چون، خفت و ذلت نام می‌برند. میخکوب شدن در یک نقطه، عزت نیست، حماقت است. انعطاف در امر حکمرانی، ذلت نیست، تعقیب خیر عموم است. برخی حامیان و مخالفان حکومت، گویی با این بدیهیات بیگانه‌اند. بنابراین، ادبیات کاملاً مشابهی در توصیف انعطاف به کار می‌گیرند! از نظر آنها پنداری مرغ در هر حال باید یک پا داشته باشد، حتی اگر بر سر آن مملکتی به کلی ویران شود! برای آنکه در جامعۀ ما از سیاست اعادۀ حیثیت شود، اهل سیاست باید از سیطرۀ این ادبیات سیاه و مسموم و حاملان آن نجات یابند. این سطح از انحطاط بالاترین سطح آن است! #احمد_زیدآبادی ahmadzeidabad

چه‌ها که نشد! عملیات 7 اکتبر حماس، بهانۀ نابودی نوارغزه شد. زمینۀ عقب‌نشینی حزب‌الله از جنوب رودخانۀ لیطانی و خلع سلاح آتی آن را فراهم کرد. باعث سقوط حکومت خاندان اسد در سوریه شد. حشدالشعبی را به سمت ادغام در ارتش عراق سوق داد. منابع حیاتی و تسلیحاتی حوثی‌ها را نابود کرد و جمهوری اسلامی را به پای میز مذاکره با نمایندگان ترامپ در مسقط کشاند. آن عملیات واقعاً چه جای شادی و پایکوبی از طرف "ارزشی‌ها" داشت؟ آیا نظرشان این است که هیچکدام از این قضایا ربطی به آن عملیات ندارد؟ و یا اینکه همۀ این موارد دروغ است؟ یا اینکه همۀ اینها نوعی پیروزی است؟ حداقل آنها که به صرف تحلیلِ پیامدهای آن عملیات مرا آماج تهمت و توهین و تهدید قرار دادند، یک کلمه پاسخ دهند! #احمد_زیدآبادی ahmadzeidabad

پرسشی از مدافعان اسلام غیررحمانی جنگ احد به روایتی هفتم ماه شوال و به روایتی دیگر پانزدهم همان ماه در سال سوم هجری قمری رخ داد. بنابراین امروز بنا به یک روایت، سالگرد جنگ احد است. در این جنگ حمزه عموی پیامبر به دست وحشی غلام هند کشته شد. گفته شده است هند همسر ابوسفیان به انتقام قتل پدر و برادرش در جنگ بدر، جگر حمزه را از سینۀ شکافتۀ او بیرون کشید و به دندان گرفت. پیامبر اسلام از کشته شدن عموی خود بی‌نهایت متأثر و خشمگین شد و وعده داد که اگر به قاتلان حمزه دست یابد، سخت‌ترین انتقام را از آنها بگیرد. حمزه به سیدالشهدای جنگ احد معروف است. پیامبر اما هرگز از آمران و عاملان عموی خود انتقام نگرفت. سه سال بعد از جنگ احد، پیامبر با مشرکان قریش پیمان صلح حدیبیه را بست. دو سال بعد از آن هم مکه را فتح کرد و ابوسفیان و هند و وحشی را بخشید و با آنان بسیار خوش رفتاری کرد. مدافعان "اسلامِ غیررحمانی" نظرشان در این باره چیست؟ به زعم آنها چرا پیامبر، ابوسفیان و هند و وحشی را بخشید؟ #احمد_زیدآبادی ahmadzeidabad

سوگواری از احتمال حل مشکل؟ نیروی براندازی که تمام سرمایه‌اش شرط‌بندی بر روی اجرای زورکی لایحۀ عفاف و حجاب به امید بروز ناآرامی در جامعه و عدم مذاکره با دولت ترامپ با سودای وقوع جنگ باشد، روشن است که از تعلیق لایحه و آغاز مذاکره به قدری از خود ناراحتی و عصبانیت نشان دهد که نیت واقعی خود را از براندازی نیز عیان سازد! برخی از مدعیان براندازی نشان دادند که قصدشان آزادی و آسایش زنان و یا آشتی کشور با جهان نیست، نیت تصرف قدرت به بهای زجر مردم و نابودی کشور است! وگرنه چطور ممکن است افرادی از تعلیق اجرای لایحۀ حجاب و عفاف و مذاکره با ترامپ تا این اندازه خشمگین و سوگوار باشد؟ #احمد_زیدآبادی ahmadzeidabad

عجب فضاحتی! گاهی به این دل خوش می‌کنیم که اگر دولت بنیامین نتانیاهو در اسرائیل سقوط کند و احزاب اپوزیسیون دولت تشکیل دهند، وضع خاورمیانه آرام‌تر و بهتر می‌شود! اما زهی خیال باطل! رهبران احزاب اپوزيسيون مثل یائیر لپید، بنی‌گانتز و نفتالی بنت ظاهراً آتش‌شان تندتر از نتانياهو و اسموتریچ و بن‌گویر برای حملهٔ نظامی به ایران است! لپید ناراحت است که چرا دولت نتانیاهو تأسيسات نفت و گاز ایران را مورد هدف قرار نداده و گانتز هم از نتانیاهو می‌خواهد که بدون توجه به نظر ترامپ تأسیسات اتمی ایران را بلادرنگ مورد هدف قرار دهد! اینها تازه‌ میانه‌رو محسوب می‌شوند. بنت افراطی که از آنها هم برای حمله به ایران حریص‌تر است! عجب فضاحتی عالم را برداشته است! #احمد_زیدآبادی ahmadzeidabad

دیدار ترامپ و پزشکیان در ریاض؟! لارا روزن خبرنگار آمریکایی از پیشنهاد وزیر دفاع عربستان برای دیدار رؤسای جمهور آمریکا و ایران در ریاض خبر داده است. اگر این خبر صحت داشته باشد، آیا پذیرفتن آن از سوی ایران محتمل است؟ ترامپ از کارهای نمایشی لذت می‌برد، اما در پشتِ آنها، مقاصد مهمی را دنبال می‌کند. هدف ترامپ از مذاکره با جمهوری‌اسلامی متقاعد کردن یا واداشتن آن برای پیوستن به نظمی منطقه‌ای است؛ نظمی که بر اساس ترتیبات امنیتی جدید و نوعی همکاری و بازار مشترک استوار است. در نظمِ مورد نظر ترامپ، ایران به جای "مشکل" باید بخشی از "راه‌حل" باشد و اسرائیل هم در مرزهای تعریف شده‌ای به ثبات و امنیت برسد. بر خلاف تصور رایج، روسیه و چین هم همین نظم را برای خاورمیانه می‌پسندند و پیش از این، طرح‌های خود را در بارۀ ترتیبات امنیتی منطقه علنی کرده‌اند. کشورهای حاشیۀ جنوبی خلیج‌فارس از چند سال پیش، با بهبود روابط خود با ایران از یک سو و برقراری روابط پنهان و آشکار با اسرائیل از سوی دیگر، در مسیر شکل دادن به نظم جدید و همراهی با آن گام برداشته‌اند و اینک لحظۀ سرنوشت دو گام نهایی این نظم فرا رسیده است. دو گام نهایی اما دو گام بسیار دشوارند. جمهوری‌اسلامی هر نوع نظم منطقه‌ای را که اسرائیل هم عضوی از آن باشد، به عنوان تابو تعریف کرده است و اسرائیل هم حاضر نیست بهای ادغام در منطقه را که همان تأسیس کشور فلسطینی است، بپردازد. ظاهراً دولت ترامپ علاقمند است که اسرائیل را از پرداخت بهای ادغام در منطقه معاف کند و به نظرم در پشت پرده به کشورهای عرب فشار می‌آورد که باید با اسرائیل بدون تشکیل یک کشور فلسطینی و در مرزهایی فراتر از مرزهای قبل از جنگ ژوئن سال 1967کنار بیایند. برای کشورهای عرب پذیرش این موضوع بسیار سخت است. از این رو، آنان بخصوص عربستان امیدوارند که ورود ایران به این معادله، کفه را به نفع خودشان سنگین‌تر کند تا بتوانند ترامپ را در ازای همراهی تهران با نظم منطقه‌ای جدید، به پذیرش صورت حداقلی از کشور فلسطینی متقاعد کنند. در واقع معادله‌ای چند وجهی و بغرنج شکل گرفته است. ایران تاکنون امکانات و ابزارهای خود را در جهت "نابودی اسرائیل" به کار گرفته بود و اینک کشورهای عرب از آن می خواهند که در جهت "تشکیل کشور فلسطینی" به کار گیرد. چنین تغییر جهتی به لحاظ داخلی آسان به نطر نمی‌رسد. از طرفی اسرائیل ادغام در منطقه را نه فقط مفت و مجانی بلکه همراه با باج‌خواهی سرزمینی می‌خواهد. بنابراین کشورهای عرب به ترامپ و پوتین و حتی شی متوسل شده‌اند تا برای حل معادله از ابزارهای خود استفاده کنند. در مورد اسرائیل فقط ترامپ می‌تواند فشار لازم را به آن وارد کند که فعلاً اثری از آن دیده نمی‌شود. سعودی‌ها امیدوارند که با ترتیب دادنِ یک ملاقات بین ترامپ و مسعود پزشکیان که ابعاد خبری آن مثل آتشفشان فوران خواهد کرد، ترامپ را به تجدیدنظر در مورد حمایت یکجانبه از اسرائیل ترغیب کنند. به نظرم آنها در پشت پرده از پوتین و شی هم می‌خواهند که جمهوری‌اسلامی را برای پذیرش این ملاقات تحت فشار بگذارند. آیا چنین چیزی شدنی است؟ اگر بشود چه شود! در نظر بسیاری، چیزی شبیه تبدیل دریا به دوغ با یک قاشق ماست می‌نماید! ولی خب، در آن سوی ماجرا، واقعیت هم مثل الماس تیز و بُرنده است. بدون سپر که در برابر آن ظاهر شوی، حیا و شرمی از بریدن ندارد! واقعیت هم حکم همان "نکته" را در کلام مولانا دارد: نکته‌ها چون تیغ پولاد است تیــز گر نداری تو سپـــــر، واپس گریــز پیش این المـــاس بی اِسپــر میــا کز بریـــدن تیــــــغ را نبــود حیــا #احمد_زیدآبادی ahmadzeidabad

کمی عجیب نیست؟ یک مقام بلندپایهٔ آمریکایی مذاکرات رم را همراه با پیشرفتی خوب دانسته و سید عباس عراقچی وزیر خارجهٔ جمهوری اسلامی نیز اظهارنظر کم و بیش مشابهی داشته است. این سطح از پیشرفت در دو دور مذاکره برای من قدری عجیب است، زیرا دو طرفی که مواضع اعلام شدهٔ آنها از هم فاصلهٔ جدی داشته باشد، قاعدتاً مذاکرات‌شان خالی از چالش پیش نمی‌رود و به این سرعت پیشرفت نمی‌کند. داستان چیست؟ دو طرف هنوز در مرحلهٔ بحث بر سر کلیات هستند و وارد جزئیات حساس نشده‌اند؟ یا حرف‌های یکدیگر را به درستی و دقت ادراک نمی‌کنند و با نوعی سوءتفاهم، آنها را مصادرهٔ به مطلوب می‌کنند؟ یا اینکه یکی از دو طرف و بلکه هر دو، از مواضع اعلام‌شده عدول کرده‌اند و به قصد دستیابی به توافق سریع از خود انعطاف غیرمترقبه نشان می‌دهند؟ یا اینکه پیش از آغاز رسمی مذاکرات، با تلاش میانجی‌ها برخی توافقات به صورت محرمانه به انجام رسیده و کار را ساده کرده است؟ امیدوارم داستان مربوط به دو مورد اول نباشد و مذاکرات با همین سرعت به زودی به نتیجه برسد چون به نتیجه رسیدن آن برای ایران و منطقه و جهان خیر است و شر بزرگی را از سر هر سه برمی‌دارد و شروران را منزوی می‌کند. #احمد_زیدآبادی ahmadzeidabad